คุณชาย แห่ง ประตูมังกร นิยาย บท 413

เมื่อเห็นหลี่โม่ไม่ขยับไปไหน น้ำตาของกู้หยุนหลานก็ไหลลงมาเหมือนสายฝน น้ำตาที่ไหลรินทำให้ดวงตาของเธอพร่ามัวและมองไม่เห็นสีหน้าของหลี่โม่อีก

แต่เมื่อรู้ว่าหลี่โม่ไม่ยอมไปไหน กู้หยุนหลานก็ยิ่งตะโกนดังขึ้น

“นายคนไร้ประโยชน์ ยังไม่รีบไปให้พ้นอีก ฉันเกลียดคุณ ฉันอยากจะเลิกกับคุณตั้งนานแล้ว คุณไปให้พ้น ไปไกล ๆ เลย ฉันไม่อยากเห็นหน้าคุณอีกแล้ว”

คุณชายซูเฝ้าดูฉากนี้อย่างมีความสุข ราวกับว่าเขากำลังชมภาพยนตร์ที่เต็มไปด้วยอารมณ์โศกเศร้าอยู่

“ด่าได้ดีมาก นายคนไร้ประโยชน์ เมียแกสั่งให้แกไปให้พ้นแล้ว น้องหยุนหลานคงอยากอยู่กับฉันตามลำพังสินะ ถึงได้ไล่สามีไร้ค่าไปให้พ้น ฮ่า ๆ”

แต่หลี่โม่ได้แต่จ้องไปที่กู้หยุนหลานด้วยความรัก

กู้หยุนหลานร้องไห้หนักกว่าเดิม “คนโง่ ทำไมคุณถึงได้โง่ขนาดนี้”

แปะ แปะ แปะ!

คุณชายซูปรบมือและพี่ตาวปากับลูกน้องของเขาก็ปรบมือตาม

“เป็นการแสดงความรักอันลึกซึ้งจริง ๆ ช่างโรแมนติกสุด ๆ ว่ากันว่าความสุขนั้นมักจะเกิดขึ้นบนความเศร้าโศกของผู้อื่นจริง ๆ ฉันรู้สึกชอบใจมาก ตาวปาไปหยิบเหล้าหลุยส์สิบสามของฉันมา เวลาแห่งความสุขแบบนี้จะขาดเหล้าได้ยังไง”

“เจ้านายช่างเข้าใจความสุขจริง ๆ เลยครับ รอสักครู่นะครับ”

ตาวปารับหลุยส์สิบสามจากมือของลูกน้อง และเมื่อเขาเปิดจุกออก ก็มีเสียงซ่าดังขึ้น

จากนั้นเขารินเหล้าลงไปในแก้วคริสทัลแล้วยื่นแก้วไปให้คุณชายซู

คุณชายซูรับแก้วเหล้ามาและเขย่าสองครั้งให้เหล้าในแก้วหมุนตามเข็มนาฬิกา