คุณชาย แห่ง ประตูมังกร นิยาย บท 317

“ใครกล้าให้คุณหลี่คุกเข่าลง?”

เสียงตะโกนของชูจงเทียนดังเข้ามา

พวกอันธพาลที่อยู่ตรงหน้าประตูได้ก้าวถอยหลัง และหลีกทางให้

ชูจงเทียนเดินเข้าไปในห้องพร้อมกับลูกน้องของเขา และมองไปที่หลี่โม่ทันที เมื่อเขาเห็นว่าร่างกายของหลี่โม่ไม่มีบาดแผล เขาจึงโล่งใจ

เปียวเกอใจสั่นชั่วขณะ ไม่คิดเลยว่าจู่ ๆ ชูจงเทียนจะมากะทันหันแบบนี้

เปียวเกอที่มีคนหนุนหลังไม่เกรงกลัวชูจงเทียนแต่อย่างใด แต่ชูจงเทียนก็เป็นคนใหญ่คนโตที่มีชื่อเสียงเช่นกัน ถ้าเขาต่อสู้กับคนของชูจงเทียนในเวลานี้ คงลงเอยด้วยการแพ้ทั้งสองฝ่าย

เมื่อถึงเวลานั้น เปียวเกอก็จะสูญเสียผลประโยชน์ และเขาอาจจะหลุดพ้นจากการมีผู้หนุนหลัง หรืออาจถูกฆ่าปิดปาก

ข้อดีและข้อเสียได้ปรากฏขึ้นในความคิดของเปียวเกอ ทันใดนั้นเปียวเกอก็มีหนทางในการตัดสินใจ และเขาตัดสินใจที่จะหลีกเลี่ยงความขัดแย้งให้ได้มากที่สุด

“อ้าว ฉันก็นึกว่าใครเสียอีก ที่แท้คุณเทียนมานี่เอง ดูเหมือนว่าคุณเทียนจะคุ้นเคยกับคุณหลี่เป็นอย่างดีนะ”

เปียวเกอพูดด้วยรอยยิ้ม

ชูจงเทียนไม่สนใจเปียวเกอแม้แต่น้อย แต่กลับเดินไปหาหลี่โม่ แล้วโค้งคำนับเล็กน้อยและพูดว่า “คุณหลี่ คุณไม่เป็นไรใช่ไหมครับ”

“จะเป็นอะไรได้อย่างไร ก็แค่สู้กับพวกไร้ประโยชน์เท่านั้นเอง”

หลี่โม่พูดเบา ๆ

เมื่อเห็นชูจงเทียนเคารพหลี่โม่ เปียวเกอก็รู้สึกใจไม่ดี

กล่าวอีกนัยหนึ่งคือ ชูจงเทียนเป็นราชาในสังคมอิทธิพลมืดของกรุงโซล และครองตำแหน่งสูงสุดมานานกว่าสิบปี

และผู้ที่สามารถทำให้เขานอบน้อมและคุกเข่าได้นั้น ต้องไม่ใช่คนธรรมดาอย่างแน่นอน

“เจ้าคนแซ่หลี่คนนี้ ฐานะที่แท้จริงของเขาเป็นอย่างไรกันแน่?”