คุณชาย แห่ง ประตูมังกร นิยาย บท 703

ตอนเที่ยง ณ โรงงานร้างแห่งหนึ่งย่านชานเมือง

พื้นที่โดยรอบของโรงงานร้างเต็มไปด้วยหน่วยเฝ้าระวังทั้งในที่แจ้งและที่ลับ และดวงตาจำนวนนับไม่ถ้วนกำลังจับตามองการเคลื่อนไหวรอบโรงงาน

ฉินจี้เย่นั่งอยู่บนเก้าอี้ด้วยสีหน้าจริงจังและมีคนสิบกว่าคนนั่งห่างจากเขาไปไม่ไกลด้วยสีหน้าต่างกันไป

บางคนก็เย็นชามาก บางคนเกียจคร้าน บางคนช่างพูดอยู่ไม่นิ่ง ดูไปแล้วช่างแปลกประหลาด

“คุณชายฉิน แล้วราชาทหารที่คุณพูดถึงนั่นล่ะ พวกเราล้วนเป็นนักฆ่าเลี่ยงชื่อทั้งนั้น ไม่มีภารกิจไหนที่เราไม่เคยทำ อย่าเอาผู้นำอ่อนหัดมาสั่งการพวกเรา ไม่อย่างนั้นพวกเราไปทำกันเองซะยังดีกว่า”

นักฆ่าที่นั่งหลุกหลิกอยู่ตลอด ดูไปแล้วเหมือนกับเด็กไฮเปอร์คนหนึ่งพูดขึ้น

“เว่ยหย่ง นายสำเหนียกฐานะตัวเองให้ดีจะดีกว่า อย่าลืมสิว่าใครเป็นคนจ่ายค่าจ้างให้นาย”

บอดี้การ์ดของฉินจี้เย่เอ่ยด้วยใบหน้าเย็นชา

“เฮ้ย แกมันก็แค่สุนัขข้างกายคุณชายฉินไม่ใช่รึไง ไม่ว่าฉันจะทำอะไร ถึงยังไงฉันก็พึ่งความสามารถของตัวเองทำมาหากิน ยังไงก็มีเกียรติมากกว่าหมาอย่างแกเยอะ”

เว่ยหย่งกล่าวอย่างเหยียดหยาม

บอดี้การ์ดโกรธมากจนจะเอื้อมมือไปชักปืน แต่ฉินจี้เย่ยั้งบอดี้การ์ดเอาไว้

“ความคิดในใจของพวกคุณผมรู้ดี นี่เป็นการวางแผนของนายจ้างผมเองก็ทำอะไรไม่ได้ เดี๋ยวราชาแห่งทหารมาถึงเมื่อไหร่ พวกคุณจะประลองกับราชาแห่งทหารดูก็ได้ ถ้าพวกคุณสามารถชนะราชาทหารได้ งั้นภารกิจครั้งนี้ พวกคุณก็สั่งการได้เลย”

สายตาของนักฆ่ากว่าสิบคนฉายประกายวูบวาบ ในฐานะนักฆ่า พวกเขาต่างใช้ชีวิตแบบเสี่ยงตาย ส่วนใหญ่มักทำงานคนเดียวเหมือนกับหมาป่าผู้โดดเดี่ยว เพราะพวกเขาไม่ไว้ใจคนอื่นและกลัวที่จะเจอเพื่อนร่วมทีมโง่เง่า

นักฆ่าเหล่านี้นับว่ารู้จักกันอยู่บ้าง ดังนั้นในการทำภารกิจร่วมกันพวกเขาจึงไม่ขัดแย้งกันมากนัก แต่สำหรับราชาทหารที่เรียกได้ว่าไร้ชื่อเสียงเรียงนามแต่ดันได้รับหน้าที่สั่งการ พวกเขาทั้งหมดจึงรู้สึกเหมือนฝากชีวิตไว้ในมือของผู้อื่น ดังนั้นจึงรู้สึกต่อต้านอยู่ในใจเล็กน้อย

“ใครชนะจะได้รับหน้าที่สั่งการงั้นเหรอ?”