อีกฝั่งของมหาสมุทรอันไกลโพ้น
ศูนย์วิจัยแห่งหนึ่งที่ตั้งอยู่ในหุบเขาลึกลับ
จางเจียต้งนอนไม่ได้สติอยู่ในห้องบำบัดรักษา รังสีอัลตราไวโอเลตฉายทั่วร่างของจางเจียต้งจนแผ่เป็นรัศมีสีม่วง
กลุ่มนักวิจัยผมบลอนด์ตาฟ้าในชุดโค้ทสีขาวกำลังเฝ้ามองจากนอกห้องบำบัด แต่ละคนต่างส่ายหัวไม่หยุด
“เขาตกอยู่ในอาการโคม่าขั้นรุนแรง คลื่นสมองของเขาอ่อนแรงลงอย่างต่อเนื่อง แต่ก็เพราะร่างกายของเขาผ่านการเปลี่ยนแปลงขั้นแรกมาแล้ว ไม่อย่างนั้นเขาคงเสียชีวิตในระหว่างทางส่งกลับมาไปแล้ว”
“ไอ้สารเลว ร่างทดลองขั้นต้นที่ประสบความสำเร็จได้อย่างยากลำบากถึงกับกลายเป็นแบบนี้ แล้วการวิจัยขั้นถัดไปจะทำยังไง! บอสโกรธมากกับเรื่องนี้!”
"สถานการณ์ในปัจจุบันทำได้แค่รักษาชีวิตของเขาไว้ แต่ที่น่าแปลกใจมาก ถึงกับสามารถทำร้ายร่างกายทดลองได้ แต่สมรรถภาพในการต่อสู้ของเขาแข็งแกร่งมาก แม้ว่านี่จะเป็นเพียงการกลายร่างขั้นต้นก็ตาม"
ศาสตราจารย์ชาร์ลส์ผู้อาวุโสที่สุดที่มีสีหน้าเคร่งขรึมอยู่ตลอดเวลาส่ายหัว "เอาผลการตรวจสอบไปที่ห้องประชุมเถอะ ท่านดยุกบรูทกำลังรอเราอยู่"
“บอสมาด้วยตัวเองเลยเหรอ? พระเจ้า พวกเราคงไม่ถูกฆ่ากันหมดใช่ไหม ใจฉันสั่นไปหมดแล้ว”
สีหน้าของนักวิจัยทุกคนต่างบูดเบี้ยวขึ้นมา เมื่อนึกถึงความโหดร้ายของท่านดยุกบรูท พวกเขาก็รู้สึกสั่นสะท้านในใจ
“เร็วเข้า เรื่องของร่างทดลองไม่เกี่ยวอะไรกับพวกเรา ถ้าบอสจะระบายอารมณ์ ก็ให้ไปหาเรื่องกับไอ้ลิงเหลืองนั่นแทนสิ”
คำพูดของศาสตราจารย์ชาร์ลส์ทำให้ทุกคนสงบลงและทั้งกลุ่มก็เดิมตามศาสตราจารย์ชาร์ลส์ไปที่ห้องประชุมอย่างเงียบ ๆ
หลังผ่านประตูเหล็กหลายบานและการตรวจสอบอีกหลายครั้ง ศาสตราจารย์ชาร์ลส์และคนอื่น ๆ ก็เดินเข้าไปในห้องประชุมที่มีการป้องกันอย่างแน่นหนา
ท่านดยุกบรูทผู้มีผมสีดอกเลานั่งหลับตาอยู่บนโซฟา เมื่อได้ยินเสียงฝีเท้าของศาสตราจารย์ชาร์ลส์และคนอื่น ๆ ท่านดยุกบรูทก็ค่อย ๆ ลืมตาขึ้นมา
“อาการของจางเป็นยังไงบ้าง?”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: คุณชาย แห่ง ประตูมังกร
ไม่อัพแล้วเหรอคะ...รออ่านบทต่อไป...
อ่านมาได้ ห้าสิบกว่าตอน ทนไม่ไหวแล้ว...บาย...
ไอ้หลี่โม่โดนตบทุกตอน แม่งโคตรซาดิสต์เลย...
ติดตามความปัญญาอ่อนของคนแต่ง อิเมียมันเกลียดผัวมันทุกตอน แล้วมันอยู่กันได้ไงสี่ปี...
เมียโกรธผัวทุกตอน แล้วมันรักของมันได้ไง อิหยังว่ะ...
มีแต่ตบตีทั้งเรื่อง อ่านไปก็เซ็งพระเอกโดนตบทุกตอน อิหยังว่ะ...