คุณชาย แห่ง ประตูมังกร นิยาย บท 604

“คุณ คุณชายหลง เมื่อครู่ผมให้คนไปทุบรถของคุณหลี่ ผมสำนึกผิดแล้ว ผมจะชดใช้ให้กับคุณหลี่เอง ขอร้องคุณชายหลงได้โปรดช่วยพูดกับคุณหลี่ให้ด้วย วันนี้ผมยอมถูกตีถูกปรับครับ”

“เฮอะ คิดว่าคุณหลี่จะอยากได้รถพัง ๆ ของนายเหรอ ทรัพย์สินทั้งหมดของนายฉันให้คนยึดไว้หมดแล้ว นับว่าเป็นการลงโทษเล็ก ๆ น้อย ๆ ของนาย คุณหลี่มีคุณธรรมเมตตา ถึงได้ไม่ต้องการเอาชีวิตสุนัขของนาย พาคนในครอบครัวของนายไสหัวออกจากกรุงโซลไปซะ” เฉียวเจิ้งหลงเอ่ยเสียงเย็น

หลี่กังสติแตกในฉับพลัน รู้สึกว่าชีวิตต่อจากนี้ไปของตนไร้ซึ่งความหวังแล้ว

“ผม ตอนนี้ผมจบสิ้นแล้ว ธุรกิจทรัพย์สินที่ทุ่มเทมาครึ่งชีวิตก็หมดสิ้นแล้ว คุณชายหลง คุณชายหลงช่วยพูดให้ผมหน่อยนะครับ ผมไปคุกเข่าขอความเมตตาจากคุณหลี่เลยก็ได้”

หลี่กังพยายามอ้อนวอนสุดชีวิต เฉียวเจิ้งหลงแค่นเสียงอย่างเย็นชาคำหนึ่ง แล้วจึงพาลูกน้องวิ่งตามไปทิศทางที่หลี่โม่เดินออกไป ลูกน้องของหลี่กังพวกนั้นลุกยืนขึ้น แล้วไปรวมตัวกันเบื้องหน้าหลี่กัง

“พวก พวกนาย พวกนายจะทำอะไร”

หลี่กังเห็นสายตาไม่เป็นมิตรของพวกลูกน้องก็ตื่นตระหนกขึ้นมาทันใด

“แม่งเอ๊ย คุณยังมีหน้ามาถามพวกเราอีกเหรอว่าจะทำอะไร พวกเราตามคุณไปหาเรื่องคุณชายหลง แถมยังมีผู้ยิ่งใหญ่ที่แม้แต่คุณชายหลงก็ยังไม่อาจล่วงเกินอีก คุณน่าจะอธิบายให้เราฟังสักหน่อยนะว่าไหม”

“หม้อข้าวของพวกเราก็ถูกคุณทำลายไปด้วยเหมือนกัน ต่อไปพวกเราทั้งหลายก็ไม่มีอันจะกินแล้ว ถึงคุณจะเป็นลูกพี่ใหญ่ แต่ที่ธุรกิจเฟื่องฟูได้ก็ล้วนต้องพึ่งน้ำพักน้ำแรงของพวกเราเหมือนกัน ตอนนี้มันจบสิ้นหมดแล้ว”

“ทรัพย์สินในครอบครัวที่เหลืออยู่ในบ้านคุณ ต้องให้พี่น้องเราเป็นค่าชดใช้ ไม่อย่างนั้นพวกคุณทั้งครอบครัวก็อย่าหวังว่าจะได้มีโอกาสออกจากกรุงโซลเลย”

ในใจหลี่กังนึกสังเวช เขารู้ว่าลูกน้องพวกนี้ล้วนเห็นแก่เงินไม่เห็นแก่คน เมื่อก่อนมีผลประโยชน์ก็อยู่ เห็นตนเป็นลูกพี่ใหญ่ แต่ยามนี้ตนเข้าตาจน ก็ไร้ซึ่งความเกรงขามในพวกเขาอีกต่อไป

“อย่าแตะต้องแม่กับลูกชายของฉัน ขอแค่ส่งพวกเราออกจากกรุงโซล ส่วนบ้านและเงินฝากของฉันพวกนายเอาไปได้เลย”

หญิงชราตะลึงงันสุด ๆ ไม่นึกว่าผลที่ตามมาจากการก่อความวุ่นวายของตนจะร้ายแรงถึงเพียงนี้ เลวร้ายยิ่งกว่าบ้างแตกสาแหรกขาดเสียอีก

แต่เมื่อไม่มีเงินแล้ว ชีวิตอันสุขสบายก็หายไปด้วยเช่นกัน หญิงชรารู้สึกขึ้นมาว่าตายไปเสียยังดีกว่าอยู่