แม้ว่าครัฟฟ์จะไม่เข้าใจว่าคุณท่านปาหมายถึงอะไร แต่เขารู้ว่าเขาแค่ต้องทำให้สำเร็จ และเขาไม่จำเป็นต้องสนใจสิ่งอื่นใด
"เข้าใจแล้วครับท่าน ผมจะพยายามอย่างดีที่สุดเพื่อให้กู้หยุนหลานและหลี่โม่พอใจ"
“ไม่ ไม่ ไม่ ไม่ใช่แค่ทำให้พวกเขาพอใจ แต่เพื่อให้พวกเขาเชื่อใจแก เชื่อใจ แกเข้าใจไหม?” คุณท่านปาพูดช้าๆ
“เข้าใจแล้วครับท่าน ผมจะทำให้พวกเขาไว้ใจผมให้ได้” ครัฟฟ์กล่าวด้วยความเคารพ
“ดีมาก แกกลับไปได้แล้ว กลับไปทำหน้าที่ของแก”
"ครับท่าน"
ครัฟฟ์หันหลังและจากไป แม้ว่าเขาจะพูดเพียงไม่กี่คำ แต่ครัฟฟ์ก็รู้สึกราวกับว่าเขากำลังเดินอยู่บนเปลือกไข่เมื่อเผชิญกับรังสีของคุณท่านปา
เมื่อกลับมาที่รถ ครัฟฟนั่งลงบนเบาะนั่งหอบราวกับปลาว่ายทวนน้ำ
"ทำให้พวกนั้นเชื่อใจ ดูเหมือนง่าย แต่จริง ๆ แล้วยากฉิบหาย" ครัฟฟ์พึมพำเบา ๆ
ต้องใช้เวลามากในการที่จะได้รับความไว้วางใจจากใครสักคน แต่ครัฟต์นั้นไม่น่าจะใช้เวลานานนัก
อาศัยเสน่ห์ส่วนตัว?
ครัฟฟ์รู้ตัวว่าตัวเองไม่ค่อยมีเสน่ห์มากนัก
สิ่งที่เหลืออยู่คือสร้างสถานการณ์ที่ยากลำบาก และยื่นมือช่วยเหลือกู้หยุนหลานและหลี่โม่ท่ามกลางความยากลำบากนั้น เพื่อให้กู้หยุนหลานและหลี่โม่สามารถไว้วางใจ
ครัฟฟ์สรุปโดยรู้สึกว่าเขาพบเส้นทางที่จะทำงานให้สำเร็จ เขาหลับตาลงและเริ่มคิดอย่างรอบคอบ
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: คุณชาย แห่ง ประตูมังกร
ไม่อัพแล้วเหรอคะ...รออ่านบทต่อไป...
อ่านมาได้ ห้าสิบกว่าตอน ทนไม่ไหวแล้ว...บาย...
ไอ้หลี่โม่โดนตบทุกตอน แม่งโคตรซาดิสต์เลย...
ติดตามความปัญญาอ่อนของคนแต่ง อิเมียมันเกลียดผัวมันทุกตอน แล้วมันอยู่กันได้ไงสี่ปี...
เมียโกรธผัวทุกตอน แล้วมันรักของมันได้ไง อิหยังว่ะ...
มีแต่ตบตีทั้งเรื่อง อ่านไปก็เซ็งพระเอกโดนตบทุกตอน อิหยังว่ะ...