กู้ชิงหลินมองหลี่โม่ด้วยสายตาเหยียดหยาม "ผัวเมียคู่นี้ช่างเป็นคนดีซะจริง ๆ คนหนึ่งแสร้งทำเป็นน่าสงสาร ส่วนอีกคนแสร้งทำเป็นพระเจ้า หลี่โม่ แกมันก็เป็นแค่ไอ้โง่ที่น่าสงสาร ยังจะมาทำอวดดีวางมาดใหญ่โตที่นี่อีก!”
"ตระกูลซูในเมืองหลวงมีอำนาจขนาดไหนแกรู้บ้างไหม! อุตสาหกรรมบันเทิงส่วนใหญ่ในเมืองหลวงเกือบทั้งหมดเป็นของตระกูลซู! ตระกูลซูยังเป็นเจ้าของบริษัทจดทะเบียนมากมายที่สมองอันไร้ประโยชน์ของแกก็คิดไม่ถึงความยิ่งใหญ่ของตระกูลซู!"
กู้เจี้ยนเจียงขมวดคิ้ว "จะพูดมากไปเพื่ออะไร? มันก็เป็นแค่ไอ้ขยะมันไม่เข้าใจเรื่องพวกนี้หรอก ซิ่งเหว่ย แกรีบส่งมันสองตัวไปซะ ไปหาคุณชายซูเพื่อชดใช้!"
กู้เจี้ยนกั๋วค่อย ๆ พยักหน้า ส่งสายตาให้กู้ซิ่งเหว่ย
กู้ซิ่งเหว่ยลุกขึ้นเดินไปหาหลี่โม่อย่างเย่อหยิ่ง "ไอ้ขยะ ตอนนี้แกรู้แล้วว่าคุณชายซูเก่งแค่ไหนแล้วหรือยัง ตอนที่แกทำอะไรโดยไม่คิด แกเคยคิดถึงจุดจบของแกในวันนี้บ้างไหม?!"
"นี่ยังไม่เข้าใจกันอีกเหรอไง พวกคุณไม่เข้าใจภาษาคน?" หลี่โม่พูดพร้อมกับยิ้ม "ผมบอกไปแล้ว เรื่องของตระกูลซูจบไปแล้ว"
"ถุย!"
กู้ซิ่งเหว่ยถ่มน้ำลายใส่เท้าของหลี่โม่และพูดอย่างเหยียดหยามว่า "นี่แกพูดเพ้อเจ้ออะไร แกเนี่ยนะ จัดการได้แล้ว? แค่คนไม่เอาไหนอย่างแกคนเดียวจะแก้ปัญหาอะไรของตระกูลซูได้กันวะ!"
ทันทีที่กู้ซิ่งเหว่ยพูดจบ เสียงฝีเท้าก็ดังขึ้น เหล่าไป่และอันธพาลคนอื่น ๆ ที่ถูกพาตัวไปก่อนหน้านี้ ทุกคนเข้ามาในห้องประชุมพร้อมกัน
กู้เจี้ยนกั๋วและคนอื่น ๆ ถอยออกไปที่มุมห้องด้วยความตื่นตระหนก มองไปที่เหล่าไป่และคนอื่น ๆ ด้วยสายตาที่หวาดกลัว
"แก พวกแก พวกแกทำไม ทำไม…"
กู้ซิ่งเหว่ยตื่นตระหนกจนพูดอะไรไม่ถูก
คนหนึ่งจากหน่วยงานที่เกี่ยวข้องเข้ามาและพูดด้วยรอยยิ้มว่า "ไม่ต้องตกใจครับ พวกเขามาเพื่อยอมรับผิดและขอโทษครับ"
ลูกตาของกู้เจี้ยนกั๋วและคนอื่น ๆ นั้นกลมโต และพวกเขามองไปที่คนในหน่วยงานที่เกี่ยวข้องด้วยความมึนงง สงสัยว่านี่จะไม่ใช่เรื่องจริง
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: คุณชาย แห่ง ประตูมังกร
ไม่อัพแล้วเหรอคะ...รออ่านบทต่อไป...
อ่านมาได้ ห้าสิบกว่าตอน ทนไม่ไหวแล้ว...บาย...
ไอ้หลี่โม่โดนตบทุกตอน แม่งโคตรซาดิสต์เลย...
ติดตามความปัญญาอ่อนของคนแต่ง อิเมียมันเกลียดผัวมันทุกตอน แล้วมันอยู่กันได้ไงสี่ปี...
เมียโกรธผัวทุกตอน แล้วมันรักของมันได้ไง อิหยังว่ะ...
มีแต่ตบตีทั้งเรื่อง อ่านไปก็เซ็งพระเอกโดนตบทุกตอน อิหยังว่ะ...