คุณชาย แห่ง ประตูมังกร นิยาย บท 321

ท่านไป๋คุกเข่าลง

เปียวเกอ เลขาใหญ่ที่อยู่ข้างท่านไป๋ รวมไปถึงชูจงเทียนต่างก็ตกใจ นอกจากหลี่โม่เพียงคนเดียวเท่านั้น คนที่เหลือต่างก็พากันตกตะลึง

นี่คือท่านไป๋เชียวนะ เขาคือคนที่นั่งอยู่ในตำแหน่งนั้นของกรุงโซล หรือเรียกได้ว่าเป็นราชาแห่งกรุงโซล!

คนประเภทนี้ จะคุกเข่าง่ายดายเช่นนี้ เป็นเรื่องที่คาดไม่ถึงจริงๆ

“ท่านไป๋ ท่านท่านท่าน… คือท่าน เกิดอะไรขึ้น ทำไมท่านถึงได้คุกเข่า ท่านเป็นที่หนึ่งในกรุงโซล ท่านจะคุกเข่าได้อย่างไร!”

ดวงตาของเลขาใหญ่แดงก่ำ นายถูกหยามข้าทาสต้องตาย ท่านไป๋ตอนนี้ถึงกับคุกเข่า นี่มันโดนหยามจนไม่เหลือชิ้นดี ไม่ว่าจะอย่างไรเลขาใหญ่ก็ต้องหาวิธีกอบกู้หน้าของเจ้านายให้ได้

“ทำไมฉันถึงคุกเข่าไม่ได้ พวกแกก็ต้องคุกเข่ากับฉัน เปียวให้คนของแกคุกเข่าต่อหน้าคุณหลี่ซะ!”

ท่านไป๋กัดฟันพูด

เลขาใหญ่ลังเล และในที่สุดก็คุกเข่าอยู่ข้างหลังท่านไป๋

“รีบคุกเข่าเดี๋ยวนี้ ไม่เห็นรึไงว่าท่านไป๋คุกเข่าแล้ว พวกแกมัวแต่ยืนนิ่งทำไม คุกเข่าต่อหน้าคุณหลี่ซะ แล้วเรียกนายท่าย สองคนมาพยุงฉันคุกเข่าทำความเคารพนายท่านของฉัน”

ในใจของเปียวเกอค่อนข้างวุ่นวาย เพราะคนที่คอยหนุนหลังยังตกอยู่ในสภาพนี้ ถ้าอย่างนั้นก็คงต้องรีบยอมรับความผิดทันที ไม่เช่นนั้นคงมีทางเดียวคือรอความตาย

ลูกน้องสองคนเข้ามาพยุงเปียวเกอ แขนขาที่หักของเปียวเกอ เจ็บปวดสุดอย่างถึงที่สุด

เปียวเกอทนกัดฟัน เอาแต่คร่ำครวญ ทั้งตัวชุ่มไปด้วยเหงื่อ

ลูกน้องพยุงเปียวเกอให้คุกเข่าลง เปียวเกอฝืนยิ้ม และพูดอย่างนอบน้อม “คุณหลี่ กระผมคนนี้มีตาหามีแววไม่ ขอนายท่านโปรดยกโทษให้ด้วย”

ท่านไป๋เหลือบมองเปียวเกอ ทั้งร่างสั่นสะท้านด้วยความโกรธ หากไม่ใช่เพราะเปียวเกอที่ยั่วยุหลี่โม่ หายนะนี้ก็คงจะไม่ตกอยู่ที่เขา

ท่านไป๋โกรธจัด ตบไปที่หน้าของเปียวเกอด้วยหลังมือ “แกมันโง่นัก! กล้ายั่วโมโหคุณหลี่ แกมันใจกล้าเสียจริง ๆ !”