ที่บ้าน
กู้หยุนหลานนั่งบนโซฟาและเช็ดน้ำตาไม่หยุด และเล่าเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นทั้งหมด
“ฉันจะไม่พูดถึงเรื่องที่ประธานโอวหยางข่มเหงแล้ว นั่นล้วนเป็นเรื่องของคนนอก แต่พฤติกรรมของอากับลุงทั้งสาม ฉันทนไม่ไหวจริง ๆ ค่ะ พวกเขาปฏิบัติกับฉันเหมือนอะไรบางอย่าง”
สีหน้าของกู้เจี้ยนหมินและหวังฟางมืดมนลงอย่างมาก และความโกรธก็วาบขึ้นในดวงตาของพวกเขา
เพียงแค่พ่อแม่ปกติทั้วไปได้ยินว่าลูกสาวของตัวเองเจอเรื่องแบบนี้ ก็จะโกรธเป็นฟืนเป็นไฟ
“คราวนี้บ้านเจี้ยนกั๋วกับบ้านเจี้ยนเจียง ทำเกินไปแล้ว! ข่มเหงคนใกล้ชิดแล้วทำให้ศัตรูพอใจแบบนี้ได้ยังไง! นี่มันรังแกกันเกินไปแล้ว!”
หวังฟางตบโต๊ะอย่างโกรธจัด
“มันมากเกินไปหน่อย ต้องให้บ้านเจี้ยนกั๋วกับบ้านเจี้ยนเจียงขอโทษและยอมรับความผิดถึงจะได้ จะปล่อยเรื่องไปแบบนี้ไม่ได้”
กู้เจี้ยนหมินได้ตัดสินใจแล้ว ไม่ว่าอย่างไรก็ตาม เขาก็จะตามกู้เจี้ยนกั๋วและกู้เจี้ยนเจียงชี้แจงเรื่องนี้ให้ละเอียด และต้องได้รับความยุติธรรม
หลี่โม่ช่วยสงบอารมณ์ของกู้หยุนหลานและไม่พูดอะไรมาก เรื่องภายในของตระกูลกู้ ยังคงต้องให้กู้เจี้ยนหมินออกหน้ามารับผิดชอบ
“เราไปหาบ้านเจี้ยนกั๋วกับบ้านเจี้ยนเจียงตรง ๆ เกรงว่ามันจะไม่มีประโยชน์ ฉันคิดว่าเราไปหาคุณท่านเองดีกว่า ในเวลานี้ขอแค่เพียงเพียงคุณท่านออกหน้า ถึงจะสามารถทำให้บ้านเจี้ยนกั๋วกับบ้านเจี้ยนเจียงยอมก้มหัวลงได้” หวังฟางกล่าวอย่างครุ่นคิด
กู้เจี้ยนหมินพยักหน้า ในเวลานี้เขาต้องไปหาคุณท่าน มิฉะนั้นเขาก็จะไม่สามารถทวงคืนความยุติธรรมได้เลย
“ไปหาคุณท่าน ไปกันเดี๋ยวนี้เลย”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: คุณชาย แห่ง ประตูมังกร
ไม่อัพแล้วเหรอคะ...รออ่านบทต่อไป...
อ่านมาได้ ห้าสิบกว่าตอน ทนไม่ไหวแล้ว...บาย...
ไอ้หลี่โม่โดนตบทุกตอน แม่งโคตรซาดิสต์เลย...
ติดตามความปัญญาอ่อนของคนแต่ง อิเมียมันเกลียดผัวมันทุกตอน แล้วมันอยู่กันได้ไงสี่ปี...
เมียโกรธผัวทุกตอน แล้วมันรักของมันได้ไง อิหยังว่ะ...
มีแต่ตบตีทั้งเรื่อง อ่านไปก็เซ็งพระเอกโดนตบทุกตอน อิหยังว่ะ...