คุณชาย แห่ง ประตูมังกร นิยาย บท 511

ภายในอาคารศูนย์ประมูลใหญ่จินไห่แบ่งออกเป็นสองส่วน สองในสามส่วนของพื้นที่คือโถงแสดงนิทรรศการ และพื้นที่ส่วนที่เหลือนั้นแบ่งเป็นห้องประมูลขนาดแตกต่างกันหลายห้อง

ก่อนที่สินค้าประมูลจะขึ้นประมูลทุกครั้ง จะทำการจัดแสดงนิทรรศการเป็นเวลาสามถึงห้าวัน ผู้ที่สนใจในการประมูลสินค้าจำนวนมาก ต่างก็ไปดูการจัดแสดงนิทรรศการล่วงหน้ากันทั้งสิ้น

บางคนถึงกับพาผู้เชี่ยวชาญไปดูด้วยกัน เพื่อถือโอกาสประเมินความถูกต้อง คุณภาพ มูลค่าและด้านอื่น ๆ ของสิ่งของนั้นไปพร้อมกัน

กู้เจี้ยนหมินมาที่งานประมูลโดยไม่ได้มีความคิดที่จะซื้อของ เพียงแค่มาดูสักหน่อยเท่านั้น

หยกเหอเถียนและหยกแข็งชั้นเลิศทุกวันนี้มูลค่าพุ่งสูงเสียดฟ้า กู้เจี้ยนหมินไม่สามารถซื้อได้อยู่แล้ว และสินค้าที่มูลค่าถูกกว่าหน่อยกู้เจี้ยนหมินก็ไม่เห็นอยู่ในสายตาอีก

ดังนั้นกู้เจี้ยนหมินจึงได้แต่มาดูสินค้าที่จัดแสดงของนิทรรศการ เพื่อบรรเทาความโลภและดูเป็นอาหารตาเท่านั้น

ฮั่วเจี้ยนเฟิงพากู้หยุนหลานและหลี่โม่เดินไปทางห้องประมูลใหญ่ “นิทรรศการไม่ได้มีอะไรน่าดูนักหรอก ถ้าอยากดูที่ห้องประมูลใหญ่ก็มีอัลบั้มรูป ดูในอัลบั้มก็ได้แล้วล่ะ”

“หยุนหลาน ถ้าคุณกับคุณลุงคุณป้ามีชิ้นที่ถูกใจก็บอกผมมาได้เลยนะ ผมจะประมูลมาให้พวกคุณทั้งหมด ไม่ต้องเกรงใจผมหรอก”

ฮั่วเจี้ยนเฟิงพูดจบก็เหลือบมองหลี่โม่เล็กน้อย เขาพูดเหน็บแนม “ไอ้ขยะ ฉันไม่ดูแลนายหรอกนะ ถ้านายอยากได้อะไรก็หาเงินมาซื้อเอาเอง แต่ถึงนายจะหาเงินทั้งชีวิต ก็คงไม่พอจะยกป้ายสักครั้ง ช่างน่าสงสารคนจน ๆ อย่างนายจริง ๆ”

กู้หยุนหลานจับมือของหลี่โม่เอาไว้ นิ้วหัวแม่มือลูบที่หลังมือของหลี่โม่เบา ๆ ใช้การกระทำนั้นปลอบโยนหลี่โม่

หลี่โม่ยิ้มให้กับกู้หยุนหลานเล็กน้อย ไม่แยแสคำแหน็บแนมของฮั่วเจี้ยนเฟิง

เมื่อฮั่วเจี้ยนเฟิงเห็นท่าทางสามีภรรยาใจเดียวกันของหลี่โม่กับกู้หยุนหลาน ในใจก็รู้สึกหวาดหวั่นวิตกขึ้นมา จนแทบอยากจะหยิบขวานมาผ่ามือของหลี่โม่และกู้หยุนหลานแยกออกจากกันเสียเลย

เข้ามาในห้องประมูลใหญ่ วัยรุ่นหนุ่มสาวกลุ่มหนึ่งกำลังรวมตัวกันอยู่ ดูไปแล้วเหมือนว่าจะเป็นเหล่าทายาทเศรษฐีในเมืองจินไห่

พวกลูกเศรษฐีสามสี่คนนั้นมองพวกหลี่โม่ทั้งสามคน เมื่อเห็นว่าทั้งสามดูไม่คุ้นหน้าจึงเมินเฉยไม่สนใจทั้งสามคนแล้วรวมกลุ่มพูดคุยกันต่อไป

“ได้ยินว่าวันนี้พี่ไฉเอวเคล็ด อีกเดี๋ยวคงต้องหาโอกาสไปประจบเอาใจพี่ไฉซะหน่อยแล้ว”

“เอวของพี่ไฉคงจะไม่ได้เคล็ดหรอก แต่คงเป็นเพราะทำงานหนักเกินไปเอวก็เลยไม่ค่อยดี อีกเดี๋ยวฉันจะไปนวดให้พี่ไฉอย่างดีเลย”

“พวกผู้ชายอย่างพวกนายจะไปรู้อะไรเล่า เรื่องแบบนี้น่ะ ต้องให้สาวๆ อย่างเราจัดการ ขอแค่พวกเราได้หลับนอนกับพี่ไฉแล้ว บ้านเราต้องผ่านการอนุมัติอย่างแน่นอน”

บ้านของพวกลูกเศรษฐีสามสี่คนนี้ต่างก็ต้องการพัฒนาโครงการใหม่ และจำเป็นต้องได้รับการอนุมัติมากมาย ซึ่งต้องการความช่วยเหลือของเฝิงจื่อไฉอยู่พอดี

เพื่อแสดงความสามารถของตนต่อหน้าผู้อาวุโส เหล่าผู้สืบทอดพวกนี้จึงเอาแต่ครุ่นคิดว่าจะประจบประแจงเฝิงจื่อไฉอย่างไรดี เมื่อตอนบ่ายได้รับสายโทรศัพท์ของเฝิงจื่อไฉ ก็รีบวิ่งโร่มารอที่งานประมูลทันที

หลี่โม่หาที่นั่งอยู่ตรงมุมห้อง ฮั่วเจี้ยนเฟิงเอ่ยอย่างไม่พอใจ “เจ้าขยะนี่ทำไมถึงหนีไปนั่งที่ที่แย่ที่สุดกัน ตรงหน้าก็มีที่นั่งสว่างๆ อยู่ตั้งเยอะแยะ หยุนหลานเราไปนั่งข้างหน้ากันเถอะ”

“หยุนหลาน ฟังผมนะ ในงานประมูลยิ่งนั่งอยู่หน้าเท่าไหร่ก็ยิ่งสูงศักดิ์ แต่ว่าที่นั่งตรงกลางสองสามแถวด้านหน้านั้นน่าจะเป็นที่ของคนใหญ่คนโตของจินไห่ ไม่เหมาะสมที่จะนั่ง แต่ที่นั่งสองสามแถวตรงกลาง เราคงนั่งได้ไม่มีปัญหาแน่นอน”

ฮั่วเจี้ยนเฟิงอยากจะแสดงความรู้อันลึกซึ้งกว้างขวางและความสามารถเกรียงไกรของตนออกมา ทว่ากู้หยุนหลานนั้นไม่ได้ฟังฮั่วเจี้ยนเฟิงเลย และยังคงนั่งอยู่ในมุมห้องกับหลี่โม่

ฮั่วเจี้ยนเฟิงที่โมโหจนเลือดจะขึ้นหน้า ขบฟันพลางควักมือถือออกมา เขาส่งข้อความหาเฝิงจื่อไฉ ถามว่าเฝิงจื่อไฉจะมาเมื่อไหร่

ไม่นานข้อความของเฝิงจื่อไฉก็ตอบกลับมา บอกว่าอยู่ที่ประตูแล้วและกำลังจะเข้ามา

ฮั่วเจี้ยนเฟิงคิ้วเลิกโค้ง เขาเดินออกจากห้องประมูลไปด้วยรอยยิ้มยินดีและยืนรอเฝิงจื่อไฉอยู่ที่ประตูห้องประมูล

ลูกเศรษฐีเหล่านั้นเองก็ได้รับข่าวการมาถึงของเฝิงจื่อไฉแล้วเช่นกัน จึงวิ่งกรูออกไปต้อนรับเฝิงจื่อไฉที่ประตูพร้อมกัน