แม้ว่ากู้เจี้ยนกั๋วจะพูดออกไปแบบนั้น แต่ในใจก็ยังคงเคลือบแคลง
เดิมเขานึกว่าหลี่โม่จะต้องดึงดันจนถึงที่สุด จนกู้เจี้ยนกั๋วถึงกับต้องเชิญให้คุณปู่กู้ออกมากดดัน แต่ไม่นึกว่าหลี่โม่จะยอมแพ้ง่าย ๆ แบบนี้ นั่นทำให้กู้เจี้ยนกั๋วรู้สึกไม่อยากจะเชื่อเล็กน้อย
แต่หลังจากเจ้าหน้าที่ฝ่ายกฎหมายอ่านสัญญาแล้ว ยืนยันว่าสัญญาไม่มีปัญหา นอกจากนี้ตัวกู้เจี้ยนกั๋วเองได้อ่านสัญญาแล้วก็ยังรู้สึกว่ามันไม่มีปัญญาอะไร
แต่กับดักสัญญาที่นักกฎหมายระดับแนวหน้าเป็นผู้สร้างขึ้นนั้นย่อมมิดชิดอย่างที่สุด เจ้าหน้าที่กฎหมายที่ไม่ได้อยู่ในระดับที่สูงพอ ก็ไม่มีทางมองเล่ห์เหลี่ยมในสัญญานี้ออกแน่นอน
ส่วนเจ้าหน้าที่ทางกฎหมายที่ตระกูลกู้จ้างมานั้นเป็นเพียงนักกฎหมายทั่วไปเท่านั้น ย่อมมองกลในสัญญานี้ไม่ออกอยู่แล้ว
กู้เจี้ยนกั๋ววางสัญญาลง สายตาของเขากวาดมองตั้งแต่ใบหน้าของหลี่โม่และกู้หยุนหลาน สุดท้ายก็หยุดอยู่ที่ใบหน้าของกู้เจี้ยนหมิน
บางทีต้นตอของเรื่องเหนือคาดทั้งหมดนี้ อาจเป็นเพราะกู้เจี้ยนหมินก็ได้?
กู้เจี้ยนกั๋วครุ่นคิดไปพลางเอ่ยด้วยรอยยิ้ม “เจี้ยนหมิน ครั้งนี้นายได้ทำเรื่องดี ๆ ขึ้นมาแล้วนะ เมื่อวานลูกเขยของนายยังแข็งกร้าวกับเรา ไม่ยอมมอบที่ดินแผนนั้นให้ตระกูลอยู่เลย นายคงไปทำอะไรกับความคิดของเขามาอย่างนั้นใช่ไหม”
กู้เจี้ยนหมินยิ้มอย่างได้ใจเล็กน้อย รู้สึกว่าการให้หลี่โม่มอบที่ดินให้ตระกูลใช้ เป็นเรื่องที่ได้หน้าได้ตาทีเดียว ดังนั้นย่อมยอมรับคำพูดของกู้เจี้ยนกั๋วโดยไม่ปฏิเสธ
“แม้ว่าหลี่โม่จะหัวแข็งไปบ้างในบางครั้ง แต่ขอแค่พูดคุยกับเขาดี ๆ เขาเองก็สามารถเข้าใจได้ ผมคุยกับเขาด้วยเหตุผล เขาเองก็เข้าใจได้”
ความเคลือบแคลงสุดท้ายในใจของกู้เจี้ยนกั๋วถูกขจัดออกไป เขาหยิบปากกาขึ้นมาด้วยรอยยิ้มและเริ่มเซ็นชื่อลงไป “เอาล่ะ แบบนี้ตระกูลกู้ของเราถึงจะเจริญรุ่งเรือง”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: คุณชาย แห่ง ประตูมังกร
ไม่อัพแล้วเหรอคะ...รออ่านบทต่อไป...
อ่านมาได้ ห้าสิบกว่าตอน ทนไม่ไหวแล้ว...บาย...
ไอ้หลี่โม่โดนตบทุกตอน แม่งโคตรซาดิสต์เลย...
ติดตามความปัญญาอ่อนของคนแต่ง อิเมียมันเกลียดผัวมันทุกตอน แล้วมันอยู่กันได้ไงสี่ปี...
เมียโกรธผัวทุกตอน แล้วมันรักของมันได้ไง อิหยังว่ะ...
มีแต่ตบตีทั้งเรื่อง อ่านไปก็เซ็งพระเอกโดนตบทุกตอน อิหยังว่ะ...