คุณชาย แห่ง ประตูมังกร นิยาย บท 324

หวังหลิงตะโกนด้วยความโกรธ ทำให้ทุกคนที่มาเกลี้ยกล่อมตกใจกลัว ผู้คนต่างกลับเข้าห้องผู้ป่วยไป ไม่กล้าพูดอะไรอีก

พอหันกลับมา หวังหลิงคว้าคอเสื้อของซีซี เขย่าซีซีอย่างแรงแล้วตะโกน

“แกมันเด็กดื้อที่มีพ่อแม่ให้กำเนิด แต่ไม่มีพ่อแม่คอยสั่งสอน ลูกชายฉันอุตส่าห์ใจดีเล่นกับแก แต่แกกลับกล้าทำร้ายลูกฉัน วันนี้ฉันจะสั่งสอนแก เหิงเหิงมานี่ มาตีเธอให้แรงแรง! ”

“จำสิ่งที่แม่สอนนะลูก ครอบครัวเราไม่ว่าจะไปไหนก็ไม่ต้องกลัว หากใครทำร้ายลูก ก็ตีให้มันตายไปเลย มีแม่อยู่ ถึงจะเกิดเรื่องแต่บ้านเราก็จัดการได้ อย่าให้ใครมารังแกเด็ดขาด!”

ซีซีร้องไห้และดิ้นรน แต่เธอก็ไม่สามารถหลุดจากแรงดึงของหวังหลิงได้

“ปล่อยหนูนะ หนูมีพ่อแม่คอยสั่งสอนนะ เขาต่างหากที่หกล้มเอง แล้วก่อนหน้านั้นเขาก็ตีหนูด้วย หนูไม่ได้ทำอะไรเขาเลย คุณเป็นคนไม่ดี พวกคุณเป็นคนไม่ดี”

ซีซีร้องไห้ ดวงตาเต็มไปด้วยน้ำตา ช่างน่าสงสารเหลือเกิน

“ยัยเด็กขี้โกหก ยังกล้าว่าฉันเป็นคนไม่ดี! แกมันเด็กไม่ได้รับการสั่งสอน วันนี้ฉันจะฉีกปากแก แกจะได้รู้ว่าอะไรคือการสั่งสอน!”

หวังหลิงยื่นมือออกมาด้วยความโกรธ หวังจะตบไปที่หน้าซีซี แต่ทันทีที่เธอยกมือขึ้น เธอก็รู้สึกได้ว่ามีใครจับข้อมือของเธอ

“ใครกันที่กล้าหยุดฉัน!”

หวังหลิงหันกลับมา และมองไปที่หลี่โม่ที่จับข้อมือของเธอ ตะโกนด้วยความโกรธว่า “ปล่อยมือเดี๋ยวนี้เจ้ายาจก กล้าดียังไงมายุ่งเรื่องของฉัน! ถ้าแกยังไม่ปล่อยมือ ฉันก็จะทำลายครอบครัวแกให้ราบคาบ!”

หลี่โม่ไม่พูดอะไร ดวงตาของเขาเย็นชาและมืดมน!

เพียะ!

เขายกมือขึ้น ตบหน้าของหวังหลิง แรงตบทำให้หวังหลิงล้มลงไปกับพื้น

กู้หยุนหลานรีบวิ่งมาจากด้านหลัง และกอดซีซีไว้

“ซีซี แม่มาแล้ว ลูกไม่เป็นไรใช่ไหม”

กู้หยุนหลานถามอย่างกังวล

ซีซีมองไปที่หลี่โม่ด้วยดวงตากลมโต และดวงตาของเธอก็ส่องแสงเป็นประกาย “พ่อเก่งจังเลย”