"พวกเขาดูเหมือนบอดี้การ์ดส่วนตัว แล้วยังเชื่อฟังคำสั่งของหลี่โม่อย่างกับพระเจ้า หลี่โม่มีองครักษ์ส่วนตัวด้วยเหรอ! "
"หยุนหลาน สามีของเธอเป็นใคร! ทำไมเขาถึงมีองครักษ์ส่วนตัว!"
เพื่อนสมัยเรียนทุกคนมองไปที่กู้หยุนหลานด้วยความประหลาดใจ ภาพของหลี่โม่ก่อนหน้านั้นได้พังทลายลงแล้ว ตอนนี้พวกเขาทุกคนรู้สึกว่าหลี่โม่จะต้องเป็นคนที่มีอิทธิพล คนธรรมดาที่ไหนจะมีองครักษ์
กู้หยุนหลานส่ายหัว ไม่สามารถตอบคำถามของเพื่อนสมัยเรียนได้ แม้ว่ากู้หยุนหลานจะเดาไปต่างๆ นานาเกี่ยวกับตัวตนของหลี่โม่ แต่เธอก็ไม่สามารถสรุปได้
เมื่อเห็นกู้หยุนหลานส่ายหัวและไม่พูดอะไรเลย หวูผิงผิงและคนอื่น ๆ ก็ถอนหายใจ คิดว่าจากเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อกี้นั้นได้ทำให้กู้หยุนหลานเกลียดพวกเขา
เนื้อชิ้นใหญ่ที่ซ่อนไว้หลุดลอยไปแบบนั้น หวูผิงผิงและคนอื่น ๆ อยากจะร้องไห้แทบตาย
ทหารองครักษ์เริ่มจัดการบริเวณตามคำสั่งของหลี่โม่ หลี่โม่เหลือบมองไปที่จางเจียต้งที่แสร้งทำเป็นนอนตาย เขาจึงเดินเข้าไปใกล้ ๆ
จางเจียต้งกลั้นหายใจและควบคุมความถี่ของลมหายใจ ทุก ๆ ครั้งเขาจะหายใจออกและสูดอากาศเข้าไปทีละนิด ๆ เขาต้องการทำให้การแกล้งตายของเขาสมจริงที่สุด
หลี่โม่ยืนอยู่ข้างจางเจียต้งและพูดอย่างเหยียดหยาม "ฉันรู้ว่านายแกล้งตาย และก็รู้ว่าจะมีคนมาช่วยนาย แต่ช่างเถอะฉันสนใจเรื่องการดัดแปลงพันธุกรรมมากกว่า วันนี้จะปล่อยนายไป หวังว่าครั้งต่อไปถ้าได้พบกันอีก นายยังคงจะจำได้นะ"
จางเจียต้งอดกลั้นที่จะต่อว่าหลี่โม่และแกล้งตายต่อไป
'จะทำอะไรก็ไม่เตี๊ยมกันก่อนวะ! ฉันอุตส่าห์เตรียมพร้อมอย่างดิบดี ที่ไหนได้เห็นฉลาดขนาดนี้สุดท้ายก็ไม่เอาไหน แถมยังรังแกคนไม่มีทางสู้อีกด้วย!'
'จะว่าไปคุณภาพของการดัดแปลงพันธุกรรมยังต่ำเกินไป กลับไปจะต้องศึกษาการกลายพันธุ์ทางพันธุกรรมขั้นที่สองอย่างรอบคอบ ฉันต้องเป็นคนที่แข็งแกร่งที่สุดในโลกให้ได้!'
ภายใต้ความสับสนทางอารมณ์ของจางเจียต้ง เขาแทบจะไม่สามารถควบคุมลมหายใจได้
“หึหึ หายใจเร็วขนาดนี้ หัวใจเต้นเร็วขนาดนี้ คงอยากกระโดดขึ้นมาฆ่าฉันตอนนี้เลยใช่ไหม?” หลี่โม่กล่าวเบา ๆ
ร่างกายของจางเจียต้งแข็งทื่อในทันที ดวงตาของเขาปิดสนิท และเขารู้สึกว่าหลี่โม่กำลังคุยกับเขาอยู่
เมื่อได้ยินเสียงฝีเท้าของหลี่โม่เดินจากไป จางเจียต้งก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอก ดีใจที่หลี่โม่จับไม่ได้
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: คุณชาย แห่ง ประตูมังกร
ไม่อัพแล้วเหรอคะ...รออ่านบทต่อไป...
อ่านมาได้ ห้าสิบกว่าตอน ทนไม่ไหวแล้ว...บาย...
ไอ้หลี่โม่โดนตบทุกตอน แม่งโคตรซาดิสต์เลย...
ติดตามความปัญญาอ่อนของคนแต่ง อิเมียมันเกลียดผัวมันทุกตอน แล้วมันอยู่กันได้ไงสี่ปี...
เมียโกรธผัวทุกตอน แล้วมันรักของมันได้ไง อิหยังว่ะ...
มีแต่ตบตีทั้งเรื่อง อ่านไปก็เซ็งพระเอกโดนตบทุกตอน อิหยังว่ะ...