พวกเย่จงเทียนมองหลี่มั่วอย่างหมดคำพูด ใคร ๆ ก็รู้ว่าแกคือแก สิ่งที่อยากรู้ก็คือเบื้องหลังตัวตนของแก เข้าใจไหมเนี่ย?!
เย่จงเทียนมองหลี่โม่อย่างจนใจ โมโหแต่ไม่กล้าพูด ชีวิตยังอยู่ในมือของหลี่โม่
หลี่โม่เขย่ากล่องสีเงิน มองฉินจี้เย่ที่กังวลมาก
“นายแพ้แล้ว ควรจะเป็นฝ่ายมาทำให้การเดิมพันสมบูรณ์นะ”
“ฉัน เอ่อ… ฉัน”
ฉินจี้เย่กังวลจนจะร้องไห้แล้ว ยังมีเหลืออีกตั้งสิบกว่าเม็ด ถ้ากินเข้าไปในท้องหมด มันจะเข้าไปกระทบกันเองแล้วระเบิดไหมเนี่ย!
ฉินจี้เย่คิดไปถึงภาพอันงดงามที่ระเบิดเซนเซอร์จะฆ่าตนเอง ชั่วพริบตาก็ทรุดลงอย่างใจสั่น
“ฉันไม่กินระเบิดได้ไหม ฉันจะให้เงินนาย ให้เงินนายแบบเยอะมาก ๆ เลย” ฉินจี้เย่พูดพลางร้องไห้
“คิดจะเดิมพันก็ต้องยอมรับความสูญเสียให้ได้ ถ้านายไม่กิน อาจจะต้องไปเจอบรรพบุรุษนายตอนนี้เลยนะ”
น้ำเสียงของหลี่โม่ที่เย็นชาทำให้ฉินจี้เย่สั่น
ลังเลอยู่ครู่หนึ่ง ฉินจี้เย่ก็ค่อย ๆ ลุกขึ้น เดินไปหาหลี่โม่ช้า ๆ
ยังไม่ต้องเปิดไพ่ตายเลย?
ฉินจี้เย่เดินไปพลางคิดไป แต่ตอนที่เดินไปถึงตรงหน้าหลี่โม่ ฉินจี้เย่ก็ไม่เข้าใจ
หลี่โม่เปิดกล่องสีเงิน ให้ฉินจี้เย่หยิบระเบิดเซนเซอร์ไปเอง
ฉินจี้เย่ยื่นมือสั่น ๆ ราวกับผู้ป่วยพาร์กินสันไปหยิบระเบิดเซนเซอร์ขึ้นมาหนึ่งเม็ด
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: คุณชาย แห่ง ประตูมังกร
ไม่อัพแล้วเหรอคะ...รออ่านบทต่อไป...
อ่านมาได้ ห้าสิบกว่าตอน ทนไม่ไหวแล้ว...บาย...
ไอ้หลี่โม่โดนตบทุกตอน แม่งโคตรซาดิสต์เลย...
ติดตามความปัญญาอ่อนของคนแต่ง อิเมียมันเกลียดผัวมันทุกตอน แล้วมันอยู่กันได้ไงสี่ปี...
เมียโกรธผัวทุกตอน แล้วมันรักของมันได้ไง อิหยังว่ะ...
มีแต่ตบตีทั้งเรื่อง อ่านไปก็เซ็งพระเอกโดนตบทุกตอน อิหยังว่ะ...