ซินแสจางยกมือขวาขึ้นมานับอย่างคาดเดาไม่ได้ จากนั้นก็พูดเรียบๆ “ยี่สิบล้าน”
กู้เจี้ยนกั๋วหายใจเข้าลึก ๆ แม้ว่ายี่สิบล้านจะไม่นับว่ามากจนเกินไป แต่ก็ไม่ใช่จำนวนที่น้อยเลย อีกทั้งราคานี้ยังสูงกว่าที่กู้เจี้ยนกั๋วประเมินไว้ในใจอีกด้วย จัดว่าเป็นราคาที่สามารถควักออกมาจ่ายได้ด้วยความวู่วาม
แต่ตอนนี้กู้เจี้ยนกั๋วยังไม่สามารถวู่วามได้ แม้ว่าจะเชื่อคำพูดของซินแสจางแต่ก่อนที่จะเกิดเรื่องขึ้นจริง กู้เจี้ยนกั๋วก็ยังมีหวังในโชคอยู่
“ยี่สิบล้านไม่ใช่จำนวนน้อย ๆ เลยนะครับ ผมคนเดียวคงจะตัดสินใจอะไรไม่ได้ ต้องให้คนในครอบครัวหารือกันก่อนถึงจะได้”
กู้เจี้ยนกั๋วหาข้ออ้าง อยากจะถ่วงเวลาไปก่อนชั่วคราว
ซินแสจางเจอสถานการณ์แบบนี้มาเยอะแล้วจึงพูดยิ้ม ๆ “ไม่มีปัญหา ผมรอพวกคุณได้สามวัน”
“ขอบคุณซินแสจางมากครับ งั้นพวกเราส่งซินแสกลับไปพักที่โรงแรมก่อน เดี๋ยวเราจัดอาหารค่ำมื้อใหญ่ไว้รับรองซินแสเลย”
ซินแสจางพยักหน้าเล็กน้อย “ฉันกับพวกลูกศิษย์กลับก่อนแล้ว พวกคุณหารือกันเถอะ จริงสิ เด็กคนนั้นที่ต่อว่าฉันว่าเป็นคนหลอกลวงคนนั้นล่ะ”
สายตาของทุกคนมองไปที่หลี่โม่กันเป็นตาเดียว ในแววตาของคนไม่น้อยที่ปรากฏเป็นแววตาที่มีความสุขบนความทุกข์ของคนอื่น รู้สึกว่าคราวนี้ซินแสจางจะต้องหาเรื่องหลี่โม่แน่
หลี่โม่มองซินแสจาง สายตาของทั้งสองคนสบเข้าด้วยกัน “ไม่ทราบว่าซินแสจางมีอะไรจะชี้แนะ”
“ไม่ได้มีอะไรดี ๆ จะชี้แนะหรอก คนที่กล้าพูดว่าฉันเป็นคนหลอกลวง ก็มีนายเป็นคนแรกนี่แหละ ฉันก็แค่อยากจะบอกนายสักหน่อย การไม่เชื่อฟังผู้มีความรู้เป็นเรื่องผิด การพูดจาเหลวไหลอาจมีกรรมตามสนอง ต่อไปก็ระวังหน่อย”
“นี่คุณกำลังขู่ผมเหรอ?” หลี่โม่พูดพร้อมยิ้มตาหยี
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: คุณชาย แห่ง ประตูมังกร
ไม่อัพแล้วเหรอคะ...รออ่านบทต่อไป...
อ่านมาได้ ห้าสิบกว่าตอน ทนไม่ไหวแล้ว...บาย...
ไอ้หลี่โม่โดนตบทุกตอน แม่งโคตรซาดิสต์เลย...
ติดตามความปัญญาอ่อนของคนแต่ง อิเมียมันเกลียดผัวมันทุกตอน แล้วมันอยู่กันได้ไงสี่ปี...
เมียโกรธผัวทุกตอน แล้วมันรักของมันได้ไง อิหยังว่ะ...
มีแต่ตบตีทั้งเรื่อง อ่านไปก็เซ็งพระเอกโดนตบทุกตอน อิหยังว่ะ...