คุณชาย แห่ง ประตูมังกร นิยาย บท 647

ประตูปราสาทถูกปิด และงานเลี้ยงอาหารค่ำในปราสาทได้เริ่มขึ้นแล้ว ภายใต้แสงสี เสียงดนตรี การร้องเพลงและการเต้นรำ ผู้คนในปราสาทกำลังดื่มด่ำกับบรรยากาศของงานเลี้ยงอาหารค่ำ และไม่คิดว่าโศกนาฏกรรมกำลังใกล้เข้ามา

หลังประตูปราสาท รปภ.สองคนยืนสูบบุหรี่อย่างขี้เกียจ เวลานี้ไม่มีใครเข้าใครออกจึงเป็นช่วงเวลาที่พวกเขาทำงานอย่างสบายใจที่สุด

รปภ.สองคนรู้สึกสถานการณ์ของงานเลี้ยงดูไม่ชอบมาพากล แต่พวกเขาไม่สามารถออกไปไหนได้ ดังนั้นพวกเขาจึงได้แต่พูดคุยกันด้วยเสียงกระซิบ

เสียงคำรามของยานพาหนะดังเข้ามาในประตู รปภ.ทั้งสองต่างก็มองหน้ากันด้วยความสงสัย

“ฟังดูเหมือนเสียงรถสปอร์ต แต่งานเลี้ยงอาหารค่ำได้เริ่มขึ้นแล้ว ทำไมยังมีคนมาอีก”

“คงติดธุระเลยมาช้าไปหน่อยมั้ง แต่มีคำสั่งมาว่า ไม่อนุญาตให้คนเข้าแล้ว เราแค่แกล้งทำเป็นว่าไม่ได้ยินเสียงเรียกที่หน้าประตูก็แล้วกัน”

รปภ.ทั้งสองคนยืนพิงที่ประตูโดยไม่ได้สนใจที่สถานการณ์ข้างนอก

ที่นอกประตู คนของจางเฉียงได้ลงมาจากรถ แล้วถืออุปกรณ์ต่าง ๆ และมองไปที่ประตูปราสาทที่ปิดอยู่

“ทำไมไอ้สารเลวพวกนี้ถึงปิดประตู!”

หม่าเจียเฉิงรู้สึกหงุดหงิดจนอยากจะกระอักเลือดออกมาเต็มปาก

จางเฉียงตบไหล่หม่าเจียเฉิงและพูดด้วยรอยยิ้ม "ไม่ต้องตื่นเต้น แค่เรื่องเล็กน้อยเท่านั้น ใครก็ได้ มาระเบิดที"

อันธพาลสองคนหยิบกล่องออกมา หยิบวัตถุระเบิดและฟิวส์ออกจากกล่อง เดินช้า ๆ ไปที่ประตู และเริ่มติดระเบิดและฟิวส์ไว้ที่ประตู ดูแล้วเหมือนไม่ค่อยชำนาญสักเท่าไร

หม่าเจียเฉิงพูดอย่างกระวนกระวาย "พี่เฉียง จะไม่มีปัญหาแน่เหรอพี่ จะเป็นอันตรายกับพวกเราไหม?"

"ฮ่าฮ่าฮ่า" พวกอันธพาลทั้งหมดพากันหัวเราะ คิดว่าพวกทายาทเศรษฐีพวกนี้อ่อนต่อโลกจริง ๆ

“ไม่ต้องตื่นเต้น ลูกน้องของผมสองคนนี้สามารถเปิดตู้เซฟธนาคารได้ กับแค่ประตูแค่นี้ จิ๊บจ๊อยมาก หรือจะให้ผมสั่งคนให้เอาบาซูก้ามาระเบิดก็ได้” จางเฉียงกล่าวอย่างไม่สนใจ

“เฮ้ เฮ้ ฝีมือพี่เฉียงนี้ไม่เลวจริง ๆ ไม่เสียแรงที่พวกเรามาหาพี่เฉียง”

หม่าเจียเฉิงรีบยกยอจางเฉียง

“หลิวจื่อ พาคนกลุ่มหนึ่งไปคุ้มกันผู้มีพระคุณของเราให้ปลอดภัย แล้วพวกที่เหลือ ตามฉันมา ใครขัดขวางฆ่าให้หมด ไม่ว่าสถานการณ์จะเป็นยังไง ส่วนพวกคุณหนู สวย ๆ ก็แยกไว้ต่างหาก แล้วค่อยมาสนุกกันทีหลัง"

ทันทีที่จางเฉียงพูดจบ พวกอันธพาลก็ร้องโหยหวนอย่างตื่นเต้น ราวกับว่าพวกเขาเป็นสัตว์ป่าผู้หิวโหย

พวกอันธพาลที่อดกลั้นมานานกำลังรอคำสั่งของจางเฉียง จากนั้นเมื่อนึกถึงสาวสวยมากมายในปราสาท สัญชาตญาณของสัตว์ร้ายในใจของพวกเขาถูกปลุกขึ้น

สีหน้าของรปภ.ทั้งสองคนที่หลังประตูเริ่มเปลี่ยนไป เมื่อได้ยินเสียงโหยหวนเหมือนสัตว์ร้ายข้างนอก พวกเขารู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติ

“ข้างนอกเกิดอะไรขึ้น ทำไมฉันได้ยินเสียงอะไรแปลก ๆ ผิดปกติ”

“หรือเราจะไปส่องดูกันไหม? หรือจะไปแจ้งให้ข้างบนรู้ก่อน ฉันรู้สึกว่าข้างนอกน่าจะมีคนอยู่ไม่น้อย”

ในขณะที่รปภ.ทั้งสองคนกำลังครุ่นคิดอยู่ พวกอันธพาลก็จัดแจงอุปกรณ์ระเบิดแบบกำหนดทิศทาง แล้วถอยไปในระยะที่ปลอดภัย และกดระเบิดโดยตรง

ตู้ม!

ท่ามกลางเสียงของระเบิด ทำให้ประตูเหล็กที่แข็งแกร่งของปราสาทถูกระเบิดออกเป็นชิ้น ๆ นับไม่ถ้วนด้วยเปลวไฟที่ลุกโชน

ชิ้นส่วนต่าง ๆ พุ่งเข้าหาด้านในของประตู และรปภ.ทั้งสองคนก็ได้รับบาดเจ็บจากแรงระเบิดอย่างรุนแรง ถูกเศษชิ้นส่วนของประตูกระแทกเข้าอย่างแรง กระแทกและเจาะร่างของรปภ.ทั้งสองคน

รปภ.ทั้งสองคนจ้องมองที่ดอกไม้ไฟที่งดงามด้วยดวงตาที่เปิดกว้าง อ้าปากพ่นเลือดออกมา จากนั้นค่อย ๆ หลับตาลง

เมื่อร่างของทั้งสองคนล้มลงกับพื้น ชีวิตก็ถูกพรากไปจากร่างของทั้งสองนั้น

"ยูฮู่! ฉันชอบดูดอกไม้ไฟสุดโปรดที่สุด เสียงแตรแห่งการต่อสู้ เพื่อสาว ๆ สวย ๆ ในปราสาท เร็วเข้า"

“เล็งเป้าหมายให้ดี ๆ อย่ามาแย่งของของฉัน ผู้หญิงที่สวยที่สุดต้องเป็นของฉัน”