“อยู่เฉย ๆ นี่มันเป็นเรื่องระหว่างเจ้านาย ใครกล้ายกมือขึ้นแม้แต่เล็กน้อย ฉันจะตัดมือคนคนนั้น ใครกล้ายกเท้าขึ้น ฉันจะตัดเท้าคนคนนั้น และใครกล้าก้าวไปข้างหน้า ฉันจะเอาชีวิตคนคนนั้น! ”
ลูกน้องของชูจงเทียนเองก็กลับมาตั้งสติได้อีกครั้ง แล้วรีบพุ่งเข้ามา พร้อมกับถือดาบซามูไรชี้ไปทางลูกน้องของเปียวเกอ
“ไม่ได้ยินที่คุณเทียนพูดหรือไง อย่าขยับ ถ้าใครขยับจะฆ่าคนนั้น!”
“พี่ใหญ่ตัดสินปัญหากัน ลูกน้องคอยเฝ้าสังเกตการณ์ก็พอ อย่าได้ทำผิดกฎ”
ภายใต้การกดขี่ข่มเหงของชูจงเทียน ลูกน้องของเปียวเกอรู้สึกหวาดกลัวเล็กน้อย ไม่มีใครกล้าที่จะเข้าไปช่วยเปียวเกออย่างหุนหันพลันแล่น
หลี่โม่พุ่งไปอยู่ตรงหน้าของเปียวเกอ เปียวเกอดูเคร่งขรึม ยกที่เขี่ยบุหรี่คริสตัลที่ทั้งหนาและหนักบนโต๊ะเป็นอาวุธ จากนั้นทุบไปที่หน้าผากของหลี่โม่
หลี่โม่เบี่ยงตัวเล็กน้อย จับแขนขวาของเปียวเกอด้วยมือทั้งสองข้างและออกแรง มีเสียงหักของกระดูกดังขึ้น เปียวเกอร้องด้วยความเจ็บปวด
“โอ๊ย! เจ็บ ๆ ! แขนของฉัน!”
เมื่อเห็นแขนที่งอผิดรูป น้ำตาขอเปียวเกอก็ไหลออกมา เจ็บจนสั่นสะท้านไปทั้งตัว
หลี่โม่ยังไม่วางมือ จากนั้นเขาก็จับแขนอีกข้างของเปียวเกอ
เปียวเกอตกใจจนเหมือนวิญญาณจะออกจากร่าง เขาตะโกนด้วยความหวาดกลัว “พี่ใหญ่โปรดไว้ชีวิตด้วย อย่าทำอีกเลย ตอนนี้แขนของผมหักไปข้างหนึ่งแล้ว!”
“หึ แขนข้างนั้นคือค่าเสียหายที่เปียวเกอเป็นคนสร้างปัญหา ส่วนข้างนี้คือค่าเสียหายที่พีลี่เกอเป็นคนสร้างปัญหา”
หลังจากที่หลี่โม่พูดจบเขาก็ออกแรงอีกครั้ง แขนของเปียวเกอหักเป็นสองท่อนในทันที
“บ้าเอ๊ย เจ็บจะตายอยู่แล้ว! พี่ใหญ่โปรดไว้ชีวิตด้วย คุณหลี่ยกโทษให้ผมเถอะ ผมไม่ควรโลภกับเงินจำนวนเล็กน้อยเช่นนี้”
เปียวเกอตื่นตระหนก ร้องขอความเมตตา
“มานึกเสียใจตอนนี้ มันสายไปแล้ว!”
ในขณะที่หลี่โม่พูด เท้าขวาของเขาเหยียบไปที่ต้นขาของเปียวเกออย่างแรง ทำให้กระดูกต้นขาของเปียวเกอแตกออก
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: คุณชาย แห่ง ประตูมังกร
ไม่อัพแล้วเหรอคะ...รออ่านบทต่อไป...
อ่านมาได้ ห้าสิบกว่าตอน ทนไม่ไหวแล้ว...บาย...
ไอ้หลี่โม่โดนตบทุกตอน แม่งโคตรซาดิสต์เลย...
ติดตามความปัญญาอ่อนของคนแต่ง อิเมียมันเกลียดผัวมันทุกตอน แล้วมันอยู่กันได้ไงสี่ปี...
เมียโกรธผัวทุกตอน แล้วมันรักของมันได้ไง อิหยังว่ะ...
มีแต่ตบตีทั้งเรื่อง อ่านไปก็เซ็งพระเอกโดนตบทุกตอน อิหยังว่ะ...