เฝิงจื่อไฉปากก็บอกว่าละอายใจ แต่ในใจกลับกำลังก่นด่า สิ่งที่คิดล้วนเป็นเรื่องที่ถูกหลี่โม่กระทืบจนเอวหัก
ฮั่วเจี้ยนเฟิงไม่รู้ว่าเฝิงจื่อไฉก็แค่พูดอย่างนั้น เขาจึงเอ่ยด้วยความซาบซึ้ง “ที่เรื่องวุ่นวายแบบนี้ ก็เป็นความผิดของผมเหมือนกัน พรุ่งนี้ผมจะเลี้ยงไวน์เพื่อชดใช้ความผิดนะครับ”
“ชดใช้ความผิดอะไรกัน พวกเราพี่ชายน้องชายคนกันเอง อีกอย่างเรื่องแบบนี้มันก็เรื่องของโชค นายเองก็อย่าเก็บมาใส่ใจเลย”
หลังจากปลอบใจฮั่วเจี้ยนเฟิงแล้ว เฝิงจื่อไฉก็หรี่ตาเอ่ยเสียงเบา “คนที่นายอยากจัดการนั่นมาหรือยัง? เห็นพวกเพื่อน ๆ พวกนี้แล้วใช่ไหม พวกเขาเป็นคนที่ฉันตั้งใจจ้างมาเพื่อยกยอปอปั้นนายโดยเฉพาะ อีกเดี๋ยวจะช่วยทำให้ไอ้ขยะนั่นอับอายขายขี้หน้าสุด ๆ ไปเลย ฉันขอแนะนำให้นายรู้จักสักสองสามคนก่อนแล้วกัน”
“ลูกชายคนรองของประธานกรรมการอสังหาริมทรัพย์จินไห่ เหอลี่ฉวิน”
“ลูกสาวคนโตของประธานกรรมการฝ่ายพัฒนาจินไห่ เฝิงเซียวเซียว”
“ลูกชายคนโตของผู้อำนวยการฝ่ายการลงทุนจินไห่ ไป่เฉียนหลี่......”
ตระกูลของกลุ่มลูกเศรษฐีนั้นต่างก็เป็นพวกมีฐานะ ในตระกูลล้วนเป็นบริษัทชั้นนำในอุตสาหกรรมการพัฒนาอสังหาริมทรัพย์และการลงทุนทางการเงินในเมืองจินไห่
ฮั่วเจี้ยนเฟิงค่อนข้างรู้สึกประหลาดใจที่ได้รับความสำคัญอย่างไม่คาดฝัน ไม่นึกว่าเฝิงจื่อไฉจะช่วยเหลือเขามากขนาดนี้
“พี่เฝิงช่างใจกว้างจริง ๆ ต้องเชิญทุกท่านไปทานข้าวดี ๆ สักมื้อให้ได้ ผมเป็นผู้จัดการใหญ่ของบริษัทการลงทุนติ่งซินของกรุงโซลครับ ผมเชี่ยวชาญด้านการเก็งกำไรโดยไร้ความเสี่ยง ต่อไปพวกเราก็ไปมาหาสู่กันบ่อย ๆ นะครับ”
เหอลี่ฉวินและคนอื่นพากันพยักหน้าและต่างสนทนากับฮั่วเจี้ยนเฟิงอย่างสนิทสนมสองสามประโยคเพราะความสัมพันธ์ของเฝิงจื่อไฉ
“อะแฮ่ม”
เฝิงจื่อไฉกระแอมเล็กน้อย แล้วเอ่ยกับฮั่วเจี้ยนเฝิง “มาเถอะ นี่คือบุคคลรุ่นใหญ่แห่งเมืองจินไห่ของพวกเรา พี่หยาง จางจงหยาง พี่หยางเป็นพี่ชายที่สนิทกันมากของฉัน พวกเราเป็นเหมือนกับพี่ชายน้องชายที่คลานตามกันมา วันนี้ฉันก็เชิญให้มาเป็นเบื้องหลังให้นายด้วย”
ไม่ต้องให้เฝิงจื่อไฉแนะนำ ฮั่วเจี้ยนเฟิงก็เคยได้ยินชื่อเสียงกิตติศัพท์ของจางจงหยางมาตั้งนานแล้ว นี่คือผู้มีอิทธิพลใหญ่ในถิ่นของจินไห่เชียวนะ
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: คุณชาย แห่ง ประตูมังกร
ไม่อัพแล้วเหรอคะ...รออ่านบทต่อไป...
อ่านมาได้ ห้าสิบกว่าตอน ทนไม่ไหวแล้ว...บาย...
ไอ้หลี่โม่โดนตบทุกตอน แม่งโคตรซาดิสต์เลย...
ติดตามความปัญญาอ่อนของคนแต่ง อิเมียมันเกลียดผัวมันทุกตอน แล้วมันอยู่กันได้ไงสี่ปี...
เมียโกรธผัวทุกตอน แล้วมันรักของมันได้ไง อิหยังว่ะ...
มีแต่ตบตีทั้งเรื่อง อ่านไปก็เซ็งพระเอกโดนตบทุกตอน อิหยังว่ะ...