นี่เป็นเพราะครอบครัวเราอ่อนแอเกินไป ใคร ๆ ก็มารังแกได้
หวังฟางหดหู่ใจพุ่งความโกรธของเธอไปที่หลี่โม่และพูดอย่างขมขื่น "ไม่ใช่เพราะเราไม่มีสถานะในตระกูลเหรอ?! เป็นเพราะแกไอ้หลี่โม่ลูกเขยที่ไร้ประโยชน์ ถ้าฉันมีลูกเขยที่มีอำนาจ ใครจะกล้ามารังแกพวกเราแบบนี้!"
"ไอ้ขยะ! แม้แต่ครอบครัวของเราก็ยังถูกรังแก! แกยังรักษาของที่คนอื่นส่งมาให้ถึงหน้าประตูบ้านของเราไม่ได้ บอกฉันทีว่าไอ้ขยะอย่างแกยังมีหน้ามามีชีวิตอยู่อีกเหรอ?!"
หวังฟางโกรธมากขึ้นเรื่อย ๆ ขณะที่เธอพูดและในที่สุดก็วางตะเกียบแล้วหันเดินกลับไปที่ห้อง
"ดี"
กู้เจี้ยนหมินถอนหายใจและมองไปที่หลี่โม่อย่างช่วยไม่ได้ "แก อย่าคิดมากไปเลย แม่ยายของแกก็เป็นแบบนี้แหละ"
“ไม่เป็นไรครับคุณพ่อ เรารีบทานข้าวกันเถอะครับ จะได้รีบไปที่บริษัท” หลี่โม่กล่าวอย่างเฉยเมย
หลี่โม่ได้เตรียมการอย่างสมบูรณ์ และเขาไม่กังวลเกี่ยวกับสิ่งที่จะเกิดขึ้นในอนาคต ตรงกันข้ามที่ดินนี้เป็นยาพิษชนิดหนึ่ง เพียงแค่หลี่โม่พอใจ เขาสามารถใช้ประโยคของยาพิษในสัญญาได้ตลอดเวลา เพื่อทำให้ทุกคนที่มีเจตนาชั่วร้ายกระอักเลือด
กู้เจี้ยนหมินไม่มีอารมณ์ที่จะทานแล้ว เขาวางตะเกียบและยืนขึ้นรีบออกจากบ้านพร้อมกับหลี่โม่และกู้หยุนหลาน
ทั้งสามคนออกจากบ้านและตรงไปที่บริษัท ในห้องประชุมของบริษัทนั้นมีคุณปู่กู้นั่งอยู่ที่หัวโต๊ะ
กู้เจี้ยนกั๋วและกู้เจี้ยนเจียงนั่งประกบซ้ายและขวาของคุณปู่กู้ ในขณะที่กู้ซิ่งเหว่ยและกู้ชิงหลินยืนอยู่ข้างหลังคุณปู่กู้ โดยจับที่ไหล่ของชายชราเอาไว้
"คุณพ่อ ความร่วมมือนี้มีความสำคัญมากต่อตระกูลกู้ของเรา และการเรียกร้องที่ดินนั่นเป็นเรื่องเร่งด่วนมาก แล้วหลี่โม่ก็บังเอิญมีที่ดินผืนนี้อยู่ในมือ ดังนั้นผมจึงคิดว่าจะต้องมอบให้กับตระกูลของเรา"
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: คุณชาย แห่ง ประตูมังกร
ไม่อัพแล้วเหรอคะ...รออ่านบทต่อไป...
อ่านมาได้ ห้าสิบกว่าตอน ทนไม่ไหวแล้ว...บาย...
ไอ้หลี่โม่โดนตบทุกตอน แม่งโคตรซาดิสต์เลย...
ติดตามความปัญญาอ่อนของคนแต่ง อิเมียมันเกลียดผัวมันทุกตอน แล้วมันอยู่กันได้ไงสี่ปี...
เมียโกรธผัวทุกตอน แล้วมันรักของมันได้ไง อิหยังว่ะ...
มีแต่ตบตีทั้งเรื่อง อ่านไปก็เซ็งพระเอกโดนตบทุกตอน อิหยังว่ะ...