คุณชาย แห่ง ประตูมังกร นิยาย บท 349

สู้จนอีกฝ่ายเลือดตกยางออกคือสิ่งที่หวังต้าลี่ถนัด

ตอนนี้เห็นท่าทางที่แสนจะธรรมดาของหลี่โม่ การเดินปกติทั่วไป ก็คงเป็นแค่คนธรรมดาที่ไม่มีความสามารถอะไร ที่ขึ้นมาต่อสู้บนเวทีการประลอง หวังต้าลี่แทบจะอดใจไม่ไหวแล้ว

เสียงมือถือดังขึ้น ทำให้บรรยากาศอึมครึมชะงักลง หวังต้าลี่มองหลี่โม่ที่ล้วงมือถือออกมาจากกระเป๋ากางเกงอย่างตกตะลึง ตอนนี้เขารู้สึกหงุดหงิดเป็นอย่างมาก

มาประลองยังพกมือถือมาอีก แค่พกมือถือยังไม่เท่าไร แต่ยังกล้าหยิบมือถือขึ้นมารับสาย นี่มันดูถูกหวังต้าลี่ชัด ๆ !

ตอนนี้หวังต้าลี่รู้สึกเดือดดาลจนแทบจะพ่นไฟออกมาทางตา

ซูเหวินปิงอึ้งไปครู่หนึ่ง จากนั้นจึงแสยะยิ้มออกมา “หมอนี่ไม่รู้จักกลัวตายจริง ๆ ขึ้นมาบนเวทีประลองยังกล้าหยิบมือถือออกมา ไม่รู้หรือว่าเมื่อขึ้นมาบนเวทีนั่นหมายถึงว่าการต่อสู้ได้เริ่มต้นขึ้นแล้ว”

“ฮ่า ฮ่า เหวินปิง นายให้ค่าคนบ้านนอกพวกนั้นเกินไปหน่อยแล้ว พวกบ้านนอกนั่นก็แค่ขึ้นไปรนหาที่ตาย จะรับหรือไม่รับโทรศัพท์ก็ไม่ต่างกัน”

คุณหม่าพูดอย่างสนุกสนาน ราวกับว่าเห็นเลือดบนหัวของหลี่โม่ไหลออกมาแล้วอย่างไรอย่างนั้น

“น่าเบื่อจริง ๆ ว่าแต่หมอนั่นหน้าตาคุ้น ๆ นะ” ซูเหวินปิงพึมพำออกมา จู่ ๆ เหมือนเขาจะคิดอะไรขึ้นมาได้

ซูเหวินปินหยิบมือถือขึ้นมา แล้วเปิดดูรูปที่หลานชายตัวเองส่งมา จากนั้นจึงมองไปยังหลี่โม่

“เป็นคนคนเดียวกันจริง ๆ ด้วย ดีเลย ยิงปืนนัดเดียวได้นกสองตัว”

ซูเหวินปินยิ้มแล้วส่งข้อความหาหลานชาย เพื่อบอกว่าอีกไม่นานหลี่โม่ก็จะตายแล้ว ให้หลานชายมาดูสภาพอันน่าเวทนาของหลี่โม่

เมื่อคุณชายซูได้รับข้อความก็รีบพาเหอปินมาที่สนามประลอง ส่วนกู้ซิ่งเหว่ยถูกคุณชายซูหาข้ออ้างมาปฏิเสธไม่ให้มาด้วย

หลี่โม่หยิบมือถือขึ้นมา รอยยิ้มสดใสปรากฏขึ้นบนใบหน้าของเขา “คิดถึงผมแล้วใช่ไหมคุณภรรยา”

“ใครคิดถึงคุณ ฉันอยากกินอาหารมื้อดึกต่างหาก อีกเดี๋ยวตอนคุณกลับมา ช่วยซื้ออะไรมาให้ฉันกินด้วย คอเป็ดหรืออะไรก็ได้”