หลี่โม่เปิดสปีกเกอร์โฟน เสียงของชูจงเทียนดังออกมาจากโทรศัพท์ “คุณหลี่ มีเรื่องอะไรจะสั่งหรือครับ”
จางจงหยางขมวดคิ้วเล็กน้อย เขารู้สึกได้ถึงความผิดปกติบางอย่างจากน้ำเสียงเคารพนบนอบของชูจงเทียน
ชูจงเทียนนอบน้อมกับหลี่โม่มากเกินไป ด้วยความเข้าใจของจางจงหยางที่มีต่อชูจงเทียน นั่นคือชูจจงเทียนไม่ใช่คนที่จะเคารพนับถือใครง่าย ๆ
แต่เมื่อคิดว่าหลี่โม่อยู่ภายใต้การควบคุมของตนแล้ว จางจงหยางก็กดความเคลือบแคลงในใจลงไป หลังจากจับชูจงเทียน และรับช่วงอาณาเขตของกรุงโซลมาได้อย่างราบรื่นแล้ว ค่อยไปตรวจสอบความลับระหว่างหลี่โม่กับชูจงเทียนอีกที
“เหล่าชู ผมกินข้าวอยู่ที่สวนฟาน คุณมาทานด้วยกันสิ”
หลี่โม่เอ่ยอย่างสงบนิ่ง
“ครับ ผมจะไปเดี๋ยวนี้”
แววตาของจางจงหยางเต็มไปด้วยความยินดี เขาส่ายปากกระบอกปืนไปมาใส่หลี่โม่
หลี่โม่เข้าใจความหมายของจางจงหยาง จึงเอ่ยขึ้น “ผมอยู่กับเพื่อนเก่าคนหนึ่ง คุณไม่ต้องพาลูกน้องมา จะได้ไม่ทำให้เพื่อนเก่าของผมรู้สึกไม่สบายใจ”
“เข้าใจแล้วครับ ผมจะขับรถไปเอง” ชูจงเทียนตอบกลับอย่างรวดเร็ว
“โอเค รีบมาเร็ว ๆ นะ แค่นี้ล่ะ”
หลี่โม่เก็บโทรศัพท์มือถือแล้วเผยรอยยิ้มให้กับจางจงหยาง
“ดีมาก ขยะอย่างแกก็ยังนับว่าพอรู้เรื่องอยู่บ้างนี่ ไม่ได้จงใจเล่นลูกไม้ต่อหน้าฉัน อีกเดี๋ยวก็ดูว่าชูจงเทียนจะให้ความร่วมมือหรือเปล่า ถ้าชูจงเทียนกล้าเล่นตุกติก พวกแกทั้งหมดซวยแน่”
หลังจากจางจงหยางข่มขู่เสร็จ ก็รู้สึกมั่นใจว่าตนชนะแล้ว ตราบใดที่ทางชูจงเทียนไม่เล่นลูกไม้อะไร ครั้งนี้ตนคงจะสามารถยึดครองกรุงโซลได้อย่างราบรื่น และก้าวไปสู่เป้าหมายได้อย่างรวดเร็ว
.......
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: คุณชาย แห่ง ประตูมังกร
ไม่อัพแล้วเหรอคะ...รออ่านบทต่อไป...
อ่านมาได้ ห้าสิบกว่าตอน ทนไม่ไหวแล้ว...บาย...
ไอ้หลี่โม่โดนตบทุกตอน แม่งโคตรซาดิสต์เลย...
ติดตามความปัญญาอ่อนของคนแต่ง อิเมียมันเกลียดผัวมันทุกตอน แล้วมันอยู่กันได้ไงสี่ปี...
เมียโกรธผัวทุกตอน แล้วมันรักของมันได้ไง อิหยังว่ะ...
มีแต่ตบตีทั้งเรื่อง อ่านไปก็เซ็งพระเอกโดนตบทุกตอน อิหยังว่ะ...