ชูจงเทียนมองไปที่หลี่โม่อย่างเคารพ รู้สึกว่าไม่เสียแรงที่หลี่โม่เป็นนายน้อยของแดนมังกร เวลานี้ดูดุดันอย่างไร้ที่เปรียบ
หลี่โม่ยื่นนิ้วชี้ไปที่เปียวเกอ ลูกน้องที่อยู่ข้างหลังชูจงเทียนวิ่งมาทันที ค้นโทรศัพท์มือถือของเปียวเกอ และถามว่าจะโทรหาเบอร์ไหนในสมุดรายชื่อของเขา
“โทรหาคนแรกในสมุดรายชื่อ”
เปียวเกอพูดอย่างไร้เรี่ยวแรง
หลังจากที่นักเลงกดโทรออก เขาก็วางโทรศัพท์ไว้ที่หูของเปียวเกอ หลังจากที่เปียวเกอพูดกับอีกฝ่ายได้สองสามคำ สีหน้าของเขาก็ดูเหมือนว่ามีเรื่องน่ายินดีเกิดขึ้น
เพิ่งมีความสุขได้เพียงชั่วครู่ ก็กระเทือนถึงบาดแผลบนร่างกาย เจ็บจนหน้าบิดเบี้ยว
“โอ๊ย เจ็บจริง ๆ เลย พวกแกรอก่อนเถอะ ผู้หนุนหลังของฉันกำลังมา แล้วพวกแกจะรู้ว่าใครกันแน่ที่เป็น ‘ผู้กุมชะตาของกรุงโซล’”
ชูจงเทียนดึงเก้าอี้มาวางไว้ข้างหลังหลี่โม่ หลังจากที่หลี่โม่นั่งลง ชูจงเทียนก็หยิบกล่องซิการ์สีทองออกมา หยิบซิการ์ออกมาแล้ววางไว้ระหว่างสองนิ้วของหลี่โม่
ชู่!
ไม้ขีดไม้ซีดาร์แท่งหนึ่งถูกจุดขึ้น และกลิ่นหอมอันเป็นเอกลักษณ์ของต้นซีดาร์ก็โชยขึ้นมา
ซิการ์ถูกจุดด้วยไม้ขีดไฟ หลังจากที่หลี่โม่สูบมัน ก็เผยรอยยิ้มออกมา “เหล่าชู ซิการ์ของนายไม่เลวเลยนะ เป็นสินค้าชั้นยอดของฮาวานา ม้วนออกมาจากหน้าอกของหญิงสาว จึงมีกลิ่นหอมของหญิงสาว”
“คุณหลี่ช่างเก่งจริง ๆ ผมต้องใช้ความพยายามอย่างมาก แต่ก็ได้มาเท่านี้ ปกติผมทำใจไม่ได้ที่จะสูบมัน ก็เลยสูบเป็นครั้งคราว”
ชูจงเทียนยิ้มอย่างชื่นชม
เปียวเกอมองตาค้าง รู้สึกว่าท่าทางที่หลี่โม่สูบซิการ์นั้น ดูมีระดับกว่าตัวเขา เหมือนกับว่าการสูบซิการ์ก่อนหน้านี้ของตัวเองนั้นเป็นการสูบที่สูญเปล่า
“เสแสร้ง ดูซิว่าจะเสแสร้งไปได้ถึงเมื่อไหร่ ก็แค่สูบซิการ์ จะอะไรนักหนา”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: คุณชาย แห่ง ประตูมังกร
ไม่อัพแล้วเหรอคะ...รออ่านบทต่อไป...
อ่านมาได้ ห้าสิบกว่าตอน ทนไม่ไหวแล้ว...บาย...
ไอ้หลี่โม่โดนตบทุกตอน แม่งโคตรซาดิสต์เลย...
ติดตามความปัญญาอ่อนของคนแต่ง อิเมียมันเกลียดผัวมันทุกตอน แล้วมันอยู่กันได้ไงสี่ปี...
เมียโกรธผัวทุกตอน แล้วมันรักของมันได้ไง อิหยังว่ะ...
มีแต่ตบตีทั้งเรื่อง อ่านไปก็เซ็งพระเอกโดนตบทุกตอน อิหยังว่ะ...