เลขาใหญ่ของท่านไป๋รู้สึกสัยสนไปหมด ในอดีตภาพลักษณ์ของท่านไป๋นั้นดุดันเกินใครเทียบ แน่นอนว่าเป็นเจ้าแห่งความเย่อหยิ่ง แต่เมื่อเห็นสภาพของท่านไป๋ในขณะนี้ เลขาใหญ่ก็รู้สึกราวกับว่าตัวเองเห็นท่านไป๋ตัวปลอม
“ท่านไป๋ ท่าน… สำรวมหน่อย”
เลขาใหญ่กระซิบ
“สำรวมบ้าอะไร! ยามดอกไม้เบ่งบานรีบเด็ดเอา อย่ารอจนเหี่ยวเฉาทิ้งกิ่ง! การรับพ่อบุญธรรมก็เช่นกัน มันไม่ง่ายเลยที่ฉันจะได้เจอคุณหลี่และมีพ่อบุญธรรมที่ฉลาดหลักแหลมเช่นนี้ เป็นธรรมดาที่จะไม่คำนึงถึงอะไรในการรับพ่อบุญธรรม!”
ท่านไป๋พูดอย่างไร้ยางอาย
หลี่โม่ยิ้มเยาะเย้ย และเตะศีรษะของท่านไป๋ จนท่านไป๋กลิ้งเป็นลูกน้ำเต้า
“โอ้! ท่านพ่อท่านเตะได้ดี เมื่อครู่ลูกทำผิดจริง ๆ ต้องถูกลงโทษอย่างหนักจากท่านพ่อ ท่านช่วยสั่งสอนผมทีเถิด” ท่านไป๋ตะโกนพลางกุมศีรษะ
ท่านไป๋หัวเราะ
“หน้าด้านไม่เบานี่”
หลี่โม่พูดอย่างจนปัญญา
ต้องเผชิญกับคนหน้าด้านเช่นนี้ ทำได้เพียงส่งเขาไปกลับตัวกลับใจใหม่เท่านั้น
ชูจงเทียนตกตะลึงอย่างหนัก ชูจงเทียนถือว่าเป็นคนที่เห็นอะไรมามากแล้ว เมื่อเห็นสภาพของท่านไป๋ในตอนนี้ รู้สึกว่าตัวเองยังประเมินผู้คนบนโลกนี้ต่ำเกินไป
คนที่หน้าด้านได้ถึงระดับท่านไป๋ คาดว่าเบื้องหลังคงจะทำเลวมาไม่น้อย
ท่านไป๋ลุกขึ้นคลาน คลานไปคุกเข่าตรงหน้าหลี่โม่ พูดด้วยรอยยิ้ม “ท่านพ่อโปรดสั่งสอนต่อเถอะ ในอนาคตลูกจะเชื่อฟังคำพูดของท่านพ่อ”
ตึกตึกตึก!
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: คุณชาย แห่ง ประตูมังกร
ไม่อัพแล้วเหรอคะ...รออ่านบทต่อไป...
อ่านมาได้ ห้าสิบกว่าตอน ทนไม่ไหวแล้ว...บาย...
ไอ้หลี่โม่โดนตบทุกตอน แม่งโคตรซาดิสต์เลย...
ติดตามความปัญญาอ่อนของคนแต่ง อิเมียมันเกลียดผัวมันทุกตอน แล้วมันอยู่กันได้ไงสี่ปี...
เมียโกรธผัวทุกตอน แล้วมันรักของมันได้ไง อิหยังว่ะ...
มีแต่ตบตีทั้งเรื่อง อ่านไปก็เซ็งพระเอกโดนตบทุกตอน อิหยังว่ะ...