คุณชาย แห่ง ประตูมังกร นิยาย บท 603

“แม่ คนเฒ่าคนแก่อย่างแม่ก็อย่าก่อปัญหาเพิ่มอีกเลย แม่อยากให้พวกเราทั้งครอบครัวต้องตายกันหมดจริง ๆ เหรอ?” หลี่กังเอ่ยด้วยความเคร่งเครียด

หญิงชราตะลึงไปชั่วขณะ เธอมองท่าทีตึงเครียดของหลี่กังก็พลันรู้สึกสะกิดใจขึ้นมาเล็กน้อย จึงดึงหลี่กังเข้ามาถามเสียงเบา “แก แกสู้พวกเขาไม่ได้งั้นเหรอ?”

“สู้บ้าอะไรล่ะแม่! นั่นมันคุณชายหลงนะ แค่น้ำลายกระเซ็นออกมาสักนิด พวกเราก็ต้องสิ้นชีพกันทั้งบ้านแล้ว แม่ก่อปัญหาใหญ่ให้ผมแล้วเนี่ย”

“แก ปกติแกบอกตัวแกเก่งกาจนักหนา ในกรุงโซลไม่กลัวใครหน้าไหนไม่ใช่เหรอ” หญิงชราเอ่ยอย่างคับข้องใจ

ปกติหลี่กังมักจะคุยโวโอ้อวดอยู่ในบ้าน บวกกับที่พอมีชื่อเสียงอยู่บ้าง จึงได้ใจจนลืมตัวขึ้นมา คนในบ้านทั้งแม่และลูกชายจึงเห็นเขานั้นไม่มีอะไรที่ทำไม่ได้

หลี่กังพลันนึกเสียใจอย่างไม่รู้จบ ถือว่าได้สัมผัสถึงความสำคัญของความอ่อนน้อมถ่อมตนอย่างถ่องแท้

ดูอย่างคุณหลี่เขาสิ ผู้ยิ่งใหญ่ที่สามารถทำให้คุณชายหลงเลียแข้งเลียขาได้ กลับถ่อมตนถึงขนาดนั้น ทำให้หลี่กังเหมือนหัวชนแผ่นเหล็กในทันใด

ในใจหลี่กังนึกตำหนิหลี่โม่ว่าจะถ่อมตนขนาดนั้นไปทำไม ถึงจะคุยโววางก้ามใหญ่โตให้เต็มที่ก็ไม่มีใครกล้ามาหาเรื่องเขา

เฉียวเจิ้งหลงพูดกับหลี่โม่เสียงเบา “คุณหลี่ คุณอยากจะจัดการเจ้าหมอนั่นยังไงดีครับ”

เมื่อได้ยินคำพูดของเฉียวเจิ้งหลง หลี่กังก็ขวัญหนีดีฝ่อ เขาพูดกับหลี่โม่ด้วยเสียงสะอื้นไห้ “คุณหลี่ ยกโทษให้ผมด้วยเถอะครับ คุณช่วยเห็นแก่ที่เราสกุลหลี่เหมือนกัน ห้าร้อยปีก่อนก็ยังนับว่าเป็นคนบ้านเดียวกัน ได้โปรดอภัยให้ผมสักครั้ง ต่อไปผมจะไม่มีทางทำผิดอีกแล้วแน่นอน”

“ห้าร้อยปีก่อนเป็นคนบ้านเดียวกัน? นายช่างกล้าพูดออกมาได้จริง ๆ นะ” หลี่โม่เอ่ยอย่างค่อนข้างเอือมระอา

หลี่โม่ค่อนข้างรู้สึกขยะแขยงกับการอ้างความสัมพันธ์แบบนี้ไม่น้อย แค่ว่ากันไปตามเนื้อผ้าก็ได้แล้ว ทำไมต้องอ้างเรื่องความสัมพันธ์ด้วย