คุณชาย แห่ง ประตูมังกร นิยาย บท 657

"เจียเฉิงเป็นคนหาพวกนักเลงมา? แล้วเจียเฉิงตายด้วยปืนของพวกนั้นได้ยังไง!" หม่าเต๋อฝูถามด้วยความไม่เชื่อ

การวิเคราะห์ตามตรรกะปกติ อีกฝ่ายต้องตายด้วยปืนของพวกนักเลง แต่นี่กลับเป็นหม่าเจียเฉิง นายจ้างกลับตายด้วยปืนของลูกจ้าง

หม่าเต๋อฝูรู้สึกไม่เข้าใจเป็นอย่างมาก เป็นไปได้ไหมว่าครัฟต์จะซื้อตัวพวกนักเลงพวกนั้นและหันมาเล่นงานเขาในตอนสุดท้าย?

แต่พวกลูกเศรษฐีคนอื่น ๆ กลับปลอดภัยดี มีแค่ลูกชายของเขาเท่านั้นที่เสียชีวิต

“นายท่าน ว่ากันว่าหลี่โม่คว้าปืนจากนายน้อย แล้วยิงสังหารหัวหน้านักเลง พวกนักเลงที่เหลือก็กระหน่ำยิงใส่หลี่โม่ด้วยความโกรธ แต่หลี่โม่หนีไปได้ แล้วทิ้งนายน้อยให้ตกอยู่ที่นั่น ดังนั้น ก็เลย..."

"บัดซบเอ้ย! ไอ้หลี่โม่! แค่ลูกเขยของตระกูลเล็ก ๆ ในกรุงโซล กล้าฆ่าลูกชายของฉัน! แค้นนี้ต้องชำระ!"

หม่าเต๋อฝูทำลายข้าวของด้วยความโกรธและเครื่องรางที่สวยงามที่วางอยู่บนโต๊ะก็แตกเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อยกระจัดกระจายไปหมด

พ่อบ้านโค้งคำนับและพูดว่า "นายท่าน ว่ากันว่าหลี่โม่สู้กับพวกนักเลงมากกว่า 20 คนด้วยตัวเอง ผมไม่คิดว่าคนของเราจะเอาชนะมันได้ ควรวางแผนให้รอบคอบจะดีกว่า อย่างน้อยเราก็ต้องหาจุดอ่อนของมันให้ได้ แล้วก็จัดการมัน"

พ่อบ้านแนะนำหม่าเต๋อฝู โดยคิดว่าหม่าเต๋อฝูหุนหันพลันแล่นเกินไปในตอนนี้ และอยากจะส่งคนของเขาไปหาเรื่องกับหลี่โม่ คงจะไม่ดีถ้าพวกของหลี่โม่จัดการพวกเขา ถ้าจะให้ดีต้องรอบคอบเพื่อประโยชน์แก่ตระกูล

หม่าเต๋อฝูทุบขวดและกระป๋องเพื่อระบายความโกรธในใจ และนั่งลงบนโซฟาด้วยอาการหอบอย่างหนัก ใช้มือขวาถูบริเวณกึ่งกลางคิ้วอย่างแรง

"แกพูดถูก ไม่ควรหุนหันพลันแล่นเกินไป ตระกูลกู้ หึหึ ออกคำสั่งไป ถึงผู้จัดจำหน่ายยาในตัวเมืองและจังหวัดรวมทั้งเมืองบริเวณรอบ ๆ ใครก็ตามที่ร่วมมือกับตระกูลกู้แปลว่าไม่ไว้หน้าฉันตระกูลหม่า!"

"รับทราบนายท่าน"

พ่อบ้านตอบโดยถือโทรศัพท์มือถือและดำเนินการว่องไวอย่างเสือ