“ได้! ยาจกอย่างนายก็รอความพ่ายแพ้ไปเถอะ ถึงตอนนั้นอย่าแก้ตัวน้ำขุ่น ๆ แล้วกัน จะพนันก็ต้องกล้าได้กล้าเสียด้วย ลุงลู่ คุณต้องเป็นพยานให้ด้วยนะ”
เฝิงจื่อไฉพูดจบก็พาพวกเหอลี่ฉวินหันหลังออกไป ฮั่วเจี้ยนเฟิงลังเลเล็กน้อย แล้วเดินตามเฝิงจื่อไฉออกไปด้วยกัน
ขณะมองดูพวกของเฝิงจื่อไฉเดินจากไป ลู่เจี้ยนปินก็เอ่ยขึ้นด้วยความร้อนใจ “คุณหลี่ เรื่องนี้คุณประมาทไปนะ หินแร่หมายเลข 9 ก้อนนั้นเป็นสินค้าที่คุณภาพดีที่สุดในหินแร่ล็อตนี้ คนวงในหลายคนต่างก็เคยเห็นมาแล้ว ในหินแร่หมายเลขนั่นจะต้องเป็นหยกจักรพรรดิอย่างแน่นอน ส่วนก้อนอื่น ๆ ล้วนเทียบไม่ได้เลย”
กู้หยุนหลานพลันเคร่งเครียดขึ้นมา มือสองข้างจับแขนของหลี่โม่เอาไว้แน่น “หลี่โม่ คุณ… ครั้งนี้คุณประมาทไปจริง ๆ”
หลี่โม่พลิกดูอัลบั้มรูปของการประมูล พลิกมาถึงรายการสินค้าประมูลในส่วนของหินแร่หยกแล้วมองดูครู่หนึ่ง เขาก็เอ่ยด้วยรอยยิ้ม “อย่ากังวลไปเลย พวกเขาไม่มีทางชนะแน่”
ลู่เจี้ยนปินเอาสองมือปิดหน้า ไม่รู้ว่าหลี่โม่ไปเอาความมั่นใจจากไหน หินแร่พวกนั้นล้วนเป็นของที่ลู่เจี้ยนปินเคยผ่านมือมาแล้ว เขารู้หมดแล้วว่าหินแร่พวกนั้นมีคุณภาพอยู่ระดับไหน
“คุณหลี่ หินแร่ดิบพวกนี้ล้วนแต่ผ่านมือผมออกไปทั้งนั้น ผมรู้เกี่ยวกับหินแร่พวกนี้อย่างลึกซึ้ง ถึงจะบอกว่าแม้แต่เทพเซียนก็ยากจะคาดเดาภายในของมัน แต่ด้วยประสบการณ์ที่สั่งสมมาถึงตอนนี้ จึงสามารถประเมินเกี่ยวกับหินหยกได้อย่างคร่าว ๆ ครับ”
หลี่โม่พยักหน้า เอ่ยอย่างสงบนิ่ง “ผมรู้ครับ ขอบคุณสำหรับความหวังดีของลุงลู่ด้วย”
“เฮ้อ”
ลู่เจี้ยนปินถอนหายใจ และไม่พยายามจะเกลี้ยกล่อมหลี่โม่อีก ชูจงเทียนเดินกลับมาแล้ว เขาเดินมาข้างกายหลี่โม่ด้วยรอยยิ้มแล้วเอ่ยขึ้น “คนพวกนั้นไปกันหมดแล้วเหรอครับ? จางจงหยาง เจ้าเด็กเวรนี่ทะเยอทะยานเกินไป ต่อไปคงต้องสอนให้เขารู้จักความเจ็บปวดเสียแล้ว”
ลู่เจี้ยนปินดึงชูจงเทียน แล้วบอกเรื่องเมื่อครู่นี้ให้ชูจงเทียนฟัง
“คุณเทียน ไม่ใช่ว่าผมไม่ได้พยายามเต็มที่นะ แต่ผมเกลี้ยกล่อมคุณหลี่ไม่ไหวจริง ๆ”
ลู่เจี้ยนปินเอ่ยอย่างค่อนข้างลำบากใจ
“ไม่เป็นไร ถ้าคุณหลี่บอกว่าชนะได้ อย่างนั้นก็ต้องชนะอย่างแน่นอน”
ลู่เจี้ยนปินพูดไม่ออกไปชั่วขณะ ไม่เข้าใจว่าทำไมชูจงเทียนจึงเชื่อมั่นในตัวหลี่โม่ขนาดนี้
หลี่โม่เอ่ยด้วยรอยยิ้ม “พวกคุณควรไปไหนก็ไปเถอะครับ อย่ามัวอยู่ที่นี่เลย”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: คุณชาย แห่ง ประตูมังกร
ไม่อัพแล้วเหรอคะ...รออ่านบทต่อไป...
อ่านมาได้ ห้าสิบกว่าตอน ทนไม่ไหวแล้ว...บาย...
ไอ้หลี่โม่โดนตบทุกตอน แม่งโคตรซาดิสต์เลย...
ติดตามความปัญญาอ่อนของคนแต่ง อิเมียมันเกลียดผัวมันทุกตอน แล้วมันอยู่กันได้ไงสี่ปี...
เมียโกรธผัวทุกตอน แล้วมันรักของมันได้ไง อิหยังว่ะ...
มีแต่ตบตีทั้งเรื่อง อ่านไปก็เซ็งพระเอกโดนตบทุกตอน อิหยังว่ะ...