คุณชาย แห่ง ประตูมังกร นิยาย บท 664

น้ำเสียงที่พูดยกยอเกินจริงนั้นดังก้องในห้องประชุม และยังทำให้ฉินเจี้ยนจางที่จมดิ่งอยู่ในความคิดได้สติขึ้นมาด้วยเช่นกัน

คำขยายความเพิ่มเติมล่าสุด?

มาตรฐานการบังคับใช้จริง?

ไอ้พวกนั้นมันคืออะไรกัน!

อสูรน้อยในใจของฉินเจี้ยนจางกำลังคำราม เขาไม่เข้าใจเลยว่าหลี่โม่กำลังพูดถึงอะไรอยู่

ทนายความลูกน้องของเขาหยิบมือถือออกมาเริ่มเสิร์ชMoudu และหลังจากนั้นไม่นานก็ยื่นโทรศัพท์มือถือไปเบื้องหน้าฉินเจี้ยนจางด้วยสีหน้าขมขื่น

“นี่คือคำขยายความเพิ่มเติมล่าสุดและมาตรฐานการบังคับใช้จริงที่เผยแพร่ออกมาเมื่อคืนนี้ เมื่อคืนพวกเรามัวแต่ยุ่งมากจนลืมอ่านเรื่องนี้ไปครับ”

ฉินเจี้ยนจางรีบหยิบมือถือมาอ่านเนื้อหาบนหน้าจอ ฉินเจี้ยนจางพลันรู้สึกราวกับถูกฟ้าผ่า

"อะไรกันวะ! ทำไมเมื่อวานพวกแกถึงไม่ใส่ใจให้ดี! ที่เตรียมมาทั้งคืนสูญเปล่าแล้ว!"

ฉินเจี้ยนจางคำรามอย่างโกรธเกรี้ยว

เมื่อเห็นรอยยิ้มบางของหลี่โม่ ฉินเจี้ยนจางก็ขว้างโทรศัพท์มือถืออย่างเกรี้ยวกราด “คุณรู้เรื่องพวกนี้ได้ยังไง นี่คุณรู้ว่าพวกเรากำลังเล็งเป้ามาที่คุณตั้งแต่เมื่อคืนแล้วอย่างนั้นเหรอ!”

“หึหึ กลับไปบอกเจ้านายของคุณเถอะ ถ้ามีอะไรก็งัดออกมาสู้กันซึ่ง ๆ หน้า อย่าใช้วิธีน่ารังเกียจพวกนี้ ไม่อย่างนั้นผมจะทำให้เขาต้องตายอย่างน่าสะอิดสะเอียน”

หลี่โม่เอ่ยด้วยสีหน้าเย็นชา

ฉินเจี้ยนจางพลันรู้สึกเย็นวาบ เขาถอยหลังไปก้าวหนึ่งแล้วพูดว่า “ผมจะฝากคำพูดไปให้ แต่ผมขอแนะนำว่าให้คุณรีบไปขอโทษเจ้านายของผมให้เร็วจะดีกว่านะ จะได้ไม่เดือดร้อนไปถึงคนอื่น”

“กลับ!”

ฉินเจี้ยนจางตวาดขึ้นและล่าถอยกลับไปด้วยความจนมุมพร้อมกับทนายลูกน้องของตน

สายตาของพวกกู้เจี้ยนกั๋วจ้องมองไปยังหลี่โม่เหมือนคมมีด จากคำพูดของฉินเจี้ยนจางสามารถรู้ได้ว่า ตัวต้นเหตุนั้นก็คือหลี่โม่ไอ้คนไร้ประโยชน์นี่เอง

แม้ว่าการแสดงออกเมื่อครู่ของหลี่โม่จะน่าตกใจอย่างมาก และทำให้ฉินเจี้ยนจางหนีเตลิดไปได้ แต่เรื่องพวกนี้ก็ไม่ได้สำคัญอีกต่อไป สิ่งสำคัญคือการชี้ชัดว่าหลี่โม่ก่อปัญหาอะไรขึ้นมาอีก

ปัง!

กู้เจี้ยนกั๋วตบโต๊ะอย่างแรง ตะโกนด้วยความโมโห "หลี่โม่! ไอ้ไร้ประโยชน์แกสร้างปัญหาอะไรขึ้นมาอีก! ถึงขั้นให้ทนายความออกไปเก็บรวบรวมข้อมูลผู้ป่วยแล้ว คนที่แกไปล่วงเกินกำลังจะทำให้ตระกูลกู้ของเราพินาศ!"

“มีผมอยู่ ตระกูลกู้ของพวกคุณมีแต่จะยิ่งรุ่งเรืองขึ้นเรื่อย ๆ ”

หลี่โม่เอ่ยอย่างสงบนิ่ง ราวกับกำลังบอกเล่าความเป็นจริงข้อหนึ่งเท่านั้น

“ถุย!”

กู่ซิงเว่ยถ่มน้ำลายและมองหลี่โม่ด้วยสายตาเหยียดหยาม “คุยโวเก่งเสียจริง แกคิดว่าแกเป็นใคร ยังจะมามีผมอยู่บ้าบออะไรของแก! มีแกอยู่มีแต่จะนำหายนะมาสู่ตระกูลกู้ของเราเท่านั้น! ดูสิ่งที่แกทำมีแต่ปัญหาทั้งนั้น แล้วครั้งนี้แกไปยั่วโมโหใครมาอีก!”

หลี่โม่ถอนหายใจ แล้วพูดอย่างสบาย ๆ “นายไม่จำเป็นต้องรู้มากขนาดนั้นหรอก รู้แค่ว่าจะไม่มีอะไรเกิดขึ้นเท่านั้นก็พอ พวกคุณประชุมของต่อเถอะ”

“แกบอกว่าจะไม่มีอะไรเกิดขึ้นก็จะไม่มีอย่างนั้นอย่างนั้นเหรอ? แกคิดว่าแกเป็นพระเจ้างั้นเหรอ แกต้องอธิบายเรื่องนี้กับพวกเราให้ชัดเจน ไม่อย่างนั้นก็ไสหัวออกไปจากตระกูลกู้ซะ!”

กู้เจี้ยนเจียงพูดด้วยความโกรธเกรี้ยว

ในตอนนี้กู้เจี้ยนกั๋วและคนอื่น ๆ รู้สึกไม่ปลอดภัยอย่างยิ่ง พวกเขารู้สึกว่าหากไม่ทำให้เรื่องนี้กระจ่าง พวกเขาคงไม่สามารถนอนหลับได้อย่างสบายใจแน่

“พวกคุณแน่ใจนะว่าจะฟัง?”

หลี่โม่กวาดมองทุกคนในตระกูลกู้และพูดด้วยรอยยิ้มเย้ยหยัน “ผมเกรงว่าฟังจบแล้วพวกคุณจะกลัวจนฉี่รดกางเกงน่ะสิ”