คุณชาย แห่ง ประตูมังกร นิยาย บท 3

หลี่โม่ทำอะไรไม่ถูกจึงก้มลงมองตัวเอง และยิ้มเล็กน้อยแล้วพูดว่า "ขอโทษ ผมมีนัดกับใครบางคน"

เมื่อหวังถิงถิงได้ยินแบบนี้ สีหน้าของเธอดูไม่เป็นธรรมชาติมาก เธอกรีดร้องด้วยความรังเกียจและดูถูกว่า "นี่ คนจนอย่างนาย นายจะมีนัดกับใครในคลับส่วนตัวรอยัลคอร์ทได้? นายอย่ามาล้อเล่นกับฉัน! ไป ๆ อย่าขวางทางเกะกะคนจะทำธุรกิจ!"

หลังจากพูดจบ เธอก็จ้องไปที่หลี่โม่อย่างเย็นชา และความเย้ยหยันจากดวงตาของเธอก็แสดงความไม่พอใจออกมา

หลี่โม่เลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อย และยังคงพูดอย่างสุภาพว่า "ผมมีนัดจริง ๆ ผมรีบมาก ขอตัวนะครับ"

หลังจากนั้นหลี่โม่ก็ก้าวขึ้นไป และเดินไปที่ห้องโถงใหญ่

ทันใดนั้น หวังถิงถิงก็รีบคว้าเสื้อของหลี่โม่ และด่าเขา "นายนี่มันไม่ปกติใช่ไหม ที่นี่คือคลับอิมพีเรียลคอร์ทแต่ละคนที่มาที่นี่ล้วนเป็นคนร่ำรวย และมีเงินอย่างต่ำหลายร้อยล้าน! นายเป็นใคร คิดว่านายจะมีนัดอะไรกับคนใหญ่คนโตขนาดนี้ได้?"

เธอโกรธจริง ๆ !

ไอ้พวกขยะประเภทไหนกันที่กล้าบุกรุกรอยัลคอร์ท ไพรเวทคลับ!

มันมาหาที่ตายชัด ๆ บ้าจริง!

ในที่สุด สายตาของหลี่โม่ก็เย็นชา ขณะที่เขากำลังจะอธิบายบางอย่างก็มีเสียงตะโกนดังขึ้นจากอีกด้านหนึ่ง

“"เกิดอะไรขึ้น เอะอะโวยวายอะไรเสียงดัง ถ้าแขกเห็นเข้า มันจะเป็นยังไง!”

ชายในวัยสามสิบเดินเข้ามา เขาสวมสูทลายสก๊อตสีดำเป็นชุดที่มีการสั่งตัดอย่างดี และติดป้ายผู้จัดการไว้ที่หน้าอกเป็นเงาวาว สวมแว่นกรอบทองดูราวกับเป็นคนชนชั้นสูง

“ผู้จัดการฟาง คุณมาพอดีเลยค่ะ ไอ้เกรียนน่าสมเพชคนนี้ มันจะบุกรุกเข้าไปในคลับของเรา!”

หวังถิงถิงกระทืบเท้าฉุนเฉียวในทันที ด้วยการกระทืบนี้ ยอดเขา และแท่นที่อยู่ข้างหน้าเธอก็สั่นสะท้าน ทำเอาคนอื่นตกใจ

ผู้จัดการขมวดคิ้ว ดันกรอบแว่น และมองหลี่โม่ที่แต่งตัวธรรมดาตั้งแต่หัวจรดเท้า แล้วพูดอย่างเย็นชาว่า “ขอโทษนะ แต่ที่นี่เป็นคลับส่วนตัว มีไว้สำหรับผู้ที่เป็นสมาชิกเท่านั้น ฉันไม่เคยเห็นนายมาก่อน รีบออกไปจากที่นี่ซะเถอะ"

ผู้จัดการฟางค่อนข้างเป็นคนดี และไม่ได้เป็นคนพูดมาก

แต่สิ่งสำคัญคือเขาไม่ชอบหลี่โม่เลย ดังนั้นเขาจึงไม่อยากพูดอะไรมากนัก

เมื่อเห็นหลี่โม่ยังคงยืนอยู่ หวังถิงถิงก็ชี้ไปที่หน้าด่าเขาทันที “ทำไมนายยังไม่ออกไปอีก ต้องให้ฉันเรียการ์ดมาลากนายออกไปใช่ไหม?”

ในที่สุด สีหน้าของหลี่โม่ก็อึมครึมลง

เขาแค่มาหาใครบางคน แล้วทำไมเขาถึงต้องโดนไล่เตพิดแบบนี้?

หรือเพียงเพราะเขาถูกตราหน้าว่าเป็นคนจน เพียงเพราะเขาสวมชุดธรรมดาอย่างนั้นหรือ?

“ผมจะขอพูดอีกครั้ง ผมมาที่นี่เพื่อตามหาใครบางคน” หลี่โม่พูดเบา ๆ ด้วยน้ำเสียงที่โกรธจัด

ผู้จัดการฟางที่กำลังจะหันหลังกลับหันมามองเขาด้วยความสงสัย และถามว่า "นายมาหาใคร?"

“เฉียนฝู” หลี่โม่พูด

"ฮ่าฮ่า!"

ทันใดนั้น ผู้จัดการก็ส่ายหัวอย่างช่วยไม่ได้ และถามอย่างเยาะเย้ยว่า “นายมาหาท่านประธานเฉียนของเรา?”

ประธานเฉียน ชายชราผู้อยู่เบื้องหลังของรอยัลคอร์ท ไพรเวทคลับ

หลายปีที่ผ่านมา เขาไม่เคยมาที่นี่เลย แต่วันนี้เขามาที่นี่เป็นครั้งแรก!

ได้ยินมาว่า เขากำลังรอแขกผู้มีเกียรติอยู่

มันอาจจะเป็นเด็กเหลือขอที่อยู่ต่อหน้าพวกเขาหรือเปล่า?

หวังถิงถิงที่อยู่ด้านข้างล้อเลียนเขา และพูดว่า “ผู้จัดการฟาง เจ้าคนทึ่มนี่ เดี๋ยวฉันเรียกคนมาโยนเขาออกไปทิ้งเองค่ะ”

ผู้จัดการฟางไม่ได้ต้องการจะทำแบบนี้ แต่เขาก็พยักหน้า และพูดว่า “จัดการให้เรียบร้อย อย่าสร้างความไม่พอใจ และความเข้าใจผิดให้กับแขกของเรา”

ฮ่าฮ่า

ประธานเฉียนจะรู้จักคนจนแบบนี้ได้อย่างไร?

“ได้ค่ะผู้จัดการฟาง ฉันเข้าใจแล้ว”

หวังถิงถิงที่มีร่างกายผอมเพรียวเผยรอยยิ้มเจ้าเล่ห์

จากนั้นเธอก็หันไปจ้องหลี่โม่อย่างฉุนเฉียว และหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาโทรไปที่แผนกรักษาความปลอดภัย "ขอคนสองคนมาที่หน้าประตู มีคนมาสร้างเรื่อง"

ไม่มีคนรักษาความปลอดภัยที่หน้าประตูของคลับอิมพีเรียลคอร์ทเพราะไม่มีใครกล้ามา

สร้างความเดือดร้อนที่นี่

ผู้ที่เข้าออกล้วนเป็นบุคคลสำคัญของเมืองฮั่น และที่อื่น ๆ ดังนั้นทุกคนจึงสามารถจัดการสถานการณ์ได้อย่างง่าย

ใครมันจะโง่ถึงขั้นกล้ามาสร้างความเดือดร้อนในคลับ?

หลังจากวางสายโทรศัพท์หวังถิงถิงก็ยืนกอดอก เธอใช้หางตามองไปที่หลี่โม่ และพูดอย่างเย้ยหยัน "คนโง่ นายเสร็จแน่!"

หลี่โม่เองก็ทำอะไรไม่ถูกเช่นกัน เขาหยิบโทรศัพท์มือถือของเขาออกมาอย่างเงียบ ๆ แล้วกดเบอร์โทรศัพท์ของเหล่าเฉียน และพูดอย่างเย็นชาว่า “ผมอยู่ที่หน้าประตู มีคนมาขวางทางไว้ คุณมีเวลาเพียงแค่สามนาทีเท่านั้น”

เมื่อเห็นหลี่โม่แกล้งทำเป็นโทรศัพท์ หวังถิงถิงก็ยิ้มพลางส่ายหัวพร้อมกับสั่นหัวเราะ และพูดอย่างดูถูก "ตายจริง! นี่นายคงไม่ได้โทรหาประธานเฉียนของเราหรอกใช่ไหม? บ้าจริง ๆ นายอย่ามาแกล้งทำแบบนี้เลย"

หลี่โม่ไม่ได้ตอบโต้ แต่เขากลับยืนอยู่ตรงนั้นอย่างสงบพร้อมเอามือไขว้หลัง

ทำให้หวังถิงถิงยิ่งโกรธ!

นี่มันอะไรกัน เขากล้าดียังไงถึงไม่สนใจฉัน!

บ้าจริง!

ในขณะเดียวกัน เฉียนฝูชายชราผู้อยู่เบื้องหลังของรอยัลคอร์ท ไพรเวทคลับกับเลขาของเขา รีบวิ่งไปที่ประตูหน้าอย่างกระวนกระวาย เขาเห็นนายน้อยจากระยะไกล ซึ่งกำลังถูกขวางกั้น และโดนด่าอยู่ที่หน้าประตู!

ทันใดนั้น เฉียนฝูก็โกรธถึงขีดสุด!

นั่นคือนายน้อย ราชามังกรของแดนมังกรในอนาคต!

“หยุด!” เฉียนฝูตะโกน

เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยที่กำลังไล่หลี่โม่ออกไปก็ได้ยินเสียงดุด่าอย่างโกรธจัด และเมื่อพวกเขาไปมองก็เห็นประธานเฉียนที่กำลังโมโหวิ่งเข้ามา!

ประธานเฉียน!

ชายชราผู้อยู่เบื้องหลังของรอยัลคอร์ท ไพรเวทคลับ!

ยืนตรง!

ทำความเคารพ!

“ท่านประธานเฉียน!” การ์ดหลายคนทำความเคารพ

แต่เฉียนฝูไม่ได้มองพวกเขาเลย เขารีบเดินตรงไปหาหลี่โม่ซึ่งกำลังจัดเสื้อผ้าด้วยรอยยิ้มที่ตื่นเต้น

“นายน้อย คุณมาแล้ว เข้ามาข้างในเถอะครับ”

เฉียนฝูยืนห่างจากหลี่โม่หนึ่งเมตรด้วยความเคารพ ก้มหน้า และให้ความเคารพนับถืออย่างมาก

ฉากนี้ทำให้หวังถิงถิงตกตะลึง!

นาย… นายน้อย?

นี่มันคืออะไร?

นี่มัน ไม่ใช่คนทึ่มน่าสมเพชเหรอ?

“ท่าน… ท่านประธานเฉียน ท่านจำคนผิดหรือเปล่า เขาเป็นแค่คนทึ่มน่าสมเพชที่เข้ามาสร้างความเดือดร้อน”

หวังถิงถิงประหลาดใจ เธอหันไปมองหลี่โม่ และตะโกนว่า "ไอ้ขยะ! เห็นประธานเฉียนของเราแล้วยังไม่ทำความเคารพอีก นายสองคน รีบโยนเขาออกไปเร็ว!"

หวังถิงถิงกังวลมาก เพราะถ้าหากประธานเฉียนไม่มีความสุข ผลที่ตามมาคือหายนะ!

“สามหาว!”

ทันใดนั้น เฉียนฝูก็จ้องไปที่หวังถิงถิง และพูดอย่างโมโห "เธอจะโยนใครออกไป? เขาเป็นนายน้อย เจ้าของที่แท้จริงของคลับอิมพีเรียลคอร์ท เธอกล้าดียังไง!"