คุณชาย แห่ง ประตูมังกร นิยาย บท 605

หลังจากที่นั่งรถของเฉียวเจิ้งหลงไปส่งซีซีที่โรงพยาบาลแล้ว ลูกน้องของเฉียวเจิ้งหลงก็นำรถคันใหม่ที่เหมือนกันเป๊ะ ๆ มาให้ แล้วส่งมอบให้กู้หยุนหลานที่โรงพยาบาล

เฉียวเจิ้งหลงรายงานกับหลี่โม่เล็กน้อยว่าได้จัดการกับหลี่กังอย่างไร หลี่โม่โบกมืออย่างไม่ใส่ใจนัก สื่อความหมายว่าจะจัดการหลี่กังอย่างไรก็แล้วแต่เขา

เฉียวเจิ้งหลงพูดคุยกับหลี่โม่อีกสองสามประโยค เขาก็เห็นว่าหลี่โม่อารมณ์ไม่ดีนัก จึงกล่าวลาและปลีกตัวออกไปอย่างรู้จักวางตัว

เมื่อหลี่โม่ส่งซีซีกลับห้องผู้ป่วย และเมื่อทั้งเขากับกู้หยุนหลานกล่อมซีซีให้นอนหลับได้แล้ว ทั้งสองคนก็ออกจากโรงพยาบาลกลับบ้านไปด้วยกัน

หวังฟางและกู้เจี้ยนหมินที่อยู่ที่บ้านต่างนั่งอยู่ในห้องรับแขก เมื่อเห็นหลี่โม่และกู้หยุนหลานกลับมาด้วยกัน หวังฟางก็ตบที่โซฟาอย่างแรง “หยุนหลาน มานี่ซิ แม่มีเรื่องจะคุยกับแก”

“แม่คะ มีเรื่องอะไรเหรอคะ?”

กู้หยุนหลานนั่งลงข้าง ๆ หวังฟาง เอ่ยถามอย่างสงสัย

หลี่โม่ช่วยรินน้ำชาแทนกู้หยุนหลาน จากนั้นจึงนั่งลงข้าง ๆ ด้วย

“ญาติผู้พี่คนโตของลูกเซ็นสัญญาก่อสร้างและพัฒนากับบริษัทหยุนจงหลานแล้ว แต่ช่วงนี้บริษัทหยุนจงหลานไม่มีความเคลื่อนไหวอะไรเลย เขาก็เลยอยากให้แกติดต่อไปสักหน่อย แม่ได้ยินมาว่าระหว่างแกกับคุณหลี่ผู้ลึกลับคนนั้นดูเหมือนจะมีความสัมพันธ์กันอยู่บ้างไม่ใช่เหรอ"

หวังฟางพูดไปพลางมองไปยังหลี่โม่ด้วยสายดูถูก “ไอ้ขยะอย่างแกจะมาฟังทำไม ฉันคุยกับลูกสาวของฉัน แกยังไม่รู้จักไสหัวไปไกล ๆ อีก”

“แม่คะ ทำไมต้องให้หลี่โม่ไปด้วย หนูเองก็ไม่รู้จักคุณหลี่ผู้ลึกลับอะไรนั่นเลย แม่เองก็อย่าไปเชื่อถือข่าวลือเท็จพวกนั้นสิคะ” กู้หยุนหลานเอ่ยอย่างเด็ดขาด

หวังฟางหัวเราะเล็กน้อย พูดด้วยท่าทีราวกับว่าฉันมองออกหมดทุกอย่างแล้ว “หยุนหลานเอ๊ย แม่รู้ว่าแกหน้าบาง ไม่อยากเสียหน้า ไม่อยากให้หลี่โม่ไอ้ไร้ประโยชน์นี่รู้ว่าแกกำลังปีนขึ้นสู่ยอดไม้แล้ว”

“แต่ว่ายังไงเขาก็ต้องรู้เรื่องพวกนี้เข้าอยู่ดี แกก็ไม่ต้องกังวลอะไร ถ้าหากไอ้ไร้ประโยชน์นี่ก่อเรื่อง ก็มีแม่กับพ่อของแกอยู่นี่ ไม่มีทางให้เขาก่อปัญหาใหญ่โตอะไรได้แน่นอน”

กู้หยุนหลานโกรธจนนึกอยากโต้แย้ง แต่เรื่องเช่นนี้ยิ่งอธิบายก็ยิ่งแย่ เกรงว่าหลังจากที่โต้แย้งแล้วจะยิ่งทำให้หลี่โม่เข้าใจอะไรผิดมากขึ้น

หวังฟางหัวเราะพลางตบหลังของกู้หยุนหลานเบา ๆ “แม่ไม่ได้ว่าแกนะ ในเมื่อแกไปได้ดีกับคุณหลี่ผู้ลึกลับนั่นแล้ว ก็น่าจะบอกแม่ให้เร็วหน่อย เรื่องนี้เป็นเรื่องใหญ่ จะปิดเป็นความลับกันไปทำไม”

“ถึงว่าสิ ทำไมแกถึงไม่เห็นเจี้ยนเฟิงอยู่ในสายตาแถมยังมีจือเผิงอีก ที่แท้ก็มีตัวเลือกที่ดีกว่าอยู่แล้วนี่เอง แกว่าแบบนี้จะไม่ทำให้แม่กังวลใจกับแกไปเปล่า ๆ ตั้งนานขนาดนี้หรอกเหรอ”

หวังฟางพูดเองเออเองอยู่คนเดียว รู้สึกว่าตนสามารถเข้าใจความจริงของเรื่องราวทั้งหมดได้แล้ว

กู้หยุนหลานฟังอย่างไม่รู้จะหัวเราะหรือร้องไห้ดี เธอเอื้อมไปดึงมือของหลี่โม่มาเบา ๆ “คุณอย่าไปฟังที่แม่ฉันพูดนะ ฉันไม่รู้จักคุณหลี่ลึกลับอะไรนั่นจริง ๆ ”

หลี่โม่ยิ้มบางพลางพยักหน้า เอ่ยด้วยความจริงจังอย่างยิ่ง “ผมเชื่อคุณ”

หวังฟางคิ้วขมวด พูดอย่างไม่ค่อยพอใจ “หยุนหลานจะคุยอะไรกับไอ้ไร้ประโยชน์นี่นัก นี่แกยังไม่อยากหย่ากับมัน หรือว่าคุณหลี่คนนั้นมีเงื่อนไขพิเศษอะไรอย่างนั้นเหรอ?”

เพื่อที่จะเกาะผู้มีอิทธิพลปีนขึ้นไป หวังฟางก็เริ่มคิดฟุ้งซ่านขึ้นมา รู้สึกว่าคุณหลี่ผู้ลึกลับคนนั้นจะมีงานอดิเรกแปลก ๆ อะไรหรือเปล่า หรือว่าไม่สะดวกที่อีกฝ่ายเป็นหญิงที่เคยแต่งงานมาแล้ว ก็เลยจำเป็นต้องให้หลี่โม่เป็นควายสวมเขาเป็นการอำพราง

ความคิดแปลกประหลาดมากมายลอยวนไปมาอยู่หัวของหวังฟาง ยิ่งคิดก็ยิ่งไม่น่าไว้ใจขึ้นมา

กู้หยุนหลานไม่อาจฟังต่อไปได้อีก จึงลุกขึ้นแล้วเอ่ย “แม่คะ ถ้าแม่ไม่มีอะไรจะคุยแล้ว หนูจะกลับห้องไปพักผ่อนแล้วนะคะ”

“รีบร้อนอะไรกัน แม่ยังไม่ได้คุยเรื่องสำคัญกับแกเลยนะ เมื่อตอนบ่ายแม่กลับไปที่บ้านคุณตาของแก ได้ยินเรื่องนี้ของญาติผู้พี่คนโตของลูกเข้าพอดี เขาอยากจะพบกับเถ้าแก่ใหญ่ของบริษัทหยุนจงหลานสักหน่อย ซึ่งก็คือคุณหลี่ผู้ลึกลับคนนั้นนั่นแหละ”

“พ่อลองถามจากคนในบ้านดูแล้วรอบหนึ่ง ก็ไม่มีใครรู้เลยว่าควรติดต่อกับคุณหลี่ลึกลับคนนี้ยังไงดี แล้วแม่นึกได้ว่าแกรู้จักกับคุณหลี่ผู้ลึกลับคนนั้น เพราะอย่างนั้นแม่ก็เลยเล่าเรื่องที่แกรู้จักกับคุณหลี่ผู้ลึกลับไป”

หวังฟางกลับไปที่บ้านแม่ เพราะพวกหวังจินซานเอาเรื่องในงานเลี้ยงครั้งก่อนมาเสียดสี จึงทำให้หวังฟางรู้สึกโมโหเล็กน้อย

หลังจากที่ถูกเสียดสีเหน็บแนม หวังฟางก็นึกถึงเรื่องที่ได้ยินมาจากพี่สะใภ้ตระกูลกู้ขึ้นมา ว่ากู้หยุนหลานมีความสัมพันธ์บางอย่างกับคุณหลี่ผู้ลึกลับของบริษัทหยุนจงหลาน ด้วยเหตุนี้เธอจึงเล่าเรื่องที่ได้ยินมาให้กับทุกคนในตระกูลหวังฟังอย่างเป็นจริงเป็นจัง