คุณชาย แห่ง ประตูมังกร นิยาย บท 4

ตระกูลหลี่?

ทุกคนในตระกูลกู้ต่างก็สงสัย และไม่สามารถเข้าใจสถานการณ์ได้ชั่วขณะหนึ่ง

ตระกูลหลี่คืออะไร?

“คุณซ่ง ตระกูลหลี่นี่…” คุณท่านกู้โค้งตัวเล็กน้อยแล้วยิ้ม ในตอนนี้เขาเข้าใจคำพูดของลูกหลานตระกูลกู้แล้ว

ตระกูลหลี่ส่งอุปกรณ์ทางการแพทย์ และยาราคาแพงมาจำนวนมาก ซึ่งเพียงพอที่จะแสดงให้เห็นว่าสถานะ และอำนาจของตระกูลหลี่มีมาก และตระกูลกู้ไม่สามารถเทียบได้อย่างแน่นอน

จากนั้นคุณซ่งก็ยิ้มพลางเหลือบมองหลี่โม่ และพูดว่า "ผมมาเพื่อส่งของเท่านั้น และผมก็ไม่รู้อะไรแล้วด้วย"

หลังจากนั้นเขาก็ออกจากห้องผู้ป่วยไป

ทุกคนในห้องผู้ป่วยไปเงียบไปครู่หนึ่ง

“ตระกูลหลี่ที่ใจบุญนี่ ทำไมพวกเขาถึงส่งของพวกนี้มา? พวกแกมีใครรู้จักคนตระกูลหลี่บ้าง?” คุณท่านกู้ถาม

ลูกหลานของตระกูลกู้ส่ายหัว

“คุณปู่ครับ ไม่น่าจะใช่หลี่โม่” ตอนนี้กู้ซิ่งเหว่ยหัวเราะ สายตาของเขาเต็มไปด้วยความเยาะเย้ย

หลี่โม่?

ทุกคนหันไปมองหลี่โม่ที่ยืนอยู่ด้านข้าง

ฮ่าฮ่า

จะเป็นไปได้อย่างไร เขาเป็นไอ้เจ้าขยะผู้เลื่องลือที่ทำให้ตระกูลกู้ขายหน้าไปทั้งเมืองฮั่น จะมีอำนาจขนาดนี้ได้อย่างไร?

“ซิ่งเหว่ย อย่าพูดเล่นเลย เราทุกคนรู้ดีว่าหลี่โม่มันเป็นยังไง มันก็เป็นแค่โคลนเน่า ๆ” หวังฟางแม่ยายของเขาพูดอย่างเยาะเย้ย

เธอดูถูกหลี่โม่มาก และเธอก็ไม่เข้าใจว่า ลูกสาวของเธอชอบอะไรในตัวเขาตั้งแต่แรกเจอ

“เอาล่ะ ไปสืบมาว่าตระกูลหลี่มาที่เมืองฮั่นตั้งแต่เมื่อไหร่?” คุณท่านกู้พูด

“กู้หยุนหลาน เธอคงจะไม่ไปหาจับคนรวยข้างนอกหรอกใช่ไหม?”

ลูกสาวของลูกชายคนที่สามตระกูลกู้ กู้ชิงหลินก็พูดขึ้นมาด้วยรอยยิ้ม

เธอดูถูกลูกพี่ลูกน้องของเธอ เพราะก่อนหน้านี้กู้หยุนหลานเป็นที่โปรดปรานของคนในตระกูลกู้มากกว่าเธอ

เมื่อโตขึ้น กู้หยุนหลานมีชื่อเสียงโด่งดังในเมืองฮั่น และยังได้รับการขนานนามว่าเป็นเทพธิดาที่สวยที่สุดในเมืองอีกด้วย เธอมีชื่อเสียงในการเป็นเทพธิดาที่หนึ่งของทั้งสี่แห่งเมืองฮั่น

แต่อย่างไรก็ตาม เรื่องทั้งหมดนี้จบลงหลังจากที่เธอแต่งงานกับขยะอย่างหลี่โม่

ทันทีที่กู้ชิงหลินพูดแบบนี้ ทุกคนในตระกูลกู้ก็มองไปที่กู้หยุนหลาน และหลี่โม่อย่างเหยียดหยาม

นี่มันอะไรกัน?

