คุณชาย แห่ง ประตูมังกร นิยาย บท 646

เมื่อจางเฉียงหัวเราะ รอยแผลเป็นที่น่ากลัวบนใบหน้าของเขาก็เหมือนจะมีชีวิตขึ้นมา ราวกับว่าเป็นตะขาบที่ดุร้ายซึ่งทำให้หม่าเจียเฉิงรู้สึกหวาดกลัวในใจ

นายน้อยผู้มีอำนาจหายไปแล้ว และหม่าเจียเฉิงมองไปที่จางเฉียงอย่างประหม่า เหมือนเด็กดีที่ถูกเด็กนิสัยไม่ดีรังแก

"คือฉัน คือฉันอยากจะ..."

“คุณต้องให้พวกเราไปในปราสาท และช่วยคุณกวาดล้างคนที่ทำให้คุณเสียหน้าใช่ไหม”

จางเฉียงดูเหมือนจะมองเห็นเจตนาของหม่าเจียเฉิง

หม่าเจียเฉียนิ่งไปชั่วขณะ จากนั้นพยักหน้าอย่างแรง "ใช่ ๆ แบบนั้นแหละ ครัฟต์ หลี่โม่ กู้หยุนหลาน ฉันต้องจัดการกับพวกมันอย่างสาสม"

“เข้าใจแล้ว ยังไม่พอผมต้องบอกก่อน คนของผมเรื่องยิงไม่ค่อยซีเรียสมากนัก แต่ถ้าผมบังเอิญฆ่าทั้งสามคนที่คุณพูดถึงได้โดยไม่ได้ตั้งใจ ผมจะไม่รับผิดชอบอะไรทั้งนั้น”

จางเฉียงไม่อยากให้ใครสักคนรอดไปได้เลย การปล่อยให้ใครสักคนรอดไปนั้นจะเป็นปัญหามากที่สุด ดังนั้นการที่จางเฉียงได้รับงานนี้ เป้าหมายของเขาคือฆ่าทุกคน

หม่าเจียเฉิงลังเลอยู่สักพัก จากนั้นก็พยักหน้า หม่าเจียเฉิงเข้าใจเหตุผลว่ากระสุนนั้นอย่างไรก็ไม่มีตา

“เอาล่ะ พวกนายพยายามไว้ชีวิตให้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้ ถ้าต้องฆ่าจริง ๆ งั้นก็ฆ่ามันซะ”

“ได้ งั้นมาพูดถึงเรื่องค่าใช้จ่ายกัน อีกฝ่ายไม่มีกองกำลังป้องกันอะไรมา ความเสี่ยงก็ลดลง ดังนั้นผมก็จะไม่เรียกร้องเงินกับคุณมาก ขออีกสักห้าล้านก็พอ และทุกอย่างในปราสาททั้งหมดเป็นของพวกเรา ถือซะว่าค่าใช้จ่ายระหว่างดำเนินการ”

จางเฉียงไม่ได้อยากได้เงิน เพราะต่อให้เขาอยากได้เงินหม่าเจียเฉิงก็คงไม่มีมากขนาดนั้น เพราะเขาก็เป็นแค่เพียงทายาทเศรษฐีรุ่นที่สองเท่านั้น เงินทั้งหมดก็มาจากตระกูลของเขา คงไม่มีมากไปกว่านี้แล้ว

แต่จางเฉียงมีแผนอื่น หลังจากเข้าไปในปราสาทและสังหารทุกคนแล้ว เขาก็แค่ลักพาตัวพวกทายาทเศรษฐีเหล่านั้น

หม่าเจียเฉิงไม่รู้ว่าจางเฉียงกำลังคิดอะไรอยู่ เพียงแค่เขาได้ยินว่าแค่ 5 ล้าน เขารีบพยักหน้าและตกลง "ได้ ตกลงตามนี้ จะให้มัดจำก่อนเท่าไหร่ล่ะ?"