"แก! ไอ้สารเลว! ชอบสร้างแต่ปัญหา!"
กู้เจี้ยนหมินกระทืบเท้าด้วยความโกรธ และชี้นิ้วไปที่ปลายจมูกของหลี่โม่อย่างไม่พอใจ "แกไม่กลัวคนพวกนั้นกลับมาแก้แค้นหรือไง! แกไอ้สาวเลว กล้าดียังไงปล่อยให้พวกเขาถูกฟันสามทีหกรู!"
ภาพเลวร้ายมากมายปรากฏขึ้นในหัวของหวังฟาง รู้สึกว่าหากเฝิงจื่อไฉและคนอื่น ๆ กลับมาแก้แค้น คงได้ถูกฆ่ายกครัวด้วยการฟันสามทีหกรูแน่นอน
"ไอ้ชั่ว แกมันงี่เง่าไร้ประโยชน์ ฉันมีลูกเขยอย่างแกได้ยังไง แก แก…" ยิ่งหวังฟางพูด เธอก็ยิ่งโกรธจนพูดไม่ออก
กู้เจี้ยนหมินเห็นด้วยกับหวังฟาง เขามองไปที่กู้หยุนหลานแล้วพูดว่า "เจี้ยนเฟิงอยู่ไหน รีบติดต่อเจี้ยนเฟิงด่วน เราอยู่ในจินไห่ไม่ได้แล้ว ต้องกลับโซลกันในคืนนี้เลย !"
ก๊อก ก๊อก ก๊อก
มีคนเคาะประตู
กู้เจี้ยนหมินและหวังฟางตัวแข็งทันที มองไปที่ประตูที่มีเสียงเคาะด้วยสายตาที่หวาดกลัว
"นี่ พวกมันมาแก้แค้นพวกเราแล้ว หลี่โม่ ไอ้คนไม่เอาไหน แกกำลังจะฆ่าเราทั้งครอบครัว!" หวังฟางพูดด้วยความโกรธ
"คุณแม่ ไม่ใช่พวกนั้นมาแก้แค้นอย่างแน่นอนค่ะ" กู้หยุนหลานอธิบาย
"จะไม่ใช่ได้ยังไง! เวลานี้ถ้าไม่ใช่มีคนมาแก้แค้นแล้วจะเป็นอะไรไปได้ พวกนั้นส่งคนมาแก้แค้นแน่นอน ที่นี่เป็นถิ่นของพวกเขา แค่พวกเขาโทรกริ๊งเดียวก็จะมีคนมาเอาชีวิตพวกเราแล้ว!"
หลี่โม่ฝ่าหวังฟางและกู้เจี้ยนหมินเดินไปที่ประตูแล้วเปิดออก
ลู่เจี้ยนปินและผู้ใต้บังคับบัญชาของเขายืนอยู่นอกประตูด้วยความเคารพ
หลังจากที่หลี่โม่จากไป ลู่เจี้ยนปินและชูจงเทียนก็สนทนากันเป็นการส่วนตัวอยู่พักหนึ่ง และชูจงเทียนก็แนะนำหลี่โม่ให้ฟังอย่างสั้น ๆ ทำให้ลู่เจี้ยนปินเข้าใจเกี่ยวกับความแข็งแกร่งของหลี่โม่
ด้วยเหตุผลนี้ ในใจลู่เจี้ยนปินก็คิดที่จะทำสัมพันธไมตรีกับหลี่โม่ หากเขาสามารถกอดขาของหลี่โม่ได้ก็จะเป็นการดี
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: คุณชาย แห่ง ประตูมังกร
ไม่อัพแล้วเหรอคะ...รออ่านบทต่อไป...
อ่านมาได้ ห้าสิบกว่าตอน ทนไม่ไหวแล้ว...บาย...
ไอ้หลี่โม่โดนตบทุกตอน แม่งโคตรซาดิสต์เลย...
ติดตามความปัญญาอ่อนของคนแต่ง อิเมียมันเกลียดผัวมันทุกตอน แล้วมันอยู่กันได้ไงสี่ปี...
เมียโกรธผัวทุกตอน แล้วมันรักของมันได้ไง อิหยังว่ะ...
มีแต่ตบตีทั้งเรื่อง อ่านไปก็เซ็งพระเอกโดนตบทุกตอน อิหยังว่ะ...