สายตาแปลก ๆ แบบนี้ ทำให้กู้หยุนหลานอึดอัดมาก ทันใดนั้นเธอก็พูดด้วยสีหน้าที่เย็นชา “กู้ชิงหลิน อย่ามาพูดไร้สาระ ฉันไม่รู้จักตระกูลหลี่!”

เธอพูดไปแบบนั้น แต่อีกด้านหนึ่งเธอก็เหลือบมองไปที่หลี่โม่

หรือจะเป็นเขา?

ถ้าเป็นเขาจริง ทำไมเขาต้องทนทุกข์มาตลอดสี่ปี?

“พอแล้ว ไม่ต้องพูดอะไรแล้ว” คุณท่านกู้ขัดจังหวะการสนทนาของทุกคน สายตาของเขาจ้องมองไปที่หลี่โม่ และพูดเอาจริงเอาจัง “สัญญาเรื่องหย่า จะเซ็นหรือไม่เซ็น?”

"ไม่เซ็น"

หลี่โม่ปฏิเสธทันที "ผมยืมเงินมาแล้ว และไขกระดูกที่ใช้รักษาซีซีก็จะใช้ของผมได้"

ฮ่าฮ่า

คถุท่านกู้หัวเราะเยาะ เขาก็กล่าวอย่างไม่พอใจว่า "ยืมเงินมาแล้วจะทำไม? ผู้อำนวยการโรงพยาบาลนี้เป็นเพื่อนของฉัน ถ้าฉันไม่อนุญาตให้รักษา เขาก็จะไม่รักษา!"

เจ้าคนไร้ค่านี่จะใช้ไขกระดูกที่ต่ำต้อยของมันมารักษาหลานสาวของเขาอย่างนั้นหรือ?

ไม่มีทาง!

เมื่อได้ยินแบบนี้ ใจของหลี่โม่ก็หล่นไปอยู่ที่ตาตุ่ม และพูดว่า "คุณท่าน ซีซีเป็นลูกสาวของผม ทำไมท่านถึงไม่ใช้ของผมล่ะ"

“ทำไมน่ะเหรอ? เพราะแกมันไร้ค่าไง แล้วแกก็ทำให้ตระกูลกู้ของเราขายขี้หน้า!”

แม่ยายหวังฟางยืนกอดอกพร้อมดุด่าอย่างประชดประชัน

ถ้าไม่ใช่เพราะเขา สถานะของเธอในตระกูลกู้ก็คงจะไม่แย่ลงแบบนี้

“ฮ่าฮ่า นั่นสิ หลี่โม่ แกคิดว่าแกเป็นใครกัน แกมันก็เป็นแค่สุนัข แล้วยังกล้าคิดจะให้ซีซีใช้ไขกระดูกของแกอีก ถ้าแกมีปัญญาก็ไปบอกผู้อำนวยการให้อนุมัติสิ!”

กู้ซิ่งเหว่ยเยาะเย้ยอย่างไม่ละอายใจ “ถ้าผู้อำนวยการอนุมัติให้ใช้ไขกระดูกของแก พวกเราตระกูลกู้ก็จะไม่คัดค้าน ใช่ไหมครับคุณปู่?”

คุณท่านกู้พยักหน้าพูดว่า “ใช่ ตราบใดที่ผู้อำนวยการอนุมัติให้ใช้ไขกระดูกของแก ฉัน กู้หงไท่ ก็จะไม่โต้แย้งอะไร”

จะเป็นไปได้เหรอ?

กู้หงไท่จัดการไว้ล่วงหน้าแล้ว

ผู้อำนวยการหลิวซินหมินยังคงเป็นเพื่อนที่ดีของเขา

หลี่โม่ต้องการให้ซีซีใช้ไขกระดูกของเขา มันยากยิ่งกว่าขึ้นไปแตะท้องฟ้า!

กู้หยุนหลานมองดูสิ่งนี้ ดวงตาของเธอเต็มไปด้วยน้ำตา เธอจ้องหลี่โม่อย่างขุ่นเคือง และเดินไปตบเขา พร้อมกับด่าว่า "หลี่โม่ ทำไมคุณถึงไร้ค่าแบบนี้!"

หลังจากนั้นเธอก็ร้องไห้ด้วยความโกรธ เธอหันหลังวิ่งปิดหน้าปิดตาออกไป

หลี่โม่ที่โดนตบ แก้มของเขาก็กลายเป็นรอยแดง เขามองกู้หยุนหลานที่วิ่งออกไป และเขาก็วิ่งตามเธอออกไป

แต่ในเวลานี้ มีแพทย์สองคนในชุดขาวเดินเข้ามาที่ประตูห้องผู้ป่วย

“โอ้ ผู้อำนวยการหลิว คุณมาที่นี่ทำไม มาหาหลานสาวของผมเหรอ?”

คุณท่านกู้เห็นคนที่ยืนอยู่ที่หน้าประตู เขาก็รีบยื่นมือออกมาทันที และอุทานด้วยความเคารพ

บอกว่าเป็นเพื่อน แต่จริง ๆ แล้วกู้หงไท่ก็ยังคงให้ความเคารพแก่หลิวซินหมิน

เป็นเพราะหลิวซินหมินมีชื่อเสียงโด่งดังอย่างมากในเมือง

นักธุรกิจรายใหญ่ และบุคคลที่ร่ำรวยมากมายในเมืองต่างก็รับการรักษาจากแพทย์ในโรงพยาบาลของหลิวซินหมิน และยังมีความสัมพันธ์กับหลิวซินหมินอีกด้วย

นี่เป็นธุรกิจเพื่อสังคม

นอกจากนี้ หลิวซินหมินยังมีชื่อเสียงที่ดีด้านการแพทย์ในประเทศจีน เขาเชี่ยวชาญในการรักษาโรคมะเร็งเม็ดเลือดขาว และมีตำแหน่งกิตติมศักดิ์ของผู้อำนวยการที่อายุน้อย

ผู้คนในเมืองถึงแปดสิบเปอร์เซ็นต์นั้นให้ความเคารพนับถือแก่หลิวซินหมิน

ต่อหน้าบุคคลดังกล่าว กู้หงไท่ทั้งให้ความเคารพ และประจบสอพลอ

หลิวซินหมินอายุประมาณห้าสิบถึงหกสิบปี โดยมีป้ายชื่อผู้อำนวยการห้อยอยู่ที่หน้าอก เขากำลังมองดูสถานการณ์ในห้องผู้ป่วย และดูเหมือนจะกำลังมองหาใครสักคนอยู่ จากนั้นเขาก็ยิ้มให้คุณท่านกู้ และพูดว่า "ด้วยความยินดีครับคุณกู้ ผมมาที่นี่เพื่อจะบอกบางอย่างกับคุณ”

“ผู้อำนวยการหลิว หากคุณมีอะไรจะแจ้ง ฝากนางพยาบาลมาแจ้งให้ผมทราบก็ได้ครับ คุณไม่จำเป็นต้องมาที่นี่ด้วยตัวเองเลย” คุณท่านกู้กล่าวอย่างชื่นชม

หลิวซินหมินยิ้ม แต่สายตาของเขาจ้องไปที่หลี่โม่ และก้าวไปข้างหน้า เขาปล่อยมือของกู้หงไท่ แล้วพูดกับหลี่โม่ด้วยความเคารพ "คุณหลี่ใช่ไหมครับ สวัสดีครับผมชื่อหลิวซินหมิน เป็นผู้อำนวยการของโรงพยาบาลแห่งนี้"

หลังจากนั้นเขาก็ยื่นมือออกมา

หลี่โม่ นี่มันไม่ใช่เรื่องง่าย ๆ เลย