คุณชาย แห่ง ประตูมังกร นิยาย บท 580

ซีเหมินจือเผิงกุมต้นขาที่ถูกยิงเอาไว้ และร้องเสียงโหยหวนเหมือนหมูถูกเชือด ในใจคร่ำครวญว่าชีวิตตนช่างอาภัพ แอบอยู่ในมุมกำแพงแล้วแท้ ๆ ทำไมถึงยังถูกปืนยิงได้อีก

หลี่โม่หรี่ตา พลุ่งเข้าไปพร้อมกับกู้หยุนหลานในอ้อมแขน ขาข้างหนึ่งเตะปืนในมือของจางจงหยางออก ส่วนอีกข้างเหยียบที่คอของจางจงหยาง

ในตอนที่จางจงหยางถูกหลี่โม่ควบคุมอยู่ พวกลูกน้องถึงเพิ่งจะได้สติกลับมา พลันพากันเงื้อมีดดาบในมือมุ่งไปยังหลี่โม่

“เอาเท้าของแกออกไปเดี๋ยวนี้ อย่าแตะต้องลูกพี่ของเรา!”

“แกอยากตายนักใช่ไหม ถึงกล้าลงมือกับลูกพี่ของเรา ถ้าแกกล้าแตะต้องลูกพี่ของเราแม้แต่นิดเดียว พวกเราจะฆ่าเจ้าพวกนี้ซะ!”

พวกลูกน้องของจางจงหยางต่างก็ตื่นตระหนกเล็กน้อย แม้ว่าปากจะส่งเสียงโวยวาย แต่ในใจนึกอยากจะถอยขึ้นมาแล้ว

เขตอิทธิพลของจินไห่ก็ไม่มีแล้ว ตอนนี้ลูกพี่ใหญ่ก็ยังถูกเหยียบไว้อีก ไม่ว่าจะดูอข่งไรก็คงจะพินาศกันหมดแน่

กู้เจี้ยนหมินและหวังฟางมองท่าทางองอาจกล้าหาญของหลี่โม่ในยามนี้ ดวงตาเบิกโพลงจนแทบจะถลน ปากของทั้งสองส่งเสียงอ้ำอึ้ง อยากจะพูดแต่ก็ยังคงพูดไม่ออก

กู้หยุนหลานถอนหายใจโล่งอก หลังจากที่ความกังวลหายไป เธอก็พลันค้นพบว่าตัวเองถูกหลี่โม่อุ้มไว้ในท่าเจ้าหญิง

เมื่อครู่เขาอุ้มฉันไว้แบบนี้แล้วพุ่งเข้าไปงั้นเหรอ?

พระเจ้า แบบนั้นมันคงจะน่าอายมากแน่เลย!

ทันใดนั้นในใจของกู้หยุนหลานก็เต็มไปด้วยความเขินอาย กู้หยุนหลานที่หน้าแดงเห่อดิ้นเล็กน้อย เอ่ยเสียงเบาที่ข้างหูหลี่โม่ “รีบวางฉันลงได้แล้ว”

หลี่โม่เหลือบมองกู้หยุนหลานด้วยรอยยิ้ม แล้ววางกู้หยุนหลานลงบนพื้นอย่างแผ่วเบา

จางจงหยางมองหลี่โม่ด้วยสายตาชั่วช้า มือซ้ายจับข้อเท้าของหลี่โม่เอาไว้อย่างเอาเป็นเอาตาย พยายามจะขยับเท้าหลี่โม่ที่เหยียบอยู่บนลำคอของตนออก แต่ออกแรงจนสุดกำลังแล้ว จางจงหยางก็ยังไม่สามารถขยับเขยื้อนได้แม้แต่น้อย

“ปล่อย ปล่อยฉัน ไม่ ไม่ไหวแล้ว”