คุณชาย แห่ง ประตูมังกร นิยาย บท 296

เมื่อเจียงเฉิงเห็นรอยยิ้มของหลี่โม่ ทันใดนั้นในใจก็รู้สึกโล่งอก ราชามังกรน้อยมีความสุขเป็นเรื่องที่ดีมาก ๆ !

“ไป่จื่อห่าว เมื่อกี้นี้คุณจัดงานให้คุณชายหลี่อย่างไร คุณจัดงานตำแหน่งไหน”

เจียงเฉิงถามด้วยสีหน้าเย็นชา

“ท่านประธานครับ ผมจัดให้เขาไปที่โกดังในตำแหน่งคนเฝ้าประตู นั่นเป็นตำแหน่งที่ไม่มีนัยสำคัญแน่นอน ผมไม่กล้าแหกกฎของบริษัทเรา เป็นเพียงส่วนเล็ก ๆ ที่เอื้ออำนวยต่อมนุษยสัมพันธ์”

ไป๋จื่อห่าวพูดพลางแอบสังเกตเจียงเฉิงไปด้วย อยากจะดูว่าความโกรธของเจียงเฉิงเป็นอย่างไร

แต่เมื่อไป๋จื่อห่าวเห็นดวงตาของเจียงเฉิงลุกเป็นไฟ เขาก็รู้สึกช็อคในใจทันที!

“เจ้าทึ่ม! หัวสมองแกโดนลาเตะไปแล้วใช่ไหม? จัดการแบบนี้ไปได้ยังไง! แกไม่ต้องเป็นผู้จัดการฝ่ายทรัพยากรบุคคลแล้วพรุ่งนี้ไปรายงานตัวที่โกดังที่แกพูดซะ ไปเป็นคนเฝ้าประตูไป!”

เจียงเฉิงเดือด!

ไป่จื่อห่าวทำอะไรไม่ถูกแล้ว นี่มันสถานการณ์อะไรกัน?

ให้ตัวเองที่เป็นผู้จัดการฝ่ายทรัพยากรบุคคล ไปเป็นคนเฝ้าประตูที่โกดัง นี่เป็นการสิ้นเปลืองทรัพยากรมนุษย์อย่างมหาศาลเลยนะ

ไม่รอให้ไป่จื่อห่าวเข้าใจ เจียงเฉิงก็พูดต่อว่า "อย่าแม้แต่คิดเกี่ยวกับการลาออกและเปลี่ยนงาน ถ้าหากว่าแกลาออกจากบริษัทเจียงซานกรุ๊ปล่ะก็ ฉันจะออกแถลงการณ์ต่อสาธารณะต่อทุกบริษัท และเมื่อถึงเวลานั้นก็จะไม่มีบริษัทใด ๆ จ้างแก!"

เพื่อให้หลี่โม่มีความสุข เจียงเฉิงจึงรีบกำจัดไป่จื่อห่าว และต้องการให้ไป่จื่อห่าวเป็นคนเฝ้าประตูไปตลอดชีวิต

“ท่านประธานครับ คุณ...คุณทำแบบนี้มันไม่ถูก ผมเป็นถึงบัณฑิตผู้มีเกียรติของฮาร์วาร์ด เป็นคนมีความสามารถระดับสูงในการบริหารงานทรัพยากรบุคคล ทำไมคุณถึงปล่อยให้ผมเป็นสุนัขเฝ้าประตู!”

ไป่จื่อห่าวโต้กลับ

“เมื่อกี้ฉันพูดว่ามาทำไม? ผลกรรมมาถึงเร็วดีนี่”

หลี่โม่พูดเบา ๆ