คุณชาย แห่ง ประตูมังกร นิยาย บท 295

“แกหมายความว่ายังไง หางานให้แกทำยังไม่ยินดีอีก แกคิดว่าคนไร้ประโยชน์อย่างแกมีค่าแค่ไหนกัน หากไม่ใช่เพราะเห็นแก่หน้าเจี้ยนเฟิง ฉันไม่มีทางสนใจแกด้วยซ้ำ! ทั่วทั้งกรุงโซล มีใครไม่รู้บ้างว่าแกเป็นตัวอะไร!”

“มาถึงที่นี่แล้วยังจะเสแสร้งอะไรอีก แกคิดว่าทำเช่นนี้แล้ว จะสลัดคราบราชาแห่งการเกาะผู้หญิงกินออกไปได้อย่างนั้นหรือ? แกรีบคุกเข่าขอโทษฉันเดี๋ยวนี้ แล้วฉันจะยอมให้อภัยแกสักครั้ง ไม่อย่างนั้น วันนี้แกอย่าคิดที่จะออกไปจากประตูของบริษัทเจียงซานกรุ๊ปได้ง่าย ๆ !”

ไป่จื่อห่าวเดือดดาลสุดขีด หลายปีมานี้ไม่มีใครกล้าแสดงท่าทีเช่นนี้กับเขา

โดยเฉพาะอย่างยิ่งหลังจากที่ไป่จื่อห่าวขึ้นเป็นผู้จัดการฝ่ายบุคคลแล้ว เมื่อได้ยินคำพูดเยินยอต่าง ๆ นานา ทำให้ไป่จื่อห่าวกลายเป็นคางคกขึ้นวอตัวหนึ่งไปแล้ว

“แกพูดเหมือนกับแกเป็นประธานบริษัทเจียงซานกรุ๊ป ฉันอยากจะหัวเราะจริง ๆ ”

กู้หยุนหลานเห็นว่าเหตุการณ์ชักจะบานปลายใหญ่โต จึงรีบกระซิบว่า “หลี่โม่ พูดให้น้อยลงหน่อย หากคิดว่าไม่เหมาะสม พวกเราก็กลับ ไม่ต้องไปโต้เถียงให้มากความ”

หวังฟางจ้องกู้หยุนหลานตาเขม็ง จากนั้นจึงตะคอกใส่หลี่โม่ว่า “รีบขอโทษผู้จัดการไป๋เดี๋ยวนี้! คนไร้ประโยชน์อย่างแกยังคิดจะอวดเก่งอีก! สารรูปอย่างแก หากวันนี้ไม่ยอมขอโทษ ก็อย่าคิดที่จะกลับเข้าบ้านเลย!”

ไป่จื่อห่าวยิ้มเยาะแล้วพูดว่า “ความช่วยเหลือครั้งนี้กลายเป็นเรื่องทำคุณบูชาโทษจริง ๆ ที่พูดว่าสุนัขเลวมักลอบกัดเจ้าของ ถือว่าวันนี้ฉันได้มาเจอสุนัขตัวเป็น ๆ สักที ช่างน่ารังเกียจจริง ๆ ”

“จื่อห่าว อย่าเพิ่งโมโห อย่าไปใส่ใจกับคนไร้ประโยชน์เช่นนี้เลย พวกเราเป็นคนที่ประสบความสำเร็จ สำหรับคนชั้นต่ำพวกนี้ ก็ต้องพยายามเปิดใจให้กว้างเสียหน่อย”

ฮั่วเจี้ยนเฟิงพูดพลางหัวเราะเสียงดัง

ปัง!

ประตูห้องทำงานถูกคนผลักเข้ามาอย่างแรง เจียงเฉิงซึ่งยืนอยู่ด้านนอก ได้ยินบทสนทนามาสักระยะหนึ่งแล้ว จึงต้องไป่จื่อห่าวตาเขม็ง ด้วยใบหน้าถมึงทึง

บ้าเอ๊ย!

นี่คือความรู้สึกแรกของเจียงเฉิง เดิมทีอยากมาฟังดูว่าหลี่โม่ต้องการทำอะไร แต่เมื่อได้ยินไปสักสองสามประโยค เจียงเฉิงก็ตกใจจนตัวสั่น

นายน้อยคิดจะทำอะไรกันแน่?

ท่านเป็นบุคคลที่มีฐานะชั้นสูงส่งเช่นนั้น ทำไมต้องแสร้งทำตัวเป็นคนฐานะต่ำต้อยด้วย แล้วยังมาเล่นสนุกเช่นนี้ที่บริษัทของผมอีก นี่ไม่เท่ากับว่าต้องการทำให้ผม เจียงเฉิง ต้องตกใจตายอย่างนั้นหรือ!