คุณชายซูนอนอยู่บนเตียงในโรงพยาบาลราวกับสุนัขที่ตายแล้ว แม้ว่าร่างกายของเขาจะไม่ได้รับบาดเจ็บสาหัส แต่จิตวิญญาณของเขาไม่สามารถทนต่อความเสียหายรุนแรงได้
คุณชายซูซึ่งเคยเป็นที่น่าเกรงขามอยู่ในเมืองหลวง เมื่อมาถึงกรุงโซลก็ถูกหลี่โม่ทุบต่อยเข้าใบหน้า เรื่องนี้ทำให้คุณชายทนไม่ได้จริง ๆ
“อาเล็ก ผมอยากให้คนมากำจัดหลี่โม่นั่น เขาแข็งแกร่งมากแล้วยังไง ว่ากันว่าสองหมัดยากจะสู้สี่มือ ผมไม่เชื่อว่าคนหนึ่งร้อยคนจะไม่สามารถกำจัดเขาได้ ถ้าหากว่าหนึ่งร้อยคนไม่ได้ก็เพิ่มเป็นห้าร้อยคน ถ้าห้าร้อยคนไม่ได้ก็หนึ่งพันคน!”
ไว้ค่อย ๆ คิดไปเรื่อยอะไรนั่น สำหรับคุณชายซูแล้วเขาไม่สนใจเลยสักนิด
ไม่มีการแก้แค้นชั่วข้ามคืนในโลกนี้ หากวันนี้มีความแค้นก็ต้องล้างแค้นในวันนี้เลย โดยเฉพาะแค้นใหญ่ที่โดนทุบต่อยเข้าที่หน้า
ซูเหวินปินกำลังสูบบุหรี่ และมุมตาของเขากระตุกเล็กน้อย สิ่งที่ปรากฏในความคิดของเขาคือทุกฉากของหลี่โม่ที่ต่อสู้ในสังเวียน
ภายใต้ชูจงเทียนสามารถมีคนฝีมือเก่งกาจขนาดนี้อย่างหลี่โม่ ทำให้หัวใจของ ซูเหวินปินเต็มไปด้วยความหวาดกลัว
สิ่งที่ต้องห้ามที่สุดบนท้องถนนคือการข้ามเขตแดน ครั้งนี้ซูเหวินปินได้ก้าวข้ามสู่เขตแดนแล้ว แถมเขายังได้เปิดเผยความทะเยอทะยานที่อยากครอบครองกรุงโซล บางทีคนจิตใจโหดร้ายอย่างชูจงเทียน อาจส่งหลี่โม่คนโหดเหี้ยมนั้นมาลอบสังหารตัวเองแล้ว
“นายพูดถูก แต่ด้วยกำลังคนจำนวนมากที่ระดมพล ฉันไม่สามารถอธิบายให้ครอบครัวฟังได้ บางทีนายควรโทรหาใครซักคนจะดีกว่า ฉันจะจัดการส่งบุคลากรที่ทรงพลังที่สุดให้นายอย่างลับ ๆ ”
มันไม่ใช่เรื่องเล็กน้อยเลยที่จะระดมคนหลายร้อยคนจากเมืองหลวงไปยังกรุงโซลเพื่อไปจัดการเรื่องราว แม้ว่าซูเหวินปินอยากจะทำ แต่ก็ต้องรายงานผู้อาวุโสในตระกูลในครอบครัว ไม่ใช่เรื่องที่สถานะภาพอย่างคุณชายซูเหมาะที่จะไปทำ
อย่างไรก็ตามคุณชายซูมีสถานะเป็นทายาทของตระกูลซู และผู้อาวุโสที่ดูแลครอบครัวหลายคนก็รักและเอ็นดูคุณชายซูมากเพียงแค่คุณชายซูบ่นออกมาสองคำ ก็คาดว่าเรื่องราวก็จัดการเรียบร้อยแล้ว
คุณชายซูพยักหน้า อดทนต่อความเจ็บปวดแล้วหยิบโทรศัพท์ออกมาและกดหมายเลขโทรออก
หลังจากพูดไม่กี่ประโยคคุณชายซูก็วางโทรศัพท์ลง และมุมปากของเขากำลังจะยกยิ้มขึ้น แต่เป็นเพราะมันส่งผลต่อเนื้อเยื่ออ่อนที่ฟกช้ำบนใบหน้า เขาจึงสูดหายใจด้วยความเจ็บปวด
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: คุณชาย แห่ง ประตูมังกร
ไม่อัพแล้วเหรอคะ...รออ่านบทต่อไป...
อ่านมาได้ ห้าสิบกว่าตอน ทนไม่ไหวแล้ว...บาย...
ไอ้หลี่โม่โดนตบทุกตอน แม่งโคตรซาดิสต์เลย...
ติดตามความปัญญาอ่อนของคนแต่ง อิเมียมันเกลียดผัวมันทุกตอน แล้วมันอยู่กันได้ไงสี่ปี...
เมียโกรธผัวทุกตอน แล้วมันรักของมันได้ไง อิหยังว่ะ...
มีแต่ตบตีทั้งเรื่อง อ่านไปก็เซ็งพระเอกโดนตบทุกตอน อิหยังว่ะ...