"พูดมา"
น้ำเสียงของหลี่โม่เย็นชาขึ้นมา
แม้ว่าจะเป็นเพียงคำคำเดียว แต่เมื่อบวกกับน้ำเสียงที่เย็นยะเยือก ท่านปาก็พลันรู้สึกหนาวสะท้านไปทั่วร่าง ราวกับว่ามีภูเขาน้ำแข็งกดทับอยู่บนหัวของเขา
“ครับ จางเต๋ออู่ผู้เป็นคนสนิทข้างกายราชินีมังกร จางเต๋ออู่แม้จะบอกว่าเป็นคนสนิท แต่แท้จริงแล้วเขาเป็นนายบำเรอของราชินีมังกร ดังนั้นคุณอย่าไปสืบสาวเรื่องนี้เลยครับนายน้อย”
ท่านปาเอ่ยเกลี้ยกล่อมเสียงค่อย
“นายบำเรอข้างกายราชินีมังกร? งั้นที่เขามาเพื่อฆ่าฉัน เป็นความตั้งใจของราชินีมังกรงั้นเหรอ?”
ดวงตาของหลี่โม่หรี่ลงเล็กน้อย
“ไม่ใช่ครับ ไม่ใช่ ไม่ใช่ความตั้งใจของราชินีมังกรอย่างแน่นอน มันเป็นความคิดของจางเต๋ออู่เอง ว่ากันว่าราชินีมังกรมีความสัมพันธ์ลับ ๆ กับเขา ผมจึงเดาว่าเขามีแผนการบางอย่าง”
หลังจากที่ท่านปาพูดจบ เขาก็นึกเสียใจขึ้นมา เสียใจที่รีบพูดจนไม่ได้คิดทบทวนเสียก่อนและแน่นอนว่าเขาพูดเรื่องที่ไม่ควรพูดออกไปแล้ว
"เอ้ย ๆ ๆ ผมก็แค่พูดไปอย่างนั้นเอง นี่เป็นข่าวลือที่ผมได้ยินเขาว่ากันมา ผมไม่รู้หรอกว่ามันเป็นเรื่องจริงหรือเปล่า" ท่านปาอธิบายด้วยสีหน้าขมขื่น
หลี่โม่ยิ้มอย่างเย็นชา "คุณคงเกลี้ยกล่อมจางเต๋ออู่ให้ถอยไปแล้วสินะ คุณคงคิดว่าระหว่างพวกเรามันยากที่จะเลือกฝั่ง ดังนั้นก็เลยเหยียบเรือสองแคมอยู่ใช่ไหม?”
“เรื่องนี้ ใจผมอยู่ข้างคุณแน่นอนครับนายน้อย เป็นเพราะราชินีมังกรกำลังจะมา หากคุณฆ่าจางเต๋ออู่ ความสัมพันธ์ของคุณกับราชินีมังกรจะพังทลายลงอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ หากถอยคนละก้าวก็น่าจะดีกับทั้งสองฝ่ายไม่ใช่เหรอครับ”
หลังจากท่านปาพูดจบก็เช็ดเหงื่อเย็นที่หน้าผากของตน รู้สึกว่าตนช่างแกว่งเท้าหาเสี้ยนจริง ๆ ถ้าเขาไม่มาที่โซลแต่แรกซะก็คงไม่เกิดเรื่องวุ่นวายขนาดนี้
แต่ตอนนี้จะนึกเสียใจมันก็สายเกินไปเสียแล้ว ไม่มียาวิเศษณ์อะไรท่านปาย้อนกลับไปแก้ไขได้ ดังนั้นท่านปาจึงทำได้เพียงกัดฟันฝืนเผชิญหน้ากับคำถามของหลี่โม่เท่านั้น
หลี่โม่ตบไหล่ท่านปา "เลิกคิดแผนลูกไม้อะไรพวกนั้นซะ แล้วฟังผมให้ดี ๆ จากนี้ไปคุณมาอยู่ข้างผม ถ้ายังคงลังเลใจต่อไป ก็อย่าหาว่าผมไร้เมตตาแล้วกัน”
"ครับ ครับ ผมเสี่ยวปาจะเดินตามคุณทุกย่างก้าวแน่นอนเจ้าชายมังกร"
ท่านปาโค้งคำนับโดยไม่รู้ตัว "นายน้อย โปรดขึ้นรถเถอะครับ ให้ผมไปส่งคุณกลับ"
หลี่โม่พยักหน้าแล้วเดินไปที่รถเบนซ์กันกระสุนของท่านปา
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: คุณชาย แห่ง ประตูมังกร
ไม่อัพแล้วเหรอคะ...รออ่านบทต่อไป...
อ่านมาได้ ห้าสิบกว่าตอน ทนไม่ไหวแล้ว...บาย...
ไอ้หลี่โม่โดนตบทุกตอน แม่งโคตรซาดิสต์เลย...
ติดตามความปัญญาอ่อนของคนแต่ง อิเมียมันเกลียดผัวมันทุกตอน แล้วมันอยู่กันได้ไงสี่ปี...
เมียโกรธผัวทุกตอน แล้วมันรักของมันได้ไง อิหยังว่ะ...
มีแต่ตบตีทั้งเรื่อง อ่านไปก็เซ็งพระเอกโดนตบทุกตอน อิหยังว่ะ...