กู้หยุนหลายมองไปยังหลี่โม่อย่างค่อนข้างลำบากใจ ไม่รู้ว่าควรจะบอกเรื่องเมื่อครู่นี้กับหวังฟางอย่างไรดี
“เขาเจอเพื่อนสองสามคนเข้าน่ะครับ บอกว่าจะไปคุยเรื่องธุรกิจกัน”
หลี่โม่ก็แค่พูดไปอย่างนั้น
หวังฟางมองหลี่โม่อย่างสงสัย ก่อนจะยื่นมือมาจิ้มหน้าผากของหลี่โม่อย่างแรงทีหนึ่ง
“แกนี่มันทำให้ฉันเกลียดเทียบตายเลยจริง ๆ ทำไมฉันถึงต้องมีลูกเขยไม่ได้เรื่องขนาดนี้อย่างแกด้วยนะ ออกไปข้างนอกพูดถึงแกฉันก็ขายหน้าตลอด พวกคุณหนูคุณนายทั้งหลายต่างก็เอาฉันไปเป็นตัวตลก ใบหน้าของฉันหวังฟางถูกแกทำลายย่อยยับไปหมดแล้ว!”
“คุณแม่ อย่าทำแบบนี้สิคะ”
กู้หยุนหลานปกป้องหลี่โม่ แล้วสบตากับหวังฟาง
“ลูกก็ปกป้องไอ้คนไม่ได้เรื่องนี่ให้ดีแล้วกัน แล้วดูซิว่าต่อไปไอ้คนไม่ได้เรื่องนี่จะมีอนาคตประสบความสำเร็จอะไรได้”
กู้เจี้ยนหมินดึงตัวหวังฟาง “ไม่ต้องพูดแล้ว คนตั้งเยอะแยะมองอยู่นะ จะพูดก็ค่อยกลับไปพูดทีหลังสิคะ”
หวังฟางจ้องหลี่โม่ตาเขม็ง ก่อนจะหยิบหนังสือรายการสินค้าประมูลขึ้นมาอ่าน
......
ที่โรงจอดรถของศูนย์การประมูล จางจงหยางที่แทงตัวเองไปสามมีดหกรูนั้น ถูกลูกน้องหามไปขึ้นรถเบนซ์แล้ว
เฝิงจื่อไฉและคนอื่น ๆ มองสภาพของจางจงหยางที่เลือดท่วมตัว ก็หวาดหวั่นขึ้นมาชั่วขณะ
ทว่าเฝิงจื่อไฉนั้นรู้สึกดีใจในความโชคดีที่ตนท้าเดิมพันกับหลี่โม่ในช่วงนาทีสุดท้าย
“พี่หยาง พี่ไปโรงพยาบาลอย่างวางใจเถอะ ผมจะจัดการไอ้หลี่โม่นั่นอย่างหนักเป็นการล้างแค้นให้พี่เอง”
จางจงหยางเบิกตาโพลง เขาเบิกตาจนลูกตาโป่งนูนออกมา จนราวกับจะพุ่งออกมาจากเบ้าตาอย่างไรอย่างนั้น
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: คุณชาย แห่ง ประตูมังกร
ไม่อัพแล้วเหรอคะ...รออ่านบทต่อไป...
อ่านมาได้ ห้าสิบกว่าตอน ทนไม่ไหวแล้ว...บาย...
ไอ้หลี่โม่โดนตบทุกตอน แม่งโคตรซาดิสต์เลย...
ติดตามความปัญญาอ่อนของคนแต่ง อิเมียมันเกลียดผัวมันทุกตอน แล้วมันอยู่กันได้ไงสี่ปี...
เมียโกรธผัวทุกตอน แล้วมันรักของมันได้ไง อิหยังว่ะ...
มีแต่ตบตีทั้งเรื่อง อ่านไปก็เซ็งพระเอกโดนตบทุกตอน อิหยังว่ะ...