กู้เจี้ยนหมินเงียบ แม้ว่าเขาจะไม่เต็มใจที่จะยอมรับสิ่งที่หลี่โม่พูด แต่กู้เจี้ยนหมินไม่สามารถปฏิเสธสิ่งที่หลี่โม่พูดได้
เมื่อเห็นว่ากู้เจี้ยนหมินเงียบไป หวังฟางก็ลังเลและพูดว่า "หลี่โม่ แล้วแกคิดยังไงเกี่ยวกับเรื่องนี้? ฉันอยากจะบอกว่าที่ดินเป็นของครอบครัวของเรา ทำไมเราต้องส่งให้พวกเขาโดยเปล่าประโยชน์? เราก็จะเสียประโยชน์ แบบนี้จะยิ่งไม่ได้อะไร"
"นี่คุณ" กู้เจี้ยนหมินมองไปที่หวังฟางอย่างไม่พอใจกับสิ่งที่หวังฟางพูด
"ฉันทำไม ฉันจะทำทุกอย่างเพื่อครอบครัวของเรา" หวังฟางกล่าวอย่างมั่นใจ
“นี่เป็นที่ดินที่มีประโยชน์ของครอบครัว ถ้าเราเก็บมันไว้และไม่ให้มัน เราก็อาจจะถูกแทงข้างหลังก็ได้นะ” กู้เจี้ยนหมินพูดอย่างรำคาญ
ของแบบนี้พูดยาก ถ้ากู้เจี้ยนกั๋วและคนอื่น ๆ คิดจะกุเรื่องขึ้นมา หน้าตาของตระกูลที่กู้เจี้ยนหมินสะสมมาก็หมดกัน
เพื่อเห็นแก่หน้าตาของตนเอง กู้เจี้ยนหมินอยากจะมอบที่ดินให้กับตระกูลของเขา โดยไม่มีอะไรมากไปกว่าแบกรับความอับอายที่ลบล้างไม่ออก
หวังฟางตะคอกอย่างเย็นชา "หึ! ไม่มีอะไรจะเสียแล้วตอนนี้ ตอนนี้ฆ่าได้หยามไม่ได้ ถ้าที่ดินนี้ถูกมอบให้กับตระกูลไป ครอบครัวของเราจะเหมือนหมา ไม่สามารถชิงมรดกมากมายในอนาคตได้"
“ถ้าอย่างนั้นก็อย่าให้เสียชื่อ ถ้าเสียชื่อ ครอบครัวเราจะโดนแทงข้างหลัง เรื่องนี้คุณไม่ต้องพูด ผมตัดสินใจแล้ว ว่าจะยกที่ดินนี้ให้กับตระกูลกู้"
กู้เจี้ยนหมินแสดงความสง่างามของหัวหน้าครอบครัว ไม่ยอมให้หวังฟางทำลายชื่อเสียงของเขาเพราะผลประโยชน์ของตนเอง
หวังฟางมองไปที่กู้เจี้ยนหมินด้วยความโกรธ อยากจะหยิกกู้เจี้ยนหมินมาก
"ทำไมคุณถึงโง่จัง! ชื่อเสียงของคุณมีค่าเท่าไรกันเชียว ถ้าคุณทำแบบนั้น พวกพี่น้องของคุณคงจะหัวเราะเย้าะเข้าให้"
“คุณพ่อคะ คุณแม่คะ ต้องฟังหลี่โม่นะคะ เพราะยังไงที่ก็เป็นที่ของเขา” กู้หยุนหลานพูดด้วยเสียงเบา
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: คุณชาย แห่ง ประตูมังกร
ไม่อัพแล้วเหรอคะ...รออ่านบทต่อไป...
อ่านมาได้ ห้าสิบกว่าตอน ทนไม่ไหวแล้ว...บาย...
ไอ้หลี่โม่โดนตบทุกตอน แม่งโคตรซาดิสต์เลย...
ติดตามความปัญญาอ่อนของคนแต่ง อิเมียมันเกลียดผัวมันทุกตอน แล้วมันอยู่กันได้ไงสี่ปี...
เมียโกรธผัวทุกตอน แล้วมันรักของมันได้ไง อิหยังว่ะ...
มีแต่ตบตีทั้งเรื่อง อ่านไปก็เซ็งพระเอกโดนตบทุกตอน อิหยังว่ะ...