มือของเจ้าหน้าที่กฎหมายที่ถือโทรศัพท์อยู่พลันแข็งทื่อ เขามองไปที่ปุ่มโทรออกบนหน้าจอแต่ก็ไม่อาจกดลงไปได้
“โทร! สิ! วะ! ยืนบื้ออะไรอยู่!”
กู้เจี้ยนกั๋วเร่งเร้าด้วยความโมโหปนอับอาย
ท้ายที่สุดเจ้าหน้าที่ฝ่ายกฎหมายก็กดปุ่มโทรออก เขารอสายอย่างกระวนกระวาย แล้วเอ่ยอธิบายสถานการณ์อย่างรวดเร็ว
แต่ไม่นานสีหน้าของเจ้าหน้าที่กฎหมายก็ย่ำแย่ลง เขาก้มหน้าลงและโทรต่อไป
การโทรครั้งที่สองเองก็จบลงอย่างรวดเร็ว เจ้าหน้าที่กฎหมายก็พูดด้วยสีหน้าเจื่อน ๆ “ไม่ได้เลยครับ พวกเขาไม่มีใครยอมตกลงเลย พวกเขาบอกว่าจะไม่มีวันขึ้นศาลกับสกุลฉินอีกตลอดชีวิตครับ"
“ฮ่าฮ่าฮ่า พวกคุณหาทนายต่อไปสิ ผมอยากดูว่าพวกคุณจะหาใครมาขึ้นศาลกับผมได้ ในประเทศนี้ไม่มีใครที่จะชนะผมในคดีทางการแพทย์ได้แล้ว”
ฉินเจี้ยนจางกล่าวอย่างภาคภูมิใจ
เมื่อเห็นท่าทีลำพองใจของฉินเจี้ยนจาง กู้ซิ่งเหว่ยก็เอียงหัวมองไปที่หลี่โม่ แล้วเอ่ยประชดประชันว่า “ไอ้ไร้ประโยชน์ ไม่นานมานี้แกเก่งมากไม่ใช่เหรอ ถ้าแกเก่งจริงก็เตะไอ้ทนายงี่เง่าคนนี้ออกไปเลยสิ"
หลี่โม่พูดอย่างเฉยเมย "สุภาพชนตกลงกันด้วยวาจาไม่ใช้กำลัง จะให้ฉันไปต่อยตีกับทนายความได้ยังไง"
“โอ้ สุภาพบุรุษท่านนี้ฉลาดมาก การลงมือกับทนายเป็นเรื่องที่โง่เง่าที่สุด ขอแค่พวกคุณกล้าแตะต้องผมแม้แต่เส้นขน ผมก็สามารถฟ้องพวกคุณให้ล้มละลายได้ ผมแค่มากดดันพวกคุณนิด ๆ หน่อย ๆ ตามคำสั่งเท่านั้น เตรียมตัวพบกับเซอร์ไพรส์ครั้งใหญ่หลังจากนี้ได้เลย"
กู้เจี้ยนกั๋วก้มหน้าลง ในใจแทบอยากจะเตะฉินเจี้ยนจางให้ลงไปกองกับพื้นแล้วขยี้แรง ๆ และเค้นถามฉินเจี้ยนจางออกมาว่าใครเป็นเจ้านายของเขากันแน่
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: คุณชาย แห่ง ประตูมังกร
ไม่อัพแล้วเหรอคะ...รออ่านบทต่อไป...
อ่านมาได้ ห้าสิบกว่าตอน ทนไม่ไหวแล้ว...บาย...
ไอ้หลี่โม่โดนตบทุกตอน แม่งโคตรซาดิสต์เลย...
ติดตามความปัญญาอ่อนของคนแต่ง อิเมียมันเกลียดผัวมันทุกตอน แล้วมันอยู่กันได้ไงสี่ปี...
เมียโกรธผัวทุกตอน แล้วมันรักของมันได้ไง อิหยังว่ะ...
มีแต่ตบตีทั้งเรื่อง อ่านไปก็เซ็งพระเอกโดนตบทุกตอน อิหยังว่ะ...