คุณชาย แห่ง ประตูมังกร นิยาย บท 724

ท่านปาเหล่มองหลี่โม่ ยิ่งคิดก็ยิ่งสับสน เขาคิดไม่ออกเลยว่าหลี่โม่มาถึงขั้นนี้ได้อย่างไร บางทีอาจเป็นเพราะมีพลังอันแกร่งกล้าเช่นนี้อยู่หลี่โม่ก็เลยกล้ายโสโอหังแบบนี้ใช่ไหม?

ฮั่นซานก้าวไปข้างหน้าและยืนเบี่ยงไปด้านหน้าท่านปา เพื่อให้สามารถสกัดการโจมตีของหลี่โม่ได้ในทันทีโดยที่ไม่บดบังสายตาของท่านปาด้วย

หลี่โม่กลับไม่รู้สึกโมโหอะไรแม้แต่น้อยและก้มหน้าลงมองไปที่จู๋รื่อด้วยรอยยิ้ม

"แกอยากรู้ไหมว่าเพราะอะไร? จริง ๆ แล้วมันง่ายมาก ส่วนใหญ่เป็นเพราะพรสวรรค์ ฉันมีพรสวรรค์ที่ไม่มีใครเทียบได้ซึ่งพระเจ้ามอบให้ แค่อ่านหนังสือไปเรื่อยเปื่อยก็เก่งกาจได้ขนาดนี้แล้วน้่นแหละ”

จู๋รื่อนึกอยากจะร้องไห้ขึ้นมา แค่อ่านหนังสือไปเรื่อยเปื่อยก็เก่งกาจขนาดนี้ มันไม่ยุติธรรมเอาเสียเลย

จู๋รื่อหมั่นมานะฝึกฝนอย่างหนักมาเป็นสิบยี่สิบปีถึงสามารถเป็นได้อย่างตอนนี้ เขาไม่เชื่อสิ่งที่หลี่โม่พูดเลยสักนิด ต่อให้เป็นนักเรียนหัวกะหิที่ความจำดีแค่ไหนถ้าหากบรรลุได้ถึงขนาดนี้ ก็ต้องใช้ความพยายามอย่างมากเหมือนกัน!

"หลี่โม่ นายคิดว่าจะบังคับให้ฉันยอมจำนนได้ด้วยกำลังงั้นเหรอ? ฉันไม่ใช่พวกขี้ขลาดกลัวตายนะ!" ท่านปาเอ่ยอย่างหนักแน่น

ฮั่นซานก้าวไปข้างหน้าอีกก้าวหนึ่ง กล้ามเนื้อทั่วร่างพองขึ้นพร้อมกับสีหน้าที่เปลี่ยนเป็นตึงเครียดอย่างมาก

“ไม่ใช่พวกขี้ขลาดกลัวตายงั้นเหรอ? เป็นเรื่องที่น่าขำที่สุดที่เคยได้ยินเลยจริง ๆ ในบรรดาจ้าวมังกรทั้งแปด คุณมีนิสัยที่เจ้าเล่ห์ ทั้งยังขี้ขลาดกลัวตายที่สุดแล้ว เดิมทีไม่คู่ควรจะมานั่งบนตำแหน่งจ้าวมังกรด้วยซ้ำ”

“ดูเหมือนว่าจะไม่มีอะไรต้องคุยแล้ว อีกไม่กี่วันราชินีมังกรจะมาถึงโซลแล้ว นายเตรียมตัวให้ดีแล้วกัน ถึงเวลานั้นถ้าพบกับราชินีมังกรก็จงคุกเข่าซะ ลาล่ะ”

ท่านปาหวั่นเกรงความแข็งแกร่งของหลี่โม่ เขาไม่กล้าอยู่ต่ออีกดังนั้นเขาจึงหันหลังกลับและคิดจะเดินออกไป

ฮั่นซานนั้นสาวเท้าก้าวไปข้างหน้า เขาไม่ได้ถอยหลังตามท่านปาไป และคอยคุ้มกันอยู่ด้านหลังท่านปา

หลี่โม่ยิ้มเย็นแล้วเอ่ยอย่างราบเรียบ “ผมให้คุณไปแล้วเหรอ?”

“ฉันจะไปหรือไม่ไปไม่ได้ขึ้นอยู่กับนาย!" ขณะที่พูดท่านปาก็เร่งฝีเท้าเดินเร็วขึ้นเล็กน้อย

ตอนนี้ประตูอยู่ตรงหน้าแล้ว ท่านปาแทบอยากจะให้ตัวเองก้าวผ่านมันออกไปภายในก้าวเดียวเสียเลย ทว่าที่นี่เป็นส่วนลึกเข้าไปในโรงงาน และยังมีระยะห่างจากประตูอยู่พอสมควร

หลี่โม่ยืนขึ้นและไล่ตามไปยังทิศทางของท่านปา

"ท่านปา รีบไปเถอะครับ!"