คำพูดของกู้หยุนหลานดังมาก จนห้องนั่งเล่นเงียบลงในทันที
หลังจากนั้นไม่นานเหอซูฟางก็ขมวดคิ้วและถามว่า "ทำไมถึงได้เกิดเหตุการณ์ลักพาตัวได้ ตระกูลเล็ก ๆ ของพวกเธอ ไม่น่าเกิดเหตุการณ์ลักพาตัวขึ้นได้หนิ"
ซีเหมินจือเผิงพูดด้วยความเย้ยหยัน "เป็นไปได้ไหมว่าไอ้อ่อนนั้นจะจัดฉากให้ใครสักคนแสดงละคร มีการลักพาตัวด้วย ให้ตายเถอะ ตลกชะมัดยาด"
กู้หยุนหลานไม่ตลกด้วย และนึกในใจว่าตอนที่เธอถูกลักพาตัว เพราะหลี่โม่ต้องการให้เธอปลอดภัย จึงยอมทนแบกรับความทุกข์ทรมานนั้นไว้
หวังฟางถอนหายใจ ตบไหล่กู้หยุนหลานเบา ๆ แล้วพูดว่า "เรื่องลักพาตัวครั้งนั้น แม่ก็รู้สึกว่ามีอะไรไม่ชอบมาพากลอยู่นะ อาจจะเป็นไปได้ ที่ไอ้ขี้โมโหนั่นมันขอให้ใครสักคนทำเรื่องนั้น แกอย่าโง่ต่อไปเลย"
"จะพูดเรื่องราวในอดีตกันทำไม ควรจะพูดถึงเรื่องในอนาคต หยุนหลานบริษัทของหนูก็เพิ่งจะมีปัญหาเร็ว ๆ นี้ไม่ใช่เหรอ? ถ้าหนูมีคำถามอะไรก็ขอคำแนะนำจากซีเหมินจือเผิง ซีเหมินจือเผิงเขาเก่งเรื่องบริหารจัดการบริษัทที่มีชื่อเสียงระดับนานาชาติ หนูควรเรียนรู้เพิ่มเติมจากเขานะ"
กู้เจี้ยนหมินเปลี่ยนเรื่องคุย ซีเหมินจือเผิงจึงพูดด้วยรอยยิ้ม "เรื่องการบริหารจัดการผมไม่มีปัญหา ไม่มีอะไรที่ผมจัดการไม่ได้ ถ้าหยุนหลานสนใจ คุณมาเป็นผู้ช่วยของก็ผมได้ คุณจะได้เรียนรู้เพิ่ม"
“ต้องขอโทษด้วยค่ะ ฉันไม่มีเวลาไปต่างประเทศ” กู้หยุนหลานพูดอย่างประชดประชัน
"ไม่จำเป็นต้องไปต่างประเทศ เพราะผมวางแผนที่จะตั้งสาขาในกรุงโซล ผมจะทำงานชั่วคราวในกรุงโซลและจัดการองค์กรทั้งหมดจากระยะไกล ผมแค่ต้องการผู้ช่วยที่เหมาะสมอยู่เคียงข้าง"
ซีเหมินจือเผิงมองไปที่กู้หยุนหลานด้วยรอยยิ้มแล้วพูดว่า "ลงทุนสัก 500 ล้านหยวนเปิดสาขาในกรุงโซล และวางแผนที่จะขยายธุรกิจผลิตภัณฑ์ทางการแพทย์และการดูแลสุขภาพในประเทศจีน นอกจากนี้ยังเป็นประโยชน์กับอุตสาหกรรมของตระกูลกู้ของคุณด้วย"
กู้เจี้ยนหมินตื่นเต้นทันที นี่คือสิ่งที่จะนำประโยชน์มาสู่ตระกูลกู้อย่างมาก หากพวกเขาสามารถร่วมมือกับซีเหมินจือเผิงได้จริง ๆ สถานะของตระกูลกู้รุ่นที่สองจะดีขึ้นอย่างมาก
"นี่จือเผิงกำลังจะลงทุนในโซลจริงเหรอ? ถ้าเป็นอย่างนั้นก็สามารถร่วมมือกับตระกูลกู้ของเราได้ หากมีความจำเป็นในการวิ่งเต้นเรื่องอะไร เราจะพยายามอย่างเต็มที่เพื่อสนับสนุน"
กู้เจี้ยนหมินกล่าวอย่างตื่นเต้น
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: คุณชาย แห่ง ประตูมังกร
ไม่อัพแล้วเหรอคะ...รออ่านบทต่อไป...
อ่านมาได้ ห้าสิบกว่าตอน ทนไม่ไหวแล้ว...บาย...
ไอ้หลี่โม่โดนตบทุกตอน แม่งโคตรซาดิสต์เลย...
ติดตามความปัญญาอ่อนของคนแต่ง อิเมียมันเกลียดผัวมันทุกตอน แล้วมันอยู่กันได้ไงสี่ปี...
เมียโกรธผัวทุกตอน แล้วมันรักของมันได้ไง อิหยังว่ะ...
มีแต่ตบตีทั้งเรื่อง อ่านไปก็เซ็งพระเอกโดนตบทุกตอน อิหยังว่ะ...