"อะไรนะ?"
จางเต๋ออู่เบิกตากว้างมองไปทางกุ่ยเอ้อที่อยู่ข้าง ๆ
กุ่ยเอ้อพยักหน้า พูดด้วยน้ำเสียงทุ้มต่ำและปวดร้าว "เขาตายแล้ว ด้วยความไม่เต็มใจอย่างยิ่ง ผมรู้สึกได้ว่าเขาต้องการให้พวกเราล้างแค้นเขาด้วยครับ"
จางเต๋ออู่รู้ว่ามารคุ้มกันทั้งสี่ของเขาค่อนข้างเร้นลับ แม้ว่ากระแสจิตจะไม่สามารถอธิบายได้ทางวิทยาศาสตร์ แต่มันมีอยู่จริงในตัวพวกเขา
“พวกนายล้างแค้นให้เขาได้เหรอ?”
จางเต๋ออู่ถามอย่างค่อนข้างกระวนกระวายใจ
กุ่ยอี้ยังเสร็จมันเร็วขนาดนี้ จางเต๋ออู่ไม่เชื่อว่ากุ่ยเอ้อและคนอื่น ๆ จะเป็นคู่ต่อสู้ของหลี่โม่
กุ่ยเอ้อส่ายหัว "ถ้าพวกเราลงมือพร้อมกันสี่คนอาจสามารถเอาชนะหลี่โม่ได้ แต่ตอนนี้กุ่ยอี้ไม่อยู่แล้ว พวกเราไม่สามารถใช้วิธีการโจมตีประสานได้ ดังนั้นจึงไม่ใช่คู่ต่อสู้ของหลี่โม่เลย"
หัวใจของจางเต๋ออู่พลันเย็นวาบ ถ้าเขายังจะเดินหน้าไปต่อคงมีแต่ตายสถานเดียว
"เลี้ยวรถ! กลับ รีบออกจากกรุงโซลให้เร็วที่สุด!"
จางเต๋ออู่พูดด้วยความตื่นตระหนก
รถเบนซ์กลับหัวรถแล้วแล่นสวนทางกลับไปทันที
จางเต๋ออู่ลูบหน้าผากและพูดว่า "พวกนายมีแผนที่จะล้างแค้นให้กุ่ยอี้ไหม?"
“เราต้องแก้แค้นให้แน่นอน แม้พลังของเราไม่แข็งแกร่งพอ แต่ก็มีคนที่แข็งแกร่งมากพออยู่” กุ่ยเอ้อพูดอย่างหนักแน่น
จางเต๋ออู่เกิดแผนการในใจ ขอแค่กุ่ยเอ้อสามารถหาผู้ช่วยฝีมือดีได้ก็พอ
“ดี กลับไปแล้วพวกนายก็ติดต่อผู้ช่วยคนนั้นเลยนะ ถ้าต้องการอะไรก็บอกฉันได้เลย ฉันจะพยายามสนับสนุนพวกนายอย่างเต็มที่แน่นอน”
"ขอบคุณครับเจ้านาย"
หลังจากกุ่ยเอ้อกล่าวขอบคุณ เขาก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาและเริ่มส่งข้อความ
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: คุณชาย แห่ง ประตูมังกร
ไม่อัพแล้วเหรอคะ...รออ่านบทต่อไป...
อ่านมาได้ ห้าสิบกว่าตอน ทนไม่ไหวแล้ว...บาย...
ไอ้หลี่โม่โดนตบทุกตอน แม่งโคตรซาดิสต์เลย...
ติดตามความปัญญาอ่อนของคนแต่ง อิเมียมันเกลียดผัวมันทุกตอน แล้วมันอยู่กันได้ไงสี่ปี...
เมียโกรธผัวทุกตอน แล้วมันรักของมันได้ไง อิหยังว่ะ...
มีแต่ตบตีทั้งเรื่อง อ่านไปก็เซ็งพระเอกโดนตบทุกตอน อิหยังว่ะ...