คุณชาย แห่ง ประตูมังกร นิยาย บท 433

หลังจากส่งหวังเหม่ยกลับไปแล้ว หวังฟางก็ถูหน้าอกของเธอที่เหมือนจะระเบิด เธอเดินอย่างรวดเร็วไปที่ประตูห้องของกู้หยุนหลานและเคประตูอย่างแรง

"หยุนหลาน ไปพาไอ้ขยะนั้นมาหาฉัน เรามีเรื่องต้องคุยกัน!"

หวังฟางคำรามด้วยความโกรธ

หลังจากถูกหวังเหม่ยเยาะเย้ย หวังฟางก็เสียหน้าอย่างแท้จริง และอารมณ์เชิงลบทั้งหมดที่สะสมตั้งแต่ในอดีตก็ระเบิดออกมา

"รีบเอาหลี่โม่ไอ้ขยะออกไปจากที่นี่เดี๋ยวนี้ ลูกต้องคิดเกี่ยวกับสิ่งที่ป้ารองของลูกพูด อีกสองวันจะเป็นวันเกิดของคุณปู่ของลูกแล้ว ลูกห้ามพาหลี่โม่ไอ้ขยะนั่นไปด้วยเด็ดขาด!"

ทันใดนั้นประตูก็เปิดออก กู้หยุนหลานมองไปที่หวังฟางอย่างทุกข์ใจ "แม่ แม่จะทำอะไร ป้ารองเป็นคนหัวสูงก็ปล่อยเธอไปสิ ทำไมต้องทำให้หลี่โม่อับอายเพราะคำพูดของคนอื่นด้วย"

“นี่อายของมันเหรอ มันทำให้ตระกูลเราต้องอับอายเข้าใจไหม ญาติและเพื่อนทุกคนต่างดูถูกเราเพราะมันเป็นคนไร้ค่า ภาพลักษณ์ครอบครัวของเราถูกทำลายเพราะมัน พ่อกับแม่ก็ต้องอับอายที่จะไปพบเจอคนอื่นข้างนอก เราเชิดหน้าชูตาไม่ได้แล้ว”

ยิ่งหวังฟางพูดมากเท่าไหร่ เธอก็ยิ่งโกรธมากขึ้นเท่านั้น และน้ำเสียงของเธอก็เฉียบแหลมมาก "เวลาที่คนอื่นบอกว่าลูกเขยพวกเขามีความสามารถ มีศักยภาพ แต่สำหรับฉัน เมื่อไหร่ก็ตามที่พูดถึงลูกเขย ฉันต้องไปหลบซ่อนอยู่ตรงมุมไหนสักที่ กลัวว่าใครต่อใครจะถามว่าลูกเขยฉันเป็นยังไง!”

"หลี่โม่ แกเป็นผู้ชายไร้ค่า ถ้าแกยังมีความเป็นผู้ชายอยู่ แกก็ควรหย่ากับหยุนหลานให้เร็วที่สุดซะ อย่าพึ่งพาหยุนหลานอย่างหน้าด้าน ๆ แบบนี้ อย่าคิดที่จะเกาะบ้านฉันไปตลอดชีวิตเชียวนะ!"

กู้หยุนหลานถูระหว่างคิ้วของเธอและพูดอย่างหงุดหงิด "แม่ หยุดพูดได้แล้ว หลี่โม่ไม่ได้ผิดอะไร ทุกคนแค่ไม่เข้าใจเขา"

"มันไม่ได้เข้าใจยากอะไรเลย ก็แค่ไอ้คนไม่ได้เรื่อง หยุนหลานล แกแค่ต้องการปกป้องมัน ฉันจะดูว่าแกจะปกป้องมันได้นานแค่ไหน แต่วันมะรืนนี้เป็นวันฉลองวันเกิดคุณปู่ ห้ามพาไอ้คนไร้ค่านี้ไปเด็ดขาด เข้าใจไหม?"

หวังฟางกระทืบเท้าแรง และกำลังจะหันหลังจากไปหลังจากพูดจบ ไม่อย่างนั้นการที่หลี่โม่เข้าร่วมงานเลี้ยงวันเกิดของคุณปู่หวังจะเป็นฟางเส้นสุดท้ายในใจของหวังฟาง

การถูกพี่รองเยาะเย้ยก็เพียงพอแล้วที่จะทำให้หวังฟางอับอาย หากกู้หยุนหลานยังพาหลี่โม่ไปงานเลี้ยงวันเกิดของคุณปู่หวังอีก ตระกูลหวังทั้งหมดจะต้องหัวเราะเยาะเป็นแน่