คุณชาย แห่ง ประตูมังกร นิยาย บท 350

“ผมกำลังเล่นเกมต่อสู้กับเพื่อนน่ะ เขาแพ้ให้ผมตลอด เลยรู้สึกหงุดหงิด เดี๋ยวค่อยกลับไปคุยกันที่บ้านนะ ผมขอสั่งสอนความเป็นคนให้เขาก่อน”

“ได้ค่ะ ขับรถระวังด้วยล่ะ”

ขณะที่วางสาย หมัดของหวังต้าลี่อยู่ห่างจากใบหน้าของหลี่โม่ไม่ถึงสิบเซนติเมตร ไม่เหลือแม้เพียงเวลาที่จะกระพริบตา หากหมัดของหวังต้าลี่ต่อยเข้ามาที่หัวของหลี่โม่ หัวของหลี่โม่ต้องแยกออกแน่นอน!

หวังต้าลี่หัวเราะออกมาอย่างร้ายกาจ ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยความคาดหวัง ราวกับว่าได้เห็นภาพหัวที่แยกออกมาซึ่งเป็นภาพโปรดของเขา

แต่วินาทีต่อมา จู่ ๆ หลี่โม่ก็ยกมือขวาขึ้นมากันหมัดของหวังต้าลี่เอาไว้

“จะขวางหมัดของฉันอย่างนั้นหรือ ฝันไปเถอะ!”

ผัวะ!

เสียงกระแทกดังขึ้น สีหน้าของหวังต้าลี่ดูค่อยสู้ดีนัก เขาหน้านิ่วคิ้วขมวดเหมือนสุนัขแก่พันธุ์ปั๊กอย่างไรอย่างนั้น

หลี่โม่รับหมัดของหวังต้าลี่ได้ ฝ่ามือของหลี่โม่กำหมัดของหวังต้าลี่เอาไว้ เขาค่อย ๆ ใช้แรงที่นิ้วมือทั้งห้า ทำให้กระดูกเหล็กของหวังต้าลี่ส่งเสียงกรอบแกรบออกมา

กระดูกที่แข็งยิ่งกว่าหินของหวังต้าลี่โดนหลี่โม่บีบจนแตก

“กะ..แก!”

หวังต้าลี่เหงื่อไหลออกมาทั้งตัว เพราะความเจ็บปวด ทำให้กล้ามเนื้อของเขาสั่นไปทั้งตัว

“ฉันทำไม? กล้ามารบกวนตอนที่ฉันคุยกับภรรยา แกทำให้ฉันรู้สึกอารมณ์เสีย”

หลี่โม่พูดด้วยน้ำเสียงราบเรียบ พละกำลังที่ฝ่ามือค่อย ๆ เพิ่มขึ้นเรื่อย ๆ เสียงกรอบแกรบดังขึ้น หมัดของหวังต้าลี่ถูกบีบจนเปื่อย เศษกระดูกกับเนื้อกระเด็นไปทุกทิศ