ชายร่างกำยำสองคนลากกล่องรถเข็นขนาดใหญ่สี่กล่องเข้ามา แล้วเปิดกล่องรถเข็นออกเบื้องหน้ากองกำลังที่มารวมตัวกันเผยให้เห็นอาวุธปืนที่แน่นขนัดอยู่ภายใน
“ทุกคนได้อาวุธปืนสั้นและยาวอย่างละหนึ่งกระบอก ซองกระสุนคนละสี่อัน ส่วนทีมมีดสั้นให้พกระเบิดมือไปด้วย”
หลงเทียนสิงเอ่ยด้วยน้ำเสียงเย็นชา
ทุกคนก้าวไปข้างหน้าเพื่อรับอาวุธปืนอย่างเงียบ ๆ หลังจากที่ได้รับปืนแล้วก็เริ่มตรวจสอบอย่างระมัดระวัง
หลงเทียนสิงหยิบปืนสั้นสองกระบอกมาเหน็บไว้ที่เอวเป็นคนสุดท้าย “ภารกิจครั้งนี้สำคัญมาก เป้าหมายของเราคือการจับเป็นหลี่โม่ ส่วนรายละเอียดแผนปฏิบัติการให้รอประกาศจากฉัน ขึ้นรถมุ่งหน้าไปที่โซลกันก่อน”
“ครับ!”
หลงเทียนสิงนำกำลังคนออกจากสำนักทางประตูหลัง พวกเขาขึ้นรถมินิบัสของสำนักและมุ่งไปยังกรุงโซล
......
ใกล้ถึงเวลาเลิกงาน หวูผิงผิงก็มาถึงสำนักงานของกู้หยุนหลาน เธอเหลือบมองหลี่โม่ที่นั่งอยู่ในมุมของสำนักงานเล็กน้อย สายตาของหวูผิงผิงฉายแววดูถูกเหยียดหยามออกมาจาง ๆ
แม้ว่าเธอจะเป็นเพื่อนร่วมชั้นที่ไม่ได้ติดต่อกับกู้หยุนหลานมาเป็นเวลานาน แต่หวูผิงผิงก็ติดตามกับข่าวคราวของกู้หยุนหลานมาตลอดโดยไม่ได้ตั้งใจ ซึ่งก็เคยได้ยินเรื่องที่หลี่โม่เกาะผู้หญิงกินมาไม่น้อย
ยิ่งไปกว่านั้นที่หวูผิงผิงมาที่นี่ในครั้งนี้ก็เพราะได้รับการไหว้วานจากจางเจียต้ง ให้เธอช่วยพูดให้กับจางเจียต้งโดยเฉพาะ
“หยุนหลาน ไม่ได้เจอกันตั้งนานเธอก็ยังสวยมากเหมือนเดิมเลยนะ ทำเอาฉันรู้สึกอิจฉาสุด ๆ ไปเลย”
หวูผิงผิงแสร้งยิ้มพลางวางกุญแจรถเบนซ์ลงบนโต๊ะ
กู้หยุนหลานส่ายหัวพร้อมหัวเราะเล็กน้อย “เธอก็พูดเกินไป ฉันรู้สึกว่าตัวเองแก่แล้วเนี่ย”
“ไม่หรอกน่า ถ้าเธอแก่ก็คงเป็นเพราะสามีของเธอไร้ประโยชน์เกินไปแน่ ๆ ได้ยินมาว่าที่สามีเธอเอาแต่เกาะเมียกินอย่างเดียว ต้องเลี้ยงลูกแล้วยังต้องเลี้ยงผู้ชายอีก ก็ต้องทำงานหนักเป็นธรรมดาแหละน่า”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: คุณชาย แห่ง ประตูมังกร
ไม่อัพแล้วเหรอคะ...รออ่านบทต่อไป...
อ่านมาได้ ห้าสิบกว่าตอน ทนไม่ไหวแล้ว...บาย...
ไอ้หลี่โม่โดนตบทุกตอน แม่งโคตรซาดิสต์เลย...
ติดตามความปัญญาอ่อนของคนแต่ง อิเมียมันเกลียดผัวมันทุกตอน แล้วมันอยู่กันได้ไงสี่ปี...
เมียโกรธผัวทุกตอน แล้วมันรักของมันได้ไง อิหยังว่ะ...
มีแต่ตบตีทั้งเรื่อง อ่านไปก็เซ็งพระเอกโดนตบทุกตอน อิหยังว่ะ...