“ท่านปายังมาไม่ถึง จะถือว่านายชนะได้ยังไง นับถือสมองทึ่ไม่ปกติของนายจริง ๆ ”
“อีกเดี๋ยวเขาคงไม่คิดว่าเขาเป็นพระผู้ช่วยชีวิตแบบพระพุทธเจ้าอะไรแบบนั้นหรอกเหรอ คนแบบนี้น่าจะส่งเข้าโรงพยาบาลประสาทจริง ๆ”
“ถ้าไม่ใช่เพราะสู้เขาไม่ได้ ฉันก็อยากจะอัดเขาแรง ๆ สักที ทำให้เขารู้ว่าเลือดตกยางออกมันเป็นยังไง”
กลุ่มคนพวกนั้นพูดไปด่าไป คิดว่าหลี่โม่เสียสติจนเกิดภาพหลอน เอาแต่พูดเรื่องไร้สาระเต็มไปหมด
หลี่โม่ส่ายหัว มองฉินจี้เย่อย่างไม่พอใจ “นายส่งคนไปดูที่อยู่ของท่านปาเหรอ? ถ้าส่งคนไปก็ไปถาม ถ้าไม่ได้ส่งคนไปก็รีบส่งไปสิ”
ฉินจี้เย่อึ้งเพิ่งนึกได้ว่าไม่ได้ส่งคนไปจับตาดูที่ที่อยู่ของท่านปน เขาคิดว่าตลอดว่าท่านปาไม่มีทางออกมา เพื่อหลีกเลี่ยงไม่ให้ยามที่ลาดตระเวนพบเข้า ดังนั้นจึงไม่ได้ส่งคนไปคอยจับตาดู
“ดูเหมือนว่าจะไม่ได้ส่งคนไปคอยดู แต่มีความจำเป็นต้องไปคอยเฝ้าด้วยเหรอ ท่านปาไม่มีทางออกนอกคฤหาสน์หรอก นายอย่าฝันเลย!” พูดจบ มือถือของฉินจี้เย่ก็ดังขึ้น
เขาควักมือถือออกมารับสาย หลังจากที่ฉินจี้เย่ส่งเสียงอืมสองครั้งก็เบิกตาโต
“แกไม่ได้มองผิดใช่ไหม ขบวนรถท่านปากำลังขับมาทางนี้แล้ว?”
ฉินจี้เย่ตะโกนอย่างประหลาดใจ
จากการที่ฉินจี้เย่ตะโกนอย่างประหลาดใจออกมา ทุกคนก็มองหลี่โม่ด้วยสายตาเหมือนเห็นผี
ท่านปาออกจากคฤหาสน์แล้ว?
เป็นเพราะสายโทรศัพท์ของหลี่โม่จริง ๆ เหรอ?
แต่ก็ไม่ได้ยินหลี่โม่พูดอะไร ทำไมท่านปาถึงออกจากถ้ำได้ล่ะ!
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: คุณชาย แห่ง ประตูมังกร
ไม่อัพแล้วเหรอคะ...รออ่านบทต่อไป...
อ่านมาได้ ห้าสิบกว่าตอน ทนไม่ไหวแล้ว...บาย...
ไอ้หลี่โม่โดนตบทุกตอน แม่งโคตรซาดิสต์เลย...
ติดตามความปัญญาอ่อนของคนแต่ง อิเมียมันเกลียดผัวมันทุกตอน แล้วมันอยู่กันได้ไงสี่ปี...
เมียโกรธผัวทุกตอน แล้วมันรักของมันได้ไง อิหยังว่ะ...
มีแต่ตบตีทั้งเรื่อง อ่านไปก็เซ็งพระเอกโดนตบทุกตอน อิหยังว่ะ...