กู้เจี้ยนกั๋วและหวังฟางพาเหอซูฟางและซีเหมินจือเผิงเข้าไปในบ้าน ตามด้วยกู้หยุนหลานและหลี่โม่
กู้หยุนหลานรู้สึกผิดต่อหลี่โม่ หลี่โม่อมยิ้มและจับมือกู้หยุนหลานไว้แน่น ส่งสัญญาณให้กู้หยุนหลานผ่อนคลาย
ทุกคนเข้ามาในห้องรับแขกและนั่งลง หวังฟางผลักกู้หยุนหลานไปนั่งข้างซีเหมินจือเผิง
เมื่อหลี่โม่ต้องการนั่งถัดจากกู้หยุนหลาน หวังฟางก็มาขัดขวางไว้ "แกจะทำอะไร แขกผู้มีเกียรติมาเยี่ยมที่บ้าน จะมีที่นั่งของแกได้ไง ไปยืนห่าง ๆ และเสิร์ฟชากับน้ำโน้น"
หวังฟางมองว่าหลี่โม่เป็นคนบริการ และขอให้หลี่โม่ช่วยเสิร์ฟชาและน้ำให้
ซีเหมินจือเผิงยิ้มอย่างเย้ยหยัน ยกมือและพูดว่า "ไม่จำเป็นต้องให้ไอ้ขยะนี่มาบริการหรอกครับ เห็นไอ้ขยะนี่แล้วผมรู้สึกไม่สบายใจ ผมว่าให้ไอ้ขยะนี่ออกไปจากบ้านจะดีกว่า ฉันจะให้เงินนายหนึ่งหมื่นหยวน นายอยากจะเอาไปทำอะไรก็เรื่องของนาย"
“จะต้องให้เงินมันทำไม เดี๋ยวป้าให้ไอ้ขยะนี่ออกไปเดี๋ยวนี้เอง”
หลังจากที่หวังฟางพูดจบเธอก็ลุกขึ้นยืนและเดินไปหาหลี่โม่
“คุณแม่ อย่าทำแบบนี้นะคะ หนูจะให้หลี่โม่กลับขึ้นไปบนห้อง โอเคไหมคะ?”
กู้หยุนหลานรีบวิ่งไปยืนที่ด้านข้างของหลี่โม่ ก่อนที่น้ำตาของเธอจะเอ่อล้นออกมา
หลี่โม่ยิ้มบาง ๆ ไม่ต้องการทำให้กู้หยุนหลานต้องอับอาย และพูดด้วยเสียงเบา ๆ ว่า "ผมจะกลับไปที่ห้องนะ"
เมื่อเห็นด้านหลังของหลี่โม่กลับไปที่ห้อง กู้หยุนหลานก็ค่อย ๆ เช็ดน้ำตาออกจากหางตาของเธอ
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: คุณชาย แห่ง ประตูมังกร
ไม่อัพแล้วเหรอคะ...รออ่านบทต่อไป...
อ่านมาได้ ห้าสิบกว่าตอน ทนไม่ไหวแล้ว...บาย...
ไอ้หลี่โม่โดนตบทุกตอน แม่งโคตรซาดิสต์เลย...
ติดตามความปัญญาอ่อนของคนแต่ง อิเมียมันเกลียดผัวมันทุกตอน แล้วมันอยู่กันได้ไงสี่ปี...
เมียโกรธผัวทุกตอน แล้วมันรักของมันได้ไง อิหยังว่ะ...
มีแต่ตบตีทั้งเรื่อง อ่านไปก็เซ็งพระเอกโดนตบทุกตอน อิหยังว่ะ...