กู้หยุนหลานบังคับให้ตัวเองถามอย่างใจเย็น
"แม่คนสวย แกไม่รู้จริงเหรอว่าเพราะอะไร?"
เหล่าไป่นั่งบนเก้าอี้พูดด้วยรอยยิ้ม และรับบุหรี่หงต้าซานจากลูกน้องของเขา "คนอื่นเป็นขุนนางที่ขี้ลืม แต่พอมาที่นี่กลับได้เจอคนสวยที่ขี้ลืมซะแล้ว"
"ฉันไม่รู้จักพวกนาย สรุปพวกนายเป็นใคร ทำแบบนี้ทำไม!" กู้หยุนหลานถามด้วยเสียงดัง
"เฮ้ เฮ้ ถ้าแกจำไม่ได้งั้นก็ช่างมันเถอะ แต่เรื่องนี้เกี่ยวข้องกับแก แล้วก็เกี่ยวข้องกับไอ้สามีที่ไร้ประโยชน์ของแกด้วย ส่วนคนที่เหลือเหล่านี้ ถือว่าโชคร้ายไปก็แล้วกัน"
แววตาของเหล่าไป่เต็มไปด้วยเรื่องตลก เขารู้สึกว่ามีความสุขมากที่ได้แกล้งกู้หยุนหลาน เพราะโอกาสที่จะได้แกล้งผู้หญิงที่สวยแบบนี้ไม่ได้มีมากนัก
"กู้หยุนหลาน ก่อนหน้านี้แกกับหลี่โม่ไปทำเรื่องอะไรมา! พวกแกไปทำให้คนอื่นขุ่นเคืองก็อย่าเอาพวกเราเข้าไปเกี่ยวข้องด้วยสิ!” กู้ซิ่งเหว่ยถามด้วยความโมโห
ตอนนี้ถูกจับโดยคนที่ดูเหมือนจะเป็นคนชั่วร้ายมาก พวกเขาดูบ้าคลั่ง เหมือนจะฆ่าคนได้จริง ๆ ! กู้หยุนหลานได้แต่ส่ายหัว ไม่สามารถตอบเสียงโวยวายของกู้ซิ่งเหว่ยได้ เพราะเธอนึกไม่ออกว่าเคยไปทำให้ใครขุ่นเคือง
เรื่องของโอวหยาง และเรื่องของคุณชายซู ล้วนผุดขึ้นมาในใจของกู้หยุนหลาน
แต่กู้หยุนหลานรู้สึกว่าเรื่องพวกนี้ก็จัดการไปหมดแล้ว ไม่น่าจะมีปัญหาอะไรตามมาแล้ว
แต่เมื่อลองคิดทบทวนเรื่องทั้งหมด กู้หยุนหลานก็ยังคงนึกไม่ออกว่าเคยทำผิดต่อใคร
เมื่อเห็นใบหน้าซีดเซียวของกู้หยุนหลานแล้ว เหล่าไป่ก็พ่นควันบุหรี่สีขาวออกมาที่หน้าของกู้หยุนหลานอย่างร่าเริง
ควันบุหรี่ที่ฉุนทำให้กู้หยุนหลานสำลักจนหายใจแทบไม่ออก
"โอ๊ะโอ ยัยคนสวยนี่คงไม่ชินกับกลิ่นควันบุหรี่สินะ ดูท่าแกนี่จะบอบบางสะจริง ๆ ฉันชักจะเห็นอกเห็นใจแกแล้วล่ะสิ แต่เมื่อรับงานจากคนอื่นมาแล้ว จะไม่ทำก็คงไม่ได้ ต้องขอประทานโทษคนสวยก่อนแล้วกัน"
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: คุณชาย แห่ง ประตูมังกร
ไม่อัพแล้วเหรอคะ...รออ่านบทต่อไป...
อ่านมาได้ ห้าสิบกว่าตอน ทนไม่ไหวแล้ว...บาย...
ไอ้หลี่โม่โดนตบทุกตอน แม่งโคตรซาดิสต์เลย...
ติดตามความปัญญาอ่อนของคนแต่ง อิเมียมันเกลียดผัวมันทุกตอน แล้วมันอยู่กันได้ไงสี่ปี...
เมียโกรธผัวทุกตอน แล้วมันรักของมันได้ไง อิหยังว่ะ...
มีแต่ตบตีทั้งเรื่อง อ่านไปก็เซ็งพระเอกโดนตบทุกตอน อิหยังว่ะ...