คุณชาย แห่ง ประตูมังกร นิยาย บท 397

เวลาสิบนาทีหมดลงแล้ว

โอวหยางจงเฉิงกล่าวอย่างแค้นใจว่า "คนเบาปัญญาอย่างแกบอกว่าถึงเวลาแล้วด้วยตัวเอง แกจะทำให้พวกเราล้มละลายไม่ใช่เหรอ แกทำให้ฉันล้มละลายสิ ทำให้ฉันล้มละลายเลยสิวะ!"

“ประธานโอวหยาง ทำไมต้องพูดคุยกับคนเบาปัญญาแบบนี้ เขาสามารถทำให้พวกเราล้มละลายได้อะไรกัน ถ้าเขามีความสามารถ คงเป็นได้แค่ราชาแมงดาเกาะผู้หญิงกินของตระกูลกู้เท่านั้น และเป็นเหมือนคนต่ำต้อยที่น่าอับอายไปวัน ๆ ทำเป็นเสแสร้งอยู่ต่อหน้าเรา บอกได้เลยว่าหาเรื่องโดนเฆี่ยนตี!"

ประธานเฉียนด้านหนึ่งพูดด้านหนึ่งช่วยพยุงโอวหยางจงเฉิงขึ้นมา

ตอนที่หลี่โม่บอกว่าถึงเวลาแล้ว ก็เอาเท้าออกจากหน้าโอวหยางจงเฉิง เพราะหลี่โม่ต้องดูท่าทางของโอวหยางจงเฉิง ดูท่าทางของเขาว่าจะเป็นอย่างไรเมื่อได้ยินข่าวการล้มละลายของตัวเอง

ประธานหลินหยิบทิชชู่ขึ้นมาแล้วช่วยประธานโอวหยางเช็ดคราบเลือดบนใบหน้า และกล่าวอย่างเย็นชาว่า “ประธานโอวหยางผมคิดว่าถึงเวลาที่เราจะเรียกคนมาแล้ว คืนนี้เรื่องนี้ต้องมีคำอธิบาย คืนนี้คนต่ำต้อยนี้อวดดีมากเกินไปแล้ว ต้องหักแขนขาทั้งสี่ของเขาถึงจะพอ!”

“แขนขาทั้งสี่จะไปพอได้ไง อย่างน้อยสุดก็ต้องหักห้าสิ่ง ในอนาคตมันจะได้ไร้สมรรถภาพ ด้วยวิธีนี้กู้หยุนหลานแม่ลูกคู่นั้นก็จะตกเป็นประธานโอวหยางแล้ว และหญิงสาวในฤดูใบไม้ผลินั้นคือที่สุด… อืม ใครโทรมาหาฉันตอนนี้กัน”

ประธานเฉียกำลังพยายามพูดประจบสอพลอโอวหยางจงเฉิงอย่างขันแข็ง ก็รู้สึกถึงการสั่นสะเทือนของโทรศัพท์ในกระเป๋าเสื้อ จากนั้นก็หยิบโทรศัพท์ออกมาด้วยความไม่พอใจ

เขาหยิบโทรศัพท์มือถือออกมาและคิดจะวางสาย แต่เมื่อเขาเหลือบมองไปยังหมายเลขผู้โทร ประธานเฉียนก็ลังเลทันที

เป็นสายจากผู้อำนวยการฝ่ายการเงินของบริษัท ฝ่ายการเงินโทรมากลางดึกแบบนี้ นั่นแสดงว่าต้องมีเรื่องสำคัญแน่ ๆ

เหลือบไปมองยังหลี่โม่ที่ใบหน้าเต็มไปด้วยความเย็นชา ประธานเฉียนก็ส่ายหัวอย่างแรงทันที ความคิดเรื่องที่หลี่โม่จะทำให้เขาล้มละลายผุดขึ้นมาในสมอง

หลังจากลังเลอยู่ครู่หนึ่ง ประธานเฉียนก็กดปุ่มรับสาย “ฮัลโหล ดึกดื่นป่านนี้เกิดอะไรขึ้น”

“ไม่ ไม่ดีแล้ว ประธานเฉียนครับ สภาพคล่องในบัญชีของเราถูกระงับแล้ว นอกจากนี้ธนาคารผู้ให้กู้ยืมกล่าวว่าความเสี่ยงทางธุรกิจของบริษัทเราสูงเกินไป และต้องการให้เราชำระคืนเงินกู้ก่อนกำหนด เงินในบัญชีของเราเพียงพอแค่จ่ายดอกเบี้ยเท่านั้นครับ!”

“เกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นได้ยังไง บริษัทของฉันทำงานได้ดี ธนาคารมีสิทธิ์อะไรมายึดเงินคืน!”

ประธานเฉียนตอบกลับด้วยความฉุนเฉียว

“ผมก็ไม่ทราบสาเหตุแน่ชัดครับ ธนาคารแจ้งว่าจะถอนเงินในบัญชีของเราทั้งหมด หากเงินกู้ไม่ชำระคืนภายในตอนเที่ยงของวันพรุ่งนี้ พวกเขาจะจำหน่ายหลักประกัน และหลักประกันคืออาคารสำนักงานใหญ่ของบริษัทเรา!